Momenten van verlichting

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

Ooievaars op ons kerkdak, dat moet geluk brengen! Vroege voorboden van de lente. Evengoed als de helblauwe struiken hier en daar in een voortuin of de bloeiende tulpen in een zorgvuldig aangeharkt perk. De lente en de zomer zijn op komst. We krijgen al een vooruitblik.
Zoiets moet de bergervaring van Jezus en zijn apostelen zijn geweest. Zij hebben zich afgezonderd van het rumoer en de dreiging van de tegenstand. Daar in de stilte, biddend en sprekend met elkaar, gebeurt het. Ineens is er de helderheid wie ze zijn. En waar hun wortels liggen in de oude geschiedenis. Alles waar Mozes en Elia voor stonden is hier weer actueel. Hier is de Wet, stralend licht op de weg. Hier is de profeet met woorden helder en richtinggevend. 'Nu weten we, waarvoor we het allemaal doen.' Nu wordt duidelijk, dat niet vijandschap en dood het laatste woord zullen hebben.
Zo verging het Abraham, lang voor deze bergervaring uit Jezus' leven (zie eerste lezing). Ook hij heeft alles opgegeven, huis en haard en volk, hunkerend naar echt, menselijk leven. En het kwam maar niet. Dan richt hij zich op de wijze van zijn land en volk tot zijn God. Hij slacht beesten voor een heilige maaltijd. Hij gebruikt Gods schepping als een gebed. 'Heer God, verbind U toch met mij.' En God hoort: een vurige fakkel, 'een gloeiende oven' gaat tussen het heilige offer door. Zo binden partijen zich met elkaar. En Abraham kan weer verder. Zijn vertrouwen is hersteld.
En wij? Want deze verhalen zijn bedoeld voor ons, vandaag. Ook wij gaan een weg. Aanvankelijk klein en onbewust; alles is nog geheim, slechts kinderogen spiegelen de eeuwigheid. Gaandeweg wordt duidelijker -althans dat mogen we hopen, als we goed met elkaar omgaan -wat een mens meebrengt. Hij wordt openbaring.
Er zijn momenten dat dit heel helder is. Als het gaat om werk, of om een levenspartner. Dan slaat je hart sneller en er is een diep weten: zo is het goed. Dat komt ook naar buiten.
Mensen zeggen: wat zie ik toch aan je, je bent veranderd?
Dat heeft te maken met dat eeuwige licht, met die vurige fakkel die wij zelf zijn. God wil in ons zichtbaar worden, en dat zal ook gebeuren als wij ons tenminste niet te zeer verstrikken in deze wereld.
Stilte zoeken, het goede gesprek, de eerlijke openbaring van onszelf, de vraag om hulp. Zo kan het gaan de jaren door. Zo vinden we -als we ervoor willen kiezen een diep geluk. En daarmee kun je heel wat aan, omdat evengoed lijden en tegenslag niet zijn te vermijden. Voor Jezus niet en voor ons niet.
Het wordt Jezus letterlijk helder. Hij gaat 'stralen', 'schitteren'. De weg naar zijn ideaal wordt heel duidelijk, ook voor zijn leerlingen. Zie naar Mozes, zie naar Elia. Die verlichting was ook nodig, want de haat, het misverstand, de afkeuring, namen hand over hand toe. Moordplannen werden voorbereid. De leiders voelden zich bedreigd. 'Die Jezus is een gevaar voor ons volksbestaan.' In die sfeer zijn heldere vooruitzichten een prima ondersteuning. 'Deze is mijn Welbeminde, luistert naar Hem.' En de apostelen hebben gezegd of gedacht: wat zie ik toch aan je, je bent veranderd.
Zo zijn ook voor ons de heldere momenten kostbaar. Een gesprek, een ontmoeting, een gebeurtenis of verhaal uit het verleden.

Tot slot een klein fragment uit het leven van Martin Luther King. Enkele dagen voor zijn dood zei hij: 'Ik weet niet wat er gebeuren zal, wij staan voor moeilijke dagen. Maar dat betekent niets meer voor mij, omdat ik boven op de berg ben geweest. Mijn ogen hebben de heerlijkheid aanschouwd van het komende rijk. Zoals alle mensen wil ik graag lang leven, maar dat is nu van mindere zorg, ik wil alleen Gods wil vervullen.' Zo kan het gaan.