Elkaar liefhebben (2007)

Vreselijk... afschuwelijk... nee, er zijn niet eens woorden voor het zinloze geweld, dat afgelopen weekend zo dichtbij kwam. Een opa en  een oma van een communiekant in onze (zuster) kerk van de H. Lidwina vierden hier het feest van samen delen met elkaar, van elkaar liefhebben en beminnen van respect en verdraagzaamheid en daarna op weg naar huis een steen door de ruit van de auto en een vreselijk ongeluk. Komende dinsdag is voor de oma de uitvaart in (onze /de) Lidwinakerk.
De kranten staan er vol van. Van de daders nog geen spoor. Best en omgeving gonzen ervan.

Waarom doen mensen zoiets? Krijgen ze er een kik van? Bestaan zulke mensen, die in koelen bloede anderen het leven benemen?

De geschiedenis leert van wel. In de tweede wereldoorlog werden 6 miljoen Joden gedood. Niet voor te stellen hoeveel mensen dat zijn. Ook zomaar door een verdwaasde man en zijn trawanten. In Irak is het nog steeds aan de orde van de dag, maar nu sinds afgelopen zondag komt het wel heel dichtbij: De Sonse weg, de uitvaart hier in Best...
Wat doen we nog hier in de kerk met verhalen van Jezus: Dit is mijn gebod, dat je elkaar lief hebt? Is het niet meer van deze tijd of juist wel?

Wij christenen geloven dat we in Gods naam van elkaar en van het leven mogen, moeten en kunnen houden. We houden zo van het leven en we geloven zo in het goede dat zal overwinnen, dat Jezus zelf zegt: Gij zult elkaar liefhebben.
Ook moordenaars en onruststokers, ja, Jezus maakt geen enkele uitzondering en zegt elders in de blijde boodschap van het evangelie: Bemin je vijanden, want van je vrienden houden, dat kan iedereen.

Dat betekent niet dat de daders hun straf zouden mogen ontlopen, want zelfs liefhebbende ouders straffen hun kinderen wel eens totdat ze uiteindelijk leren wel respect voor anderen en andermans spullen te hebben. Jezus gaat echt verder dan dat kwaad alleen maar gestraft moet worden. Je straft zelfs omdat je de ander lief hebt, omdat we geloven in het leven, in het goede, in de terugkeer van het zwarte schaap. We geloven zelfs zoveel in het leven, dat we zelfs in de dood zien dat er nieuw leven in ligt besloten voor alle slachtoffers van ziekte en geweld en zeker ook voor de opa en oma, voor de ouders van een van onze communiekanten.

Het blijft vreselijk en afschuwelijk.. er zijn geen woorden voor, maar als we niet geloven in een nieuwe hemel en een nieuwe aarde waarvan Johannes droomt in de eerste lezing uit het boek van de Openbaring, dan is alles zinloos, eindig  en blijft ons leven duister en doods.  Een nieuwe hemel en een nieuwe aarde... Het is mogelijk en de weg ernaar toe is elkaar liefhebben, blijven liefhebben over alle grenzen heen. Dat blijft hard werken voor ons allemaal om de moed, het geloof in het leven en in God niet te verliezen, maar het is meer dan de moeite waard. Het is steeds weer een nieuw begin totdat alles is voltooid.
Amen.