De barmhartige Samaritaan

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

Hoe vaak zouden we dit verhaal al gehoord hebben? En toch luisteren we er iedere keer naar. Het is blijkbaar een onverslijtbaar verhaal. Het is of het je telkens weer iets nieuws weet te zeggen.

Zo was er in Israël - en ook eigenlijk bij ons - een discussie over: wie je als je naaste moet zien. Zijn dat alleen je volksgenoten, je landgenoten, je geloofsgenoten? Zijn dat misschien ook buiten-landers? Of misschien zelfs je vijanden, de Samaritanen?

Nu valt het op, dat Jezus niet aan deze discussie meedoet. Hij theoretiseert niet. Als iemand Hem vraagt: ‘Wie is mijn naaste?'. Dan zegt Jezus hem eigenlijk: ‘Dat zul je wel zien als je zelf in moeilijkheden zit'. Als je zelf halfdood langs de weg ligt en je ziet een priester langs komen die doorloopt, en een landgenoot die ook doorloopt, en een Samaritaan waar je je leven lang je neus voor hebt opgehaald, die jou wel helpt, dan weet je het. Dan zul je nooit meer zeggen: die Samaritaan is mijn naaste niet. Dan vallen al je discussies over wie je naaste is, als kaartenhuisjes in elkaar. Dan weet je meteen hoe waardeloos al dat getheoretiseer is, want die mens, waar je geen goed woord van verwachtte; die mens, waar volgens jou geen cent van deugde; die mens boog zich over jou heen, toen iedereen je voorbijliep. Die mens had meer goedheid dan je ooit had vermoed. Hij bleek uiteindelijk als enige je naaste te zijn.

Zou dan de les van dit verhaal niet zijn: mensen, durf te geloven dat mensen, aan wie je een hekel hebt, een natuurlijke aversie, veel en veel beter zijn dan je denkt.