De aanslagen in Zaventem en in Brussel liggen al bijn a drie maanden achter ons. En toch is de verlammende kracht van angst nog te voelen in Brussel, vooral in hotel- en horecagelegenheden. Hetgeen Jezus vandaag aan zijn leerlingen vertelt, zou ook verlammend kunnen werken want het zou hen ook in angst kunnen onderdompelen. Dat is natuurlijk niet de bedoeling van Jezus, Hij hoopt dat Hij in alles wat Hij gezegd en gedaan heeft hun geloof voldoende gegroeid is om de angst te lijf te gaan. Want het enige wat die verlammende angst kan verdrijven, is geloof en vertrouwen. Dat is vandaag zo in Brussel, dat was en zal altijd en overal hetzelfde zijn. Misschien is het daarom wel dat Jezus eerst vroeg aan zijn leerlingen wie Hij voor de mensen was en wie Hij. In het antwoord dat gegeven wordt, blijkt meteen of er sprake is van geloof of niet. Maar zelfs als Jezus het perfecte antwoord krijgt, dan nog blijft er het feit dat Jezus veel zal moeten lijden. En Jezus navolgen betekent dus dat je ook een deel van dat lijden zal dragen. Dat betekent natuurlijk niet dat we alleen maar goede christenen zijn als we veel lijden voor ons geloof. Het is een waarschuwing, geen toekomstvoorspelling of voorwaarde. We merken inderdaad dat het weinig evident is om uit te komen voor je geloof. Als we dat dan toch durven, dan is spot soms wel ons deel, maar om nu te zeggen dat dit lijden is voor ons geloof, dat is misschien toch wat te ver gezocht. Er is trouwens nog een ander zinnetje uit dit evangelie dat bij veel mensen blijft hangen: wie Jezus wil volgen, moet met zichzelf breken. Hoe moeten we dat in ’s hemelsnaam begrijpen?

Zoals wel meer kan de vergelijking met een koppel wel enig soelaas bieden. Als twee partners de verliefdheid doorsparteld hebben, de maskers afgevallen zijn en men toch nog voor elkaar kiest, dan kunnen we van liefde spreken. Liefde is ongetwijfeld het mooiste wat je kan overkomen, maar dat betekent daarom niet dat het ook het eenvoudigste is wat je kan overkomen. Samenleven is anders dan in je eentje leven, het is zoeken naar het evenwichtige compromis, zou je denken. Maar als er echte liefde in het spel is, dan zoek je niet naar het compromis, maar wel naar hoe je die ander gelukkig kan maken. En die ander gelukkig maken, dat maakt je zelf ook gelukkig. Wel, de Bijbel zegt ons dat God de mens ook liefheeft. In Jezus is Hij ons komen tonen hoe Hij die liefde wil beleven: het is een liefde die geldt voor iedereen, maar voor de mensen die het moeilijk hebben is er toch wel enige voorkeursliefde. Jezus nam het vooral op voor mensen die niet meer meetelden, die aan de rand van de samenleving stonden. Die keuze haalde het religieus establishment duchtig door elkaar, zo duchtig zelfs dat Jezus een bedreiging werd. Als wij nu ook in het spoor van Jezus de kant kiezen van de mensen die niet meetellen, die aan de kant gezet worden, dan zullen wij ook heel vlug merken dat dit voor sommige mensen bedreigend is. En toch is dat onze roeping: aan alle mensen de Blijde Boodschap verkondigen. Het is in ieder medemens, ook de gekwetste, de arme, de gehandicapte een gelijk van God ontdekken en ieder mens behandelen als was het God zelf. Wie dat doet, draagt het lijden van deze mensen met zich mee, maar zal ook tegenwind krijgen en ... hij zal zichzelf niet altijd op de eerste plaats kunnen en/of mogen zetten.

Wie kan zoiets aan? Enkel mensen die hun geloof beleven als een relatie die kracht en leven geeft. Daarom is die vraag van Jezus aan zijn leerlingen ook zo belangrijk voor ons: wie is Jezus voor ons? Als Hij alleen maar een interessant figuur is zoals ook Nelson Mandela, Gandhi, Socrates, enz. ...dan zal hij invloed hebben in ons leven, maar niet zo bepalend als wanneer we zouden erkennen dat Jezus voor ons de Messias is, de met Geest gezalfde. Alleen, voor Hem moet je geen vlaggen uithangen om te tonen dat Hij belangrijk voor je is, neen, je moet zelf de Blijde Boodschap worden die Hij wilde verspreiden, je moet zelf gebroken brood worden voor mensen die hongeren naar vriendschap, liefde, rechtvaardigheid, ... Je moet zelf uitgegoten wijn worden voor mensen die dorsten naar levensvreugde, zinvolheid, ... Menselijk gezien is dat onmogelijk, je kan het alleen maar als je durft geloven, vertrouwen in die Jezus. Dan pas kan Hij je de kracht geven om het kruis op te nemen, om eerst aan de ander te denken. Niet omdat je jezelf niet belangrijk vindt, maar omdat die ander je nodig heeft. En in een ideale wereld geeft God ons een Kerk waar wij andere mensen vinden die voor ons brood en wijn zijn.