2e zondag in de vastentijd C - 2004

OP ZIJN BERG


Vandaag heeft de Heer Jezus ons weer uitgenodigd
om naar boven te klimmen tot hier op de flanken van Zijn berg.
Hij neemt niet iedereen mee, wel enkele heel goede vrienden,
om eens met hen alleen te zijn.

EEN TOP-ERVARING

Elke Eucharistieviering is een top-ervaring,
een moment dat ons doet uitstijgen
boven de problemen en de zorgen van elke dag,
maar er toch niet geheel los van staat.
Van hieruit zien wij de dingen misschien wat anders,
ruimer, zuiverder,
niet vanuit zo'n laag-bij-de-gronds, alledaags standpunt,
wél van heel dicht bij de bron,
vanwaar een goddelijke kracht ontspringt
die steeds nieuw leven geeft aan onze vallei.
Dit is dus geen vlucht of illusie,
maar eerder een herbronning
die ons kan helpen om, na de afdaling,
onze dagelijkse uitdagingen met meer hoop te trotseren.

EEN LUISTER-MOMENT

In elke Eucharistieviering
verschijnen ons Mozes, Elia of één van de andere profeten:
het Oude Testament wordt voorgelezen en beluisterd.
En daarbij komt dan
een verhaal uit het Nieuwe Testament, over Jezus.
Jezus is méér dan Mozes, méér dan Elia.
Na die voorlopers is Hij
dé Dienaar van Jahwe, dé Profeet, meer nog: de Zoon,
Diegene die ons het best laat zien Wie en hoe God eigenlijk is.
"Luister vooral naar Hem"
zo klinkt het in elke woorddienst.
"Echt luisteren" in de zin van: "doen wat Hij vraagt,
ook als Hij ons uitnodigt met Hem de weg te gaan
van geven en delen en dienen."

EEN GEBEDSMOMENT

In elke Eucharistieviering zijn er stille gebedsmomenten,
waarbij wij ons weer in de stroming van Gods liefde zetten
en de stem beluisteren die ons
in de stilte van het hart toefluistert:
"Gij zijt Mijn kind, Mijn uitverkorene".
Bidden is weer eens ervaren
dat wij de lievelingen zijn van een Vader die van ons houdt.

Maar bidden is ook spreken tot God,
van gedachten wisselen met Hem
over alles wat wij meemaken,
over hoe het met ons verder zal gaan.
"Zij bespraken hoe het met Hem zou aflopen
en hoe Hij dat zou voltrekken."
In ons gebed worstelen wij dikwijls met God over de vraag :
"Wat hebt Gij toch met mij voor?
Waar wilt Gij met mij naartoe?
Wat vraagt Gij eigenlijk van mij?"

EEN GEDAANTEVERANDERING

In elke Eucharistie gebeurt er ook een gedaanteverandering.
Als wij goed toekijken - met gelovige ogen - dan zien wij,
midden in het glanzend licht,
méér dan gewoon brood en gewone wijn.
Het gebroken Brood en de geschonken Wijn
worden de Tekenen van Jezus' tegenwoordigheid Zelf.
Hier leren wij zien hoe onze God eigenlijk is:
Liefde die Zichzelf in weerloosheid breekt en deelt en geeft.
Hier leren wij zien wie wij eigenlijk moeten worden:
een gemeenschap van mensen
die in deze belangeloze liefde de kracht vinden
om onze wereld van binnenuit te verbeteren
en menselijk te maken voor allen.

EEN OPDRACHT VOOR DE AFDALING

Zo'n top-ervaring doet heel veel deugd.
"Meester, het is goed dat wij hier zijn!"
En toch kunnen wij hier niet lang blijven.
Petrus stelde voor drie tenten te bouwen,
maar eigenlijk wist hij niet goed wat hij zei.
Op het einde van elke Eucharistieviering worden wij weggestuurd,
maar met een zending, met een opdracht voor beneden.
Wij moeten iets meedragen van onze weekend-eucharistie,
als wij straks terugkeren in de vallei van onze weekdagen,
in ons gezin, in ons werk,
in onze engagementen, in onze vrije tijd.
Als wij hier, in het breken van het Brood,
hebben ontdekt, gezien en ervaren
dat de zichzelf-gevende Liefde de echte krachtbron is voor onze wereld,
dan gaan wij, op onze beurt,
straks beneden, onszelf willen breken en delen,
onze aandacht, onze tijd, onze talenten en mogelijkheden.
Dit is de opdracht die wij meekrijgen in elke Eucharistieviering :
echte liefde breekt zichzelf, deelt zichzelf en geeft zichzelf,
opdat anderen zouden leven!

Wie helpt ons bij deze opdracht?
"Nu merkten zij dt alleen Jezus nog te zien was."
Bij de afdaling naar ons dagelijks leven
hebben wij geen andere hulp an alleen het voorbeeld van Jezus.
Het zal er dus op aankomen e doen wat Hij gedaan heeft.
Hij ging al weldoende rond.
Zijn liefde kende geen onderscheid.
Zijn solidariteit geen grenzen.
Maar juist dat kon men niet verdragen.
Dat werd Zijn kruis.
Hij droeg het moedig,
in het geloof dat de zichzelf-gevende Liefde
sterker is dan het lijden en de dood.

Dar wordt dus ook onze taak:
getuigen en tonen dat liefde, ook als die offers vraagt, uiteindelijk
sterker is.
Voor wie Jezus mag ontmoeten is het Pasen,
zelfs midden in de Vasten.

Bij de top-ervaring van elke Eucharistie vinden wij de kracht om,
in onze vallei van elke dag ondanks tegenkantingen en negativiteit,
toch te blijven geloven in die belangeloze liefde
die sterker is dan elke dood.

Kom dan mee.
Hij nodigt ons nu uit naar boven, op Zijn berg.