13e zondag C (2010)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 194 niet laden

OPENINGSWOORD

Velen van ons zullen weleens in een museum zijn geweest waar wij een rondleiding kregen. Wij hoefden niet anders te doen als te luisteren naar de gids en mee te lopen, te volgen.

Jezus Christus volgen is echter een heel andere zaak. Het vraagt een bewuste keuze. Want zijn weg, zijn interesses, zijn zo anders als die van de meeste mensen. Hij leeft om God te eren. Hij leeft om mensen over God te vertellen en zo die mensen op de weg naar geluk te zetten.

Wij hèbben gekozen. Wij zíjn gelovigen. Vragen wij, dat wij deze weg vastberaden mogen blijven volgen.

OPENINGSGEBED

Laat ons bidden. Heer onze God, het woord van Jezus, uw Dienaar, roept ons op Hem te volgen en niet om te zien naar wat achter ons ligt. Maak ons geschikt voor het Rijk Gods: dat wij als trouwe dienaars, zijn roep aanhoren en uw wil volbrengen. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon... . Amen.

KINDERWOORDDIENST

PREEK

Mensen moeten in hun leven soms keuzes maken. Kinderen kunnen aarzelen tussen het ene ijsje en het andere. Jongeren en volwassenen maken soms keuzes, waar zij voor langere tijd aan vastzitten of zelfs de rest van hun leven.

Een jongere vraagt zich af of hij Frans of Duits zal kiezen als eindexamenvak. Twee jonge mensen kiezen ervoor om met elkaar te trouwen. Gods bedoeling is dat dat voor het leven is. Een ander kiest ervoor om priester of kloosterling te worden, wat ook voor het leven is. Iemand staat op het punt een keuze te maken tussen het ene huis en het andere.

Op geven moment moeten wij de knoop doorhakken: ik doe dit of ik doe dat of ik doe het niet. En als wij bijvoorbeeld het ene huis hebben gekocht, kunnen wij niet zomaar weer veranderen. Wie gekozen heeft, moet daarmee verder.

Het evangelie gaat over het maken van zo'n keuze. Jezus weet: God wil, dat Ik naar Jeruzalem ga, waar de mensen Mij zullen doden, maar Ik zal er ook weer uit de dood opstaan. Als Ik er sterf, zal Ik de eerste mens zijn, die uit de dood opsta en na Mij zullen ook vele anderen van de dood worden gered. Jezus zal best wel hebben nagedacht over alle plussen minnen van zijn lijden en sterven. Maar Hij besloot om het te doen! En Hij kwam niet meer op zijn besluit terug. Hij was bang, maar niet laf. Hij vertrouwde op de hulp van God.

Het evangelie vertelt ons waarom beslistheid, vastberadenheid, moed en vertrouwen, ook voor ons belangrijk zijn.

Ten eerste. Jezus zegt, dat de vossen holen hebben en de vogels hun nesten, maar Hijzelf heeft geen eigendommen. Hij heeft - bij wijze van spreken - nog geen steen waarop Hij zijn hoofd kan laten rusten. Hij leeft niet om rijk of machtig te zijn, wil geen aanzien hebben. Hij leeft voor God en de mensen. Wij, die reeds voor Hem hebben gekozen, moeten dus ook proberen te leven vanuit het bewustzijn, dat God en onze mensen altijd belangrijker zijn dan al onze bezittingen en al onze hartenwensen bij elkaar.

Op de tweede plaats zegt Jezus, dat een goede band met God en de vriendschap met mensen, die altijd de wil van God doen, nòg belangrijker is dan de band met onze vader en moeder, onze broers en zussen. Mensen kunnen jou niet gelukkig maken, omdàt zij jouw familie zijn, maar omdat zij altijd de wil van God proberen te doen, omdat zij ook jou die goede weg proberen te wijzen. Ik hoop en bid, dat steeds meer ouders en grootouders hun kinderen en kleinkinderen willen leren om altijd de wil van God te doen. Mensen, die jou dat leren, zijn je beste vrienden.

En het derde voorbeeld. Jezus zegt: Laat de doden hun doden begraven. Nu, dat kan natuurlijk niet betekenen, dat wij onze lieve doden maar moeten laten liggen. Maar zoals het begraven van onze lieve doden belangrijk is, heel belangrijk, zo is het houden van God en het houden van de levende mensen nòg belangrijker. Het begraven van onze doden is een van de vele plichten, die wij hebben. Maar alle plichten bij elkaar zijn niet zo belangrijk als het houden van God en het houden van mensen. Als er eens gekozen moet worden - òf het één òf het ander - dan gaat de belangen van God en onze medemensen altijd voor. Wijzelf komen op de laatste plaats.

Maar naast beslistheid, vastberadenheid, moed en vertrouwen moeten wij nog een andere houding hebben om Jezus te kunnen volgen.

Wij lazen, dat Jezus en de apostelen niet welkom waren in een dorp in Samaria. Johannes en Jacobus, met de bijnaam ‘zonen van de donder', zijn boos en vragen Jezus of zij vuur van de hemel zullen afroepen om die dorpsbewoners te verdelgen. Zij willen goed en kwaad nu al van elkaar scheiden. Echter, Jezus is niet gekomen om te vernietigen, maar om het leven aan te bieden. Een eventuele scheiding of straf komt op de Dag van het Laatste Oordeel, en niet eerder. Als wij Jezus willen navolgen, moeten wij God altijd het laatste woord geven. Wij moeten niet zelf met geweld willen reageren.

Als wij niet worden begrepen, afgeschreven worden, op een lijdensweg komen, kunnen wij dan beslist, vastberaden, moedig, vol vertrouwen en geweldloos met Jezus verder gaan?

Er zijn natuurlijk meer dan drie voorbeelden te noemen. Als wij met mensen een afspraak maken, moeten wij haar beslist nakomen, erop vertrouwend dat de ander dat óók doet, en niet gewelddadig worden als die ander dat toch niet blijkt te doen.

Als wij een taak in het huishouden hebben, op een kantoor of in een bedrijf, moeten wij haar beslist en vastberaden uitvoeren, moedig strijden tegen de gevoelens van afkeer, die wij soms ervaren. Wij mogen erop vertrouwen dat ons werk vrucht zal dragen. En wij moeten proberen niet boos worden als anderen hun plichten niet op zich nemen. Wíj kiezen voor het goede en wat die ander wel of niet doet is zijn of haar verantwoording.

Zijn wij beslist, moedig, vol vertrouwen en geweldloos in onze geloofsbeleving? Gaan wij vastberaden iedere Dag des Heren naar de Kerk? Zijn wij moedig als anderen ons belachelijk maken? Zijn wij moedig in het verdedigen van de leer van de Kerk? Vertrouwen wij op Gods genade van bijstand?

Onlangs vertelde een kind mij, dat zij door een ander kind in de struiken werd gegooid, omdat zij in God geloofde. Christenvervolging in het klein. Gelukkig is het een vastberaden kind en blijft het geloven.

Willen wij, dat onze Kerk in de wereld weer een lichtend voorbeeld wordt, dan zullen wij duidelijker moeten kiezen voor God en voor elkaar. Dat geldt ook voor bisschoppen en priesters, diakens en religieuzen. Als wij het doen, moedig, vastberaden, vol vertrouwen, als mensen van vrede, zal onze Kerk over enige tijd weer een geloofwaardige Kerk zijn, zullen meer mensen zich aan ons spiegelen, zal er spoedig meer vrede komen, in de Kerk en in de wereld.

Proberen wij overtuigde en overtuigende christenen te zijn. Het kan, broeders en zusters, want God is met ons.