Goed nieuws vandaag!

Beste vrienden,

Goed nieuws vandaag!

Goed nieuws voor al diegenen die kinderen hebben – kinderen die niet meer kunnen geloven!

Een groot aantal ouders, en nog een groter aantal grootouders, lijden daar in onze tijd onder.

Ze lijden eronder dat datgene, wat voor hen toch veel betekent, wat voor hen belangrijk is, er voor hun kinderen nog maar weinig of zelfs helemaal niets meer toe doet.

Je hebt je een leven lang ingespannen om het goede voorbeeld te geven – ook wat de kerk en het geloofsleven betreft – en bij je kinderen schijnt daar helemaal niets van aangekomen te zijn.

In de kerk zie je hen zelden of nooit, en van die geloofsovertuiging die je hen op hun levensweg hebt willen meegeven is er nog hoogstens blijven hangen dat je zou moeten proberen om toch een ietwat fatsoenlijke mens te zijn.

Vandaag is er dan toch goed nieuws voor al de ouders en grootouders die daar onder lijden!

En er is ook goed nieuws voor al diegenen die het graag anders zouden zien, die daar hun best voor doen: die napluizen, lezen, zoeken, die graag zouden willen geloven, maar het niet kunnen.

Het Evangelie van vandaag zegt ons heel duidelijk dat er helemaal niets verloren is.

En wie al helemaal niet meer weet wat hij nog allemaal zou kunnen proberen of doen om tot geloof te komen, die krijgt een duidelijk antwoord: je hoeft helemaal niets te doen!

Je moet niet bang zijn! God bekommert zich daar zelf om. Wij moeten het geloof niet zelf fabriceren. Wij moeten die relatie met God niet afdwingen. We kunnen dat zelfs helemaal niet.

We kunnen wel proberen om te helpen, wanneer men het ons vraagt. We kunnen vertellen over onze eigen twijfels en moeilijkheden aan de ene, en van onze overtuiging en ons geloof aan de andere kant. We kunnen het voorbeeld geven, maar doen geloven kunnen we niet. Dat moeten we ook helemaal niet. God bekommert zich daar zelf wel om. De mensen zijn toch allemaal zijn kinderen, en God ziet zijn kinderen graag, om het even welke leeftijd ze hebben. En Hij volgt hen ook op, gedurende hun ganse leven. En dat is soms heel lang.

Die Thomas uit het Evangelie van vandaag moest ook wachten. Wel maar een week, maar toch: zeven dagen. Al de anderen om hem heen hadden er blijkbaar geen moeilijkheden mee. Zij geloofden. Maar al hun woorden, al hun argumenten en hun aandringen hadden bij hem geen enkel resultaat.

Geloven, echt geloven, dat kon Thomas pas wanneer Jezus zelf het initiatief had genomen. En dan had hij er ook helemaal geen probleem meer mee!

Goed nieuws voor al diegenen die zoeken: ze hoeven niets te doen, ze kunnen niets afdwingen. Je openstellen en God niet uit het gezicht verliezen, dat is alles wat er van onze kant nodig is. God zelf komt naar de mensen toe, want Hij laat geen enkel van zijn kinderen in de steek. Hij zoekt de weg naar hun hart, en hij vindt die ook. Hij weet reeds hoe en Hij weet ook reeds wanneer.

Soms duurt het een week, zoals bij Thomas, soms een jaar, soms tien jaar, en soms bijna een leven lang. Maar God vindt hem. God vindt de weg naar het hart van zijn mensen. Maar meestal anders dan wij ons kunnen voorstellen. Hij zoekt hem immers op zijn manier, en vooral te zijner tijd!  Amen.