Hemel en aarde één

Als je het bekende associatiespelletje zou doen
(wat hoort bij wat) zou je bij 'hemel' tien tegen één
het woord 'hel' genoemd krijgen. Maar dat is -bijbels gesproken- niet juist.
Bij 'hemel' hoort... aarde.
De hemel is de woonplaats van God.
Niet omdat het zo'n verheven oord is
maar uit strategische overwegingen.
De hemel omspant heel de aarde.
De hemel is de hemel van de Heer
om zo de hele aarde aan de mensen te kunnen geven.
GODS geschiedenis wordt uitgevoerd op de aarde.

Maar alles wat daar in Zijn Naam geschiedt
is onverwacht nieuw en anders.
Ook dat idee wordt door het woord hemel uitgebeeld.

In het onze Vader bidden wij dan ook
- en ik volg even de protestantse tekst- :
'Uw wil geschiede in de hemel, zo ook op aarde'.

De apostel Paulus noemt zijn mensen soms 'burgers van de hemel'.
Daarmee zijn geen mensen bedoeld
die al met één voet in het graf zouden staan
maar mensen in het volle leven,
die met beide benen op de grond staan
en weten wat er gedaan moet worden
om Gods Koninkrijk OP AARDE werkelijkheid te laten worden.

De evangelist Lucas is de enige die ons uitgebreid vertelt over Jezus' Hemelvaart.
Tot tweemaal toe... zoals we dit jaar mochten horen.
Met wat sobere woorden in zijn evangelie
en wat 'barokker' in het eerste hoofdstuk
van zijn vervolg-boek 'de handelingen van de apostelen'.

Heel dramatisch (en terecht)
is de vraag van Jezus' vrienden die wij in het laatst genoemde boek horen:
'gaat u nu het koninkrijk in Israël herstellen?'
Deze vraag mag je niet te vlug wegwuiven,
laat staan een domme vraag noemen.
De leerlingen zijn na Jezus' verrijzenis duidelijk gaan beseffen
dat Jezus bij uitstek de van Godswege gezonden was,
dat Zijn dood geen einde betekent
en dat er dus op aarde het nodige zou gaan veranderen.

Jaren van smart en pijn klinken in de vraag van de leerlingen mee.
Helaas, de leerlingen kregen in veel hemelvaartspreken,
en misschien ook dit jaar weer, steeds op hun kop
omdat hun smartekreet niet verstaan wordt.

De predikanten zeggen elkaar allemaal na
en noemen de vraag van de leerlingen dom.
'Het gaat om andere dingen' zeggen ze.
Maar wat voor dingen dan?
Veel mensen hebben, net als de leerlingen vandaag,
alle eeuwen weer gevraagd om recht.
De armen van West Europa, de indianen in Zuid Amerika.
Ze vroegen regelmatig: 'wanneer geschiedt ons recht?'

Hun werd vaak, te vaak verteld
dat ze niet 'zo aards' moesten denken,
het geloof bood andere, diepere troost.
Hun vragen en die van de leerlingen
verdienen echter een ernstiger overweging.
De apostelen krijgen van Jezus zelf trouwens
een serieus antwoord.
Ze krijgen van de Heer te horen
dat het hen (en Jezus zelf ook) niet toekomt dag en uur te kennen
maar dat zij zelf de kracht zullen krijgen van de heilige Geest
om getuigen te zijn van het messiaanse rijk.
Dat is nog al wat!
Hun vraag wordt dus niet als ongepast verworpen
maar binnen de grotere context geplaatst
van de geschiedenis van God met de mensen.
Ze worden zelf ingeschakeld. De Geest zal hen sterken.
Ja, met een dubbel deel van de Geest (vgl. Elisa in 2 Kon.2,9)
zullen ze hun roeping gaan volgen.
Ze zullen immers, had Jezus ooit gezegd (Jo.14,12)
grotere dingen doen dan Jezus zelf.

Als Jezus afscheid neemt op de Olijfberg,
zien de leerlingen op naar de hemel.
Terecht want daar vandaan komt Gods opdracht.
Maar met de opdrachten vanuit de hemel ons gegeven
zullen we OP DE AARDE aan de gang moeten.

Gods boden in de witte klederen
geven vandaag dezelfde boodschap door die Mozes ooit gaf (Dt.30)
'het Woord van God is heel dichtbij,
het ligt nu in jouw eigen hart, je zult het gaan volbrengen. '
Deze Hemelvaartsdag onderbreekt op een feestelijke wijze
het stapvoets gaan van zondag tot zondag.

We staan stil bij het geloofsartikel
dat wij iedere keer uitspreken:
'Hij is opgestegen ten hemel
zittend aan de rechterhand van de Vader'.
We zeggen het zo vaak in de geloofsbelijdenis,
te vaak misschien: 'Hij is opgestegen ten hemel
zittend aan de rechterhand van de Vader'.
Voor velen een beetje onbegrijpelijk geloofsartikel,
voor de goede verstaander
is het een krachtige geloofsboodschap van de jonge kerk.

Als we zeggen dat Jezus wordt opgenomen in de hemel
en aan de rechterhand van God de Vader zetelt
zeggen we dat het visioen van David
- ooit in de psalmen uitgezegd, -
werkelijkheid is geworden.
David zei, in de eerste psalm
die in de zondagse vespers altijd gezongen wordt:
'de Heer zegt tot mijn Heer,
zet je aan mijn rechterhand
en ik maak je vijand tot een voetbank voor je voeten.'
Het gaat hier over de koning van Gods nieuwe toekomst
die op aarde zal regeren.

Jezus is volgens Lucas die nieuwe messiaanse koning.
De koning van een volk met actieve onderdanen
die voor Zijn programma willen kiezen.

De leerlingen zagen dat Hij werd opgenomen
en een wolk Hem aan hun ogen onttrok.
DIE WOLK wordt niet voor niets genoemd.
De wolk herinnert aan de wetgeving op de Sinaï
en aan die bijzondere wolk die met het volk Israël meetrok
op hun pelgrimstocht door de woestijn.
God wil niet ver zijn hoog in de wolken
maar juist beschermend dichtbij als er maar mensen zijn
die voor Zijn Koninkrijk en voor Zijn opdrachten willen kiezen.

Zijn opdrachten die vanuit de hemel worden gegeven,
de hemel als Gods de hele aarde omspannende residentie.

De Paas-man Jezus is daar binnengegaan.

Hij hoorde daar thuis
en zal ook van daaruit weer tevoorschijn treden.
Op de berg Tabor is ooit overleg gepleegd met Mozes en Elia
hoe Hij Zijn uittocht uit de slavernij van de dood zou gaan volbrengen.

Vandaag, op de 40e dag na zijn Exodus, na Pasen,
vieren we dat die uittocht van Jezus voor ons
en voor het welzijn van de hele mensheid belangrijk is.
Zijn leerlingen worden tot een actieve reactie opgeroepen
en wij ook.

Als je aan het Koninkrijk van God wilt bouwen
zul je moeten beseffen
welk Koninkrijk Jezus voor ogen stond.
Hij zei neen tegen wat wijs en eerbiedwaardig scheen
maar stug het recht van de geringe schond.
Het verlangen naar het herstel van Gods macht
mogen wij van de vragende leerlingen leren.

Hemelvaart is bij uitstek de dag om het 'Onze Vader' bidden.
Uw Naam worde geheiligd,
Uw Koninkrijk kome,
uw wil geschiede in de hemel, zo ook op aarde.

Van de leerlingen wordt aan het einde van Lucas' evangelie gezegd
dat zij met blijdschap naar Jeruzalem terugkeerden,
God loofden en voortdurend in de tempel verbleven.
In die feestelijke stemming zijn wij hier vandaag samen
maar of dat Koninkrijk van God waar zovelen naar snakken
ooit werkelijkheid wordt hangt van onze nuchtere inzet
in ons eigen leven van dag tot dag, af.
Amen