laat wie dorst heeft, komen

 

Het lijkt zo'n gemakkelijke lezing, een boodschap die we allemaal begrijpen, een gebed dat we allemaal wel in een of andere vorm uitspreken: 'Mogen allen één zijn'.

 

En toch lijkt het alsof al ons bidden niet veel lijkt uit te halen, wel integendeel. Hoe meer de wereld een dorp wordt door alle moderne technieken hoe meer de wereld uiteengereten wordt door twist en oorlog. Zo lijkt het toch. En niet alleen de grote wereld maar ook onze kleine wereld.

 

Het lijkt soms cynisch te horen dat de wapenspreuk van België luidt: Eendracht maakt macht', als je de verdeeldheid ziet tussen de verschillende partijen, het schier onbegonnen werk o samen te leven.

 

Maar ook in de Kerk voelen we de spanning alsmaar groeien. Voor of tegen het celibaat, voor of tegen homo's, voor of tegen abortus, voor of tegen euthanasie, voor of tegen de wereld...

 

Het lijkt wel of de wereld, België, de kerk ziek is tot in het diepste van zijn vezels, ja, als je pessimistisch kijkt zelfs op sterven na dood.

 

En dan klinkt Jezus' stem: Mogen allen één zijn Vader. Hij spreekt deze woorden net voor zijn lijden begint, net voor zijn dood. Het is als het ware zijn geestelijk testament.

Het gaat niet gewoon om zomaar efkes overeen te komen, geen meningsverschil te hebben, neen het gaat veel dieper, Hij stelt immers zijn relatie met de Vader als voorbeeld "zoals U in mij bent en ik in U ben'.

En Jezus gaat verder in zijn gesprek met de Vader, hij zegt Hem dat wij God niet kennen, maar wel dat we Hem, Jezus kennen en dat we weten dat Hij gezonden is van de Vader.

Het is weer typisch voor Johannes, het lijkt een zinvol woordenspel waar we uiteindelijk toch niet weten wat we ermee moeten.

 

Had hij niet beter gewoon gezegd, mensen, probeer eensgezind te leven in jouw kleine wereld. Dat is niet gemakkelijk, maar het is mogelijk! Het is eigenlijk dat wat Jezus in zijn leven heeft geprobeerd om te doen. We weten niet wie God is, maar voor Jezus is het wel duidelijk dat als we eenheid brengen onder de mensen God zichzelf toont.

 

Mogen we dan geen meningsverschillen meer hebben, moeten we dan onze standpunten maar laten varen en de anderen gelijk geven? Neen, dat nu ook weer niet. Ook Jezus ging radicaal in tegen alles wat volgens Hem verdeeldheid zaaide. Maar het is anderzijds ook vertrouwen dat in de ander ook de wil naar eenheid schuilt, het is samen zoeken naar wat naar vrede leidt, het is samen winnaar zijn want 'eendracht maakt macht'.

 

En laat ons maar bij onszelf beginnen, in ons leven, in onze kleine wereld. Misschien worden wij, jij en ik, zo'n kleine oase waarin het water van de eenheid opborrelt, dan kunnen we zeggen zoals we op het einde van het boek openbaring lezen: "kom, laat wie dorst heeft, komen; laat wie wil het water nemen dat leven geeft, voor niets..."

 

Het weze zo