Olympiade - Parabel van het verloren schaap (2008)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 306 niet laden
Ook de adembenemende sprong gezien van Tia Hellebaut in het hoogspringen over 2 meter 5? Haar vreugdekreet deed het Olympisch Stadion daveren op zijn fundamenten en ver daarbuiten....want zeg nu zelf, wie een beetje interesse heeft voor sport kan toch niet onverschillig blijven bij dergelijke prestatie. Haar droom werd werkelijkheid, dankzij de steun en begeleiding van haar coach en vriend en omringd door een professioneel team. Onze Tia heeft zelfs de eer van België gered, want toen medaillewinst uitbleef begon in ons land reeds een discussie over de resultaten van onze deelnemers. Presteerden zij niet zoals gewoonlijk? Onvoldoende concentratie misschien? Waren ze afgeleid of geloofden ze plots niet meer in hun droom?
Ja, wat met velen die alles inzetten , het beste van zichzelf geven tot het uiterste, en hun droom niet bereiken? Elk van jullie heeft ook wel eens van die dagen dat het allemaal tegenzit? Dat je boos en colèrig wordt omdat ze jou niet begrijpen: door pesterijen, een ruzie thuis of omdat je iets niet begrijpt of onterecht gestraft wordt? We voelen ons dan rot en een beetje het ‘zwarte' schaap, de boeman! Inderdaad, ook al willen we het niet, niemand kan zijn vinger opsteken en zeggen dat hij zich nooit eens het zwarte of verloren schaap voelt in de klasgroep. Op deze momenten hebben we heel veel nood aan mensen die als een goede herder oog en oor hebben voor onze situatie. Heel eerlijk, hoe deugddoend is het niet een vriend, een tochtgenoot te hebben die tijd maakt om te luisteren naar onze ontgoochelingen, een arm rond de schouder legt als we ondanks alle moeite de verwachte medaille niet behaald hebben? De Olympische Spelen beweren dat deelnemen belangrijker is dan winnen, het gaat het in de sport uiteindelijk om beter zijn dan de tegenstander (concurrent). Alleen de allerbesten komen in de kijker. Als christelijke school werken we aan een team van verbondenheid waar ieder zich mag thuisvoelen, met bijzondere aandacht voor de zwakkere. We worden opgeroepen om medestanders te worden.

Maar laten we ook eens de rollen omdraaien. Al eens nagedacht hoe jij herder kan zijn voor verdwaalde schapen uit jouw klas, jouw vriendengroep? Als iemand alleen staat op de speelplaats, zal jij de moed hebben om er naar toe te stappen en eventjes te luisteren en te helpen als het kan? Naastenliefde noemt men dat, niet enkel met je hart, maar ook met daden van dienstbaarheid en behulpzaamheid. De Olympische gedachte van harmonie en respect voor elkeen klinkt hier zeker door. Is dat gemakkelijk? Neen! Maar ge kunt rekenen op trouwe supporters en goeie coaches. De leerkrachten, de directie, en in het bijzonder de mensen van de pastorale werkgroep. Zij zullen mee helpen waken als goede herders over de kudde van de middenschool.
Beste jongeren, in de startblokken, are you ready? Wie steekt het Olympisch vuur aan en neemt het voortouw? O ja, van vuur gesproken, waar haal jij de spirit vandaan om het enthousiasme te doen oplaaien? Wat is jouw inspiratiebron? Waar haal jij de geestkracht, de geestdrift? Er is veel durf en vertrouwen nodig om de eerste stap te zetten, maar nog meer om het uit te houden. Ik daag jullie uit als klas, als school om tijd te maken voor een speciale activiteit: pelgrimstocht met ontmoeting, gesprek, stilte, medidatie,... Op die momenten zal God je nieuwe kracht geven om je talenten, je mooiste kleuren te laten schitteren zoals de 5 ringen van de Olympische vlag.
Straks mogen we ook dé Goede Herder, de verrezen Heer ontmoeten in het breken van het Brood. Dat Hij ook jullie hart in vuur en vlam mag zetten voor een avontuurlijk, tof en gezegend schooljaar waar niet de eerste 3 maar iedereen een medaille verdient naar eigen inzet en mogelijkheden.
Laat het licht van Jezus, het vuur van Zijn Geest, zoals op de Olympische Spelen, een teken zijn van eenheid, verbondenheid en vriendschap in onze schoolgemeenschap. Wij duimen....succes!