God is zwak in deze wereld

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden


Niet zolang geleden publiceerde een krant dat in een bepaalde school alle kruisbeelden werden vervangen door een afbeelding van de verrezen Christus. Dat idee is niet nieuw. Voor veel mensen is die gedachte zelfs heel verleidelijk, omdat ze vrezen dat het kruis hun levensvreugde kan bederven. Wie probeert er niet ellende, ziekte, ouderdom en dood in het dagelijkse leven zoveel mogelijk dood te zwijgen of ten minste te negeren? Een jong meisje zei me eens: "Ik kan geen zieken gaan bezoeken; ik zal nooit naar een dode gaan kijken. Ik wil liever niet weten, wat er eens met mij zal gebeuren."

Wij zijn samen onderweg, maar meestal blijf je alleen achter op het punt waar lijden en ongeluk beginnen. Zo handelt Jezus niet. Hij gaat onze weg tot over de grenzen van lijden en dood. Waar anderen voorbijgaan, gaat Hij met ons mee. En Hij nodigt ons uit om in de navolging van zijn voorbeeld verder te gaan dan het breken van het brood. Dat is de korte inhoud van dit zondagsevangelie.

Drie kerngedachten worden in het evangelie uitgewerkt: eerst de vraag wie Christus is; dan het antwoord van Jezus, dat verwijst naar zijn lijden; en tenslotte zijn uitnodiging om zijn weg te gaan. De vraag wie Christus is, zal altijd weer opnieuw gesteld worden en de antwoorden zijn in onze tijd even talrijk als ooit. Ondanks de verscheidenheid van de antwoorden, zal elke mens toch zijn persoonlijk antwoord moeten geven op de vraag wie Christus is. Wat dan het antwoord ook mag zijn, Jezus zal het vervolmaken, totdat we, zoals Petrus, begrijpen dat Hij het is die voor ons leed en stierf. Daarin verschilt Jezus van de andere leermeesters van de mensheid: Hij deelt ons hele leven en neemt er niets uit weg... ook de dood niet, die wij zo graag zouden uitschakelen.

Jezus is de openbaring van Gods gezindheid. De God van Jezus Christus staat niet onverschillig tegenover het lijden van zijn schepsel.

In een Duits concentratiekamp werden twee Joodse mannen en een jongen opgehangen door de SS, terwijl de andere gevangenen moesten toezien. De twee Joodse mannen stierven tamelijk vlug, maar de doodsstrijd van die ene jongeman duurde meer dan een half uur. "Waar is God nu?", riep één van de toeschouwers. En toen de kwelling bleef duren, herhaalde hij: "Waar is God nu?" Iemand antwoordde: "Kijk goed toe: God hangt daar aan de galg! God wil zich identificeren met iedereen die onschuldig lijdt. God gaat met de mensen mee tot in de dood."

Misschien geeft het een onaangenaam gevoel zo te horen spreken en om zo de galg te verwisselen met het kruis. Maar in het kruis komt de solidariteit van God met de mensen tot uiting. En als wij leerlingen van Jezus zijn, moeten wij ook solidair zijn met de gemeenschap van lijdende mensen. In onze zorg om gelukkig te zijn, mogen wij niet eenvoudigweg aan lijden en smart voorbijgaan. Elk lijden dat wij uit liefde voor anderen dragen, is waardevol en zinvol.

In Jezus' leven ligt de kern van belangeloosheid, ook van belange-loos medelijden met de mensen. Hij vraagt ons ook zo te leven. Als wij beantwoorden aan die oproep zal ons leven diepte krijgen. We zullen de nood in de wereld lenigen: de bedroefden troosten met een opwekkend woord, bejaarde ouders een thuis geven, de jeugd oriënteren naar een gezonde levensrichting. Wie zijn leven voor armen, zwakken en kleinen kan verliezen, zal de waarheid van Jezus' woorden ervaren. Want Hij leert ons dat de echte vrede en vreugde pas diepgang krijgen als zij getekend zijn door lijden en sterven.