De overspelige vrouw

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

Kinderen zijn altijd doodernstig in hun spel. Het is dan ook hun voorbereiding op het volwassen leven. In hun spel kijken ze dan ook veel van ons af. Maar ze voegen er ook elementen aan toe die wij eigenlijk van hen weer af moeten kijken, want misschien corrigeren ze ons.

Een voorbeeld: kinderen staan in een kring. Eén staat in het midden. Die heeft de beurt. Ze zingen een liedje. Aan het eind van dat liedje moet het kind midden in de kring een hoge sprong maken en meteen op de hurken doorzakken. Als dat kind omvalt, is het af. Het mag niet meer meedoen, het staat buiten-spel. Zo zijn de spelregels. Ze hebben ze van de grote mensen afgekeken.

Als ze allemaal hun beurt hebben gehad en allemaal omgevallen zijn, beginnen ze opnieuw. Kijk: dat is een spelregel die ze niet van ons afgekeken hebben. Die hebben ze zelf verzonnen. En die moeten wij van hen weer afkijken. De tegel om iemand buiten spel te zetten hebben kinderen duidelijk van ons, volwassenen.

Wij hebben nogal wat spelregels om iemand buitenspel te zetten.Zowel beschreven spelregels als onbeschreven spelregels. Beschreven spelregels zijn wetten en voorschriften die de gemeenschap heeft gemaakt. Ze zijn noodzakelijk om in een gemeenschap te kunnen leven. Wie zich daaraan niet houdt wordt buitenspel gezet, krijgt een bekeuring, raakt zijn rijbewijs kwijt, komt in de gevangenis, of als het om een gezin gaat: wordt geïsoleerd.

Onbeschreven spelregels zijn vaak veel subtieler. De slachtoffers daarvan zijn meestal mensen die wij wat beter kennen, die zelfs langere tijd in een vriendschappelijke relatie met ons stonden. Ze hebben zelfs veel voor ons betekend. Maar ze hebben iets gedaan of gezegd waarvoor wij geen begrip kunnen opbrengen. En dan zeggen wij: die komt er bij mij niet meer in. Ik laat me geen tweede keer beetnemen. Die heeft voor mij afgedaan. Of: mijn deur staat nog wel open voor hem, maar ik vraag hem niet.

Ze staan buitenspel. Ze moesten een hoge sprong maken en meteen op hun hurken zitten, maar ze vielen om. En daarmee uit. Buitenspel. Zo zijn onze spelregels.

Je kunt over verschillende spelregels discussiëren. Je kunt er een aantal van in twijfel trekken. Maar waar we in ieder geval een vraagteken bij moeten zetten is het onherroepelijke. Het is doodnormaal, dat je het ergens niet mee eens bent, of zelfs dat je wel eens tegen iemand uit je vel springt, dat je bloed kookt, dat je razend bent.

Maar zijn wij op het juiste pad met dat onherroepelijke: ‘die komt er bij mij nooit meer in'? Waarom zouden wij niet van de kinderen kunnen leren: gewoon opnieuw beginnen?

Dat is het wat wij in het evangelie zien: de ontmoeting van Jezus met die overspelige vrouw. Ze stond buitenspel, omdat ze overspel had bedreven. Misschien moeten we zelfs zeggen: dat haar overspel een uiting was van haar buitenspel staan. Wat doet Jezus? Hij zegt: ‘Ga in vrede, Ik veroordeel u niet'. De enige die zonder zonde was, dus de enige die de steen naar haar had mogen werpen, zegt: ‘Ik veroordeel u niet'. Hij liet haar gewoon opnieuw beginnen.

Misschien moeten we dat van kinderen leren. Opnieuw beginnen. De beste spelregel die er mogelijk is.