Traditiegetrouw

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

De geschiedenis van mensen is getekend door een dubbele beweging. Mensen denken aan de toekomst en aan het verleden. Terugblik en vooruitblik. Mensen willen vooruit. Mensen consulteren hun geheugen. Zo houden ze zichzelf in balans. Als ze een van deze twee polen vergeten, worden ze hinkende mensen. En dat houdt een mens niet lang vol. Dat is de reden waarom er zoveel korte modes zijn. We zaaien vele ideeën die verwaaien. Allemaal vluchtig als het gras. Het dooft zoals elk strovuur. Na enkele uren.

Ik verdenk Lucas ervan dat hij de eerste Jezusbeweging voor dit strovuur wil behoeden. Hij wil stevigheid bieden en vaste grond... om ze het vermoeiende hinken te besparen. Daarom voert hij Jezus op als de mens die het verleden zo actueel wil maken, dat het morgen nog toekomst heeft. Leerlingen die dit vergeten, vergapen zich nogal eens aan het hier en nu. Ze leven van de dictatuur van de actuele feiten. En dat is zo schraal. Maar vooral, dat biedt zo weinig perspectief. Het wordt zo makkelijk rondjes draaien rondom onze kortzichtige banaliteit. Jezus wil zijn leerlingen meer bieden dan het dagelijkse journaal. Hij wil voor hen het grote boek van de geschiedenis ontsluiten. Verleden, heden en toekomst zijn pas reëel als ze elkaar vasthouden. Deze drie mogen liefst niet te ver van elkaar opereren. Mensen brengen niet veel op de voorgrond als ze hun achtergrond overslaan.

Om dat te proeven, werden drie leerlingen weggeroepen uit hun dal vol mist. Ze mochten berglucht inademen en alles zien vanuit de hoogte. Daar mochten ze in alle duidelijkheid zien wat beneden in het dal vol gezaaid was met twijfels en vragen. Ze zagen Jezus met troebele ogen. Ze zagen Hem dus niet in zijn ware gedaante. Vanuit de hoogte hebben mensen altijd een beter overzicht. Wellicht komen ze nu eindelijk tot inzicht? Wellicht leren ze nu verder te zien dan hun neus lang is?

Het is dus een pedagogisch verhaal. Een verhaal als een blikopener. Leerlingen krijgen hier een historisch en religieus panorama. Omtrent die Jezus die ze willen volgen, is er meer aan de hand dan ze vandaag zien met hun blote oog. Jezus is veel meer dan de vrije poëet van het vrije woord. Hij is de echo van wat al eeuwen werd beloofd en beleefd. Hij is traditie-getrouw. Hij is geen solist. Hij is de man van de oude woorden en de oude beloften. Hij is als de goede wijn: zijn woorden hebben lang genoeg ‘gelegen'. Zijn degelijkheid en zijn betrouwbaarheid zijn hiermee bewezen. Dat is de lering van deze dag.

Hoewel. Lucas spreekt hier op deze hoogte over bidden. Marcus en Matteüs maken deze link niet. Dat Lucas hier het woord bidden in de mond neemt, is niet zonder betekenis. Misschien leert het ons iets over wat bidden is? Bidden is niet de allerindi-vidueelste expressie van de allerindividueelste emotie. Het is het opengaan van Gods nabijheid. Bidden leert ons God te zien als de zegenende witte helderheid. Wie bidt, wordt hoog en breed omademd. Bidden is meer dan privé-zuchten. Het is ademen op Gods berg. We worden er stralende mensen van. Wie bidt, mag weten dat de hele geschiedenis hem gelijk geeft.

Wat een berg ons allemaal leren kan... traditiegetrouw.