14e zondag C (2010)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 194 niet laden

OPENINGSWOORD

Broeders en zusters, allemaal van harte welkom.

Wij zijn hier in dit huis van God samengekomen, omdat wij weten, dat God met ons onderweg is door deze wereld heen naar zijn koninkrijk in de hemel. Wij hebben al vaker steun en troost gevonden in de sacramenten, in het samen geloven, en daarom komen wij telkens weer samen.

Maar God roept ons op om dit geloof door te geven aan andere mensen om ons heen. De vreugde van het geloof is een kostbare schat, die wij niet voor onszelf alleen mogen bewaren. Jezus Christus zegt: De oogst is groot, maar arbeiders zijn er weinig. D.w.z. het aantal mensen dat zit te springen om liefde en aandacht, om verlossing, is groot, maar wat zijn er weinig mensen, die zich echt om hen bekommeren.

Een bijzonder woord van welkom voor Rien van Holland. Rien wordt op 12 juli 80 jaar en wil vandaag in de kerk God danken voor alle ontvangen genade en zegeningen en vanmiddag in de parochiezaal met familie en vrienden en met iedereen, die maar komen wil dit heuglijke feit vieren. Wij zullen dan ook in de parochiezaal een expositie zien van werken van Rien. Wij zullen portretten zien van familie en vrienden, maar ook van Maria, de paus, de gestorven Heer, de verrezen Heer, van heiligen. Zo getuigt Rien van zijn liefde voor God en voor mensen.

Vragen wij in deze heilige eucharistieviering, dat wij mogen inzien hoe ieder van ons van betekenis kan zijn voor het gelovig zijn van mensen om ons heen.

Vragen wij vergeving voor de keren, dat wij te weinig getuigd hebben van ons geloof.

OPENINGSGEBED

Laat ons bidden. Barmhartige Heer, Gij belooft ons troost en vrede en telkens weer schenkt Gij ons de zekerheid dat wij bij U geborgen zijn. Zend ons uit; dat wij ieder mens uw vrede brengen en dat allen die wij ontmoeten, de nabijheid ervaren van uw Rijk. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon... .

PREEK

Wanneer er in de heilige Schrift getallen worden genoemd, hebben deze dikwijls een betekenis. Als Jezus Christus twaalf apostelen uitkiest, doet Hij dat, omdat Israël twaalf stammen heeft. En als Jezus 72 leerlingen uitzendt, is dat, omdat men in de tijd dat het boek Genesis (Gen. 10) werd geschreven dacht dat er op heel de wereld in totaal 72 verschillende volkeren waren. Hij zendt hen dus uit naar heel de wereld.

Hij stuurt hen twee aan twee op pad, want dan sta je sterk. Dat weet het oud-testamentische boek Prediker (4, 11) al te melden: alléén kom je ten val, niemand kan je overeind helpen. Met z'n tweeën ben je als een gevlochten touw, véél sterker dan een enkele draad.

Beste medegelovigen, Jezus Christus wilde niet werken zonder de twaalf. De twaalf konden niet werken zonder de tweeënzeventig. Geloven en geloof verkondigen is geen werk voor een eenling. Het vraagt een grote saamhorigheid.

Ik heb enige tijd geleden een boekje gelezen getiteld "Van wie is dit kind?" De schrijver, Bill Wilson, is een soort dominee in de wijk Brooklyn in New York.

Als jongeren er 12 tot 14 jaar zijn, zijn de meeste jongens al zware drinkers, drugsgebruikers, zijn ze in aanraking geweest met de politie. Veel meisjes raken zwanger en komen in een eindeloze spiraal van wanhoop en armoede terecht. Deze mensen hebben er hun eigen vaktermen. ‘Paddestoelen' zijn kinderen, die tussen vechtende bendes terechtkomen en neergeschoten worden. ‘Voetzoekers' is een woord dat leerkrachten op school uitroepen als er buiten het lokaal wordt geschoten en de kinderen op de grond moeten gaan liggen. ‘Babyslofjes' zijn jonge kinderen, die drugs en wapens bij zich dragen.

Ooit werd een medewerkster van Bill Wilson verkracht. Zelf werd hij eens bij een beroving in een arm gestoken en ooit hebben jongeren hem met benzine levend willen verbranden, maar toen een andere jongen in het Spaans hen iets toeriep, hebben ze hun spel gestopt.

In deze wijk is Bill Wilson erin geslaagd om ieder weekend zo'n elfduizend kinderen in een zondagsschool bijeen te brengen en dankzij deze nieuwe generatie, die weer over Jezus Christus te horen krijgt, begint de criminaliteit minder te worden.

Hij doet dat met minstens 250 vrijwilligers. En hun devies is "liefde en aandacht". Kinderen hebben héél véél liefde en aandacht nodig. Geef je ze die, dan mag je erop vertrouwen, dat het goed komt.

Is het niet juist dat wat er ook in onze Nederlandse samenleving op veel plaatsen ontbreekt? Echte liefde en aandacht voor elkaar? Oók voor volwassenen en ouderen, voor zieken en stervenden? Jonge alleenstaande moeders met kleine kinderen moeten zoveel mogelijk werken, wat natuurlijk weer ten koste gaat van de liefde en aandacht, die de kinderen nodig hebben. Mensen, die in de zorg werkzaam zijn, zijn veel te veel kostbare tijd kwijt aan administratieve rompslomp.

Als het in Amerika lukt om dergelijke wijken te verbeteren, niet dankzij de overheid, maar dankzij de vrijwillige inzet van gelovige mensen, dan moet dat in Nederland ook kunnen.

Gelukkig hebben wij een goede kindercatechese in onze parochie en gaat deze catechese nog groeien. In september beginnen wij met een nieuwe catechese voor kinderen vanaf ongeveer 4½ jaar. Wij hopen en bidden, dat veel ouders en grootouders eraan willen meedoen en er een beetje reclame voor willen maken onder familie en vrienden. In het parochieblad staat een artikeltje met meer informatie.

Ik zag dat mensen in de Mariakapel een poster van het Nederlands elftal hebben neergelegd. Nu het heeft blijkbaar geholpen: Nederland heeft met 2-1 gewonnen van Brazilië.

Wat wij nodig hebben zijn mensen, die geloven dat een groeiende catechese eveneens mogelijk is, óók in onze tijd, óók in Heerhugowaard. Want mensen, die geloven dat het mogelijk is, die bidden O.L.Heer van het kruis. Die vragen: Heer, geef toch, dat het geloof onder onze kinderen en jongeren moge opleven en dat mèt het geloof ook weer de katholieke normen en de waarden in onze maatschappij een vaste plaats krijgen. Geef ons toch uw heilige Geest, die het aanschijn van de aarde kan vernieuwen.

Dominee Bill Wilson kreeg in het begin weinig medewerking, met name van de kant van zijn collega dominees, die meer bezorgd waren om mogelijke beschadigingen aan hun kerkgebouwen dan dat zij bezorgd waren om geestelijke en lichamelijke beschadiging van de jeugd. Maar hij ging door. Hij kon een oud, krakkemikkig gebouw kopen en krijgt er ieder weekend elfduizend kinderen bij elkaar.

Ook wij zijn gezonden, net als die twaalf, net als die tweeënzeventig. Beginnen wij met iedere dag even heel vurig voor de jeugd te bidden, al is het maar één tientje van de rozenkrans. Maar doen wij het! Dan zal het wonder gebeuren, óók bij ons in Heerhugowaard!