Niet elk bezoek is aangenaam. Een vrouw zag op tegen het bezoek van haar schoonmoeder. Het leek telkens op een inspectiebezoek of haar man, de zoon van de schoonmoeder, het wel goed stelde bij haar schoondochter.
Een schoolbezoek stond in vroegere tijd in de agenda van de parochiepriester. Deze zou geregeld op bezoek gaan naar de basisschool van de parochie en de gemeente. Een dorpsonderwijzer deed zijn beklag bij de schoolinspecteur godsdienstonderwijs dat hij de pastoor nooit zag. Met deze vraag in het achterhoofd vroeg deze op een andere parochie of de pastoor op bezoek kwam en hij kreeg daar als antwoord; “ja, maar hij zou beter niet komen.” Het ging niet zo best in de verstandhouding tussen zuster-overste en de dorpspastoor.
Toch heeft bezoek meestal een blije kant. Het is een teken van erkenning, van wederzijdse steun door gesprek en hulp.
In het coronajaar was bezoek een schaars goed. Opletten voor de adem, want het virus kan er in huizen. Internet geeft een ander contact, maar is bedreigd door een andere soort virussen. Er zijn er te veel die mee kunnen kijken!
In het rozenkransgebed geldt het bezoek van Maria aan Elisabeth als een blij gebeuren. Het is het tweede blijde mysterie. Het wordt zo in het evangelie van Lucas verteld.
Twee zwangere vrouwen, dankbaar om het nieuwe leven dat ze dragen en blij voor de toekomst van het volk, die door hun kinderen zal worden bepaald.
Anton van Duinkerken heeft een lang en schoon gedicht over het bezoek van Maria bij Elisabeth.
“Ik ben maar gekomen, mijn lieve nicht,
Al waren het donkere nachten,
Want moeders te helpen ben ik verplicht,
Geen vrouw zal vergeefs op mij wachten:
Ik ben trouw als de komst van het licht.”
Op het schilderij van de Kruisafneming, dat in de Kathedraal van Antwerpen hangt, heeft P.P Rubens aandacht van de dragers. Het was in opdracht van de Christoffel gilde. Maria en Elisabeth dragen als zwangere vrouwen elk een kind in hun schoot. Rubens heeft het afgebeeld op een zijluik.
De laatste dag van mei vieren we het feest van Maria bezoeking. Dit feest inspireert tot een cultuur van ontmoeting en verbinding. Inge, een thuisverpleegkundige, koestert het beeld van deze ontmoeting en ze verzamelt veel afbeeldingen van de ontmoeting tussen Maria en Elisabeth. In haar collectie zit een afbeelding van een oude houten romaanse deur in de kerk Maria im Kapitol Köln. Een van de taferelen op deze deur is de omhelzing van Maria en Elisabeth. Een teder gebaar zoals ook Giotto het weergeeft in het tafereel van de visitatie in zijn cyclus over het leven van Maria. Een tafereel met veel tederheid en hartelijkheid..
Ziekenbezoekers voeden hun spiritualiteit van het bezoek bij dit evangelisch tafereel.
In zijn homilie haalt paus Franciscus graag drie belangrijke woorden en trekken naar voren. Dit deed hij in zijn homilie van 2 juni 2013 bij het slot van de meimaand.
Het bezoek bij Elisabeth, zo zei hij, kwam er omdat Maria had geluisterd naar de boodschap van de engel, en daarbij een beslissing had genomen om te gaan en effectief ook de tocht ondernomen heeft van Nazareth naar het gebergte in Judea. Luisteren, beslissen, handelen. Een,weg waartoe de Heer ons uitnodigt
Twee jaar geleden 31 mei 2019 was hij op deze feestdag in Boekarest in Roemenië en vroeg aandacht voor volgende drie waardevolle elementen uit het verhaal van Lucas: “Maria cammina, Maria incontra, Maria gioisce.” Maria is onderweg op stap naar haar nicht; zij ontmoeten elkaar en drukken blij hun vreugde uit. Maria bracht immers het blijde nieuws dat God zijn volk blijft bezoeken.
Wij kunnen bijdragen om vreugde uit te stralen door wederzijdse bemoediging en lofzang. Tijdens de acht voorbije jaren heeft paus Franciscus tijd gemaakt om christenen en medegelovigen te bezoeken, bij voorkeur in de periferie.