Wie mag met stenen gooien?

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

Mensen die het kunnen weten, leren ons, dat dit stuk beter bij Lucas past. Ze begrijpen niet goed hoe het ooit op naam van Johannes is geplaatst. Het zal ons, gewone gelovigen, een zorg wezen. Het voornaamste is, dat het bewaard werd. En dat is niet eens zo vanzelf sprekend geweest. Het schijnt, dat een zekere Augustinus niet kon begrijpen, dat zoiets ooit in het evangelie werd opgenomen. Het is te zeer shocking! Het schokt de goegemeente. Hij zal wel niet de enige zijn geweest om er zo over te denken.

Het is in vele opzichten ook een sterk verhaal. Voor sommigen, zoals gezegd, een te sterk verhaal. Maar goed, we lezen het graag. Tot onze eigen vertroosting en tot vertroosting van velen die ooit een misstap hebben begaan. Maar het zou fout zijn dit stuk enkel te lezen als bron van troost. Het is inderdaad ook een ergernis.

Hier staat dus een vrouw in het midden. Overspel. Meteen een publieke zondares. Volgens het boek Deuteronomium moet deze vrouw gestenigd worden. Dat staat er inderdaad. En de mannen van het boek weten dat. Maar ze weten het maar half want er staat bij, dat de overspelige man ook moet gestenigd worden. Waarom zoeken ze dan die man niet om hem ook in het midden te plaatsen? Waarom krijgt hij respijt? Overspel doet men sinds eeuwen toch niet alleen als ik de betekenis van de woorden goed lees? Waarom dan de man buiten de wet geplaatst?

Waarom geniet hij parlementaire onschendbaarheid? Zou het kunnen, dat Jezus dat precies schreef in het zand; waar is de minnaar? Niemand weet het precies want dit heilige woord is weggewaaid... Maar ze dropen toch maar af. Het moet dus raak geweest zijn. Ik denk, dat Jezus kwaad was, dat hij wel de fout kende van de vrouw maar dat hij de mannen, de ouderlingen, nu ook op heterdaad had betrapt: zij hadden ook de wet overtreden! Door ze maar half te lezen, door ze te gebruiken voor eigen profijt, door ze te gebruiken tegen een mens die, net als zijzelf, niet zonder zonde was.

Het is alsof Jezus hier zeggen wil, dat je met het kwaad van mensen anders moet om gaan. Dat doet hij op een niet mis te verstane wijze als hij met de vrouw alleen is. Dan zegt hij twee woorden: ik veroordeel u niet en ga en zondig niet meer.

Zo redt hij de mens die niet zonder zonde is. Zo redt hij ook de wet die ons voor het vallen wil behoeden. Je moet een beetje (veel) van God hebben om deze woorden te kunnen uitspreken. Dat is Jezus dus op zijn best. Alles wat moest gered worden, is gered.

De oudsten gingen vermoedelijk naar de synagoge om Deuteronomium eens opnieuw te lezen... Naar wie mogen ze voor-taan nog met stenen gooien?

En wordt die fameuze passage uit het oude boek door Jezus niet een beetje anders geschreven? Hij leeft vanuit een andere pedagogie. Wordt een mens die kwaad heeft gedaan gered met stenen? Of is er een andere methode? Misschien is barmhartigheid een betere therapie om het kwaad in Israël te overwinnen?...