Eerst nog eens heel hartelijk Bedankt voor jullie antwoorden. Ik denk dat dit een teken is van de goede verbondenheid die hier leeft. Het getuigt ook van een groot vertrouwen, om zo spontaan over je geloven, zo sterk te communiceren. Vertrouwen in de christelijke gemeenschap die we zeker ‘hier’ toch samen vormen. Het getuigt ook van de grote steun die we hier voor mekaar zijn.
En dan ben ik ook aan jullie m’n eigen antwoord verschuldigd, het antwoord dat ik net zoals jullie, tijdens enkele minuten stilte, voor mezelf opschreef:
“Er is een Kindeke geboren op aard, ’t kwam op de aarde voor ons allemaal …”
Zo leerde ik, als kleuter, Jezus kennen.
Als tiener hoorde ik Urbanus zingen:
“ Jezus is geboren, alleluja halo, Jezus is geboren in een bakske vol met stro…”
Daartussen had ik vele wonderverhalen van Jezus gehoord en naar mate ik ouder werd ontwikkelde het denken over Jezus zowel in de kerk als in mezelf.
Jezus als wonderdoener in het verkeerde zien als ‘goochelaar’ nam af en gaf plaats aan een Jezus die met een verschrikkelijk inlevingsvermogen mensen raakte tot in putteke van hun ziel, waardoor ze op een andere manier hun leven konden verder zetten…
Voor mij lijkt Jezus radicaal in mildheid en radicaal in vergevingsgezindheid waardoor de mens waarmee Hij begaan was, genas van zijn bitterheid, en opgewekt verder kon. Hij legde iets voor, maar legde nooit iets op!
Ik leerde Jezus kennen als een man, geboren in de joodse traditie die zijn eigen goddelijke weg ging.
Hij heeft geleefd! Hij heeft een plaats in de geschiedenis! (Wat niet wil zeggen dat het evangelie een journalistiek verslag is van Zijn leven)
Hij was een jood! Hij heeft de joodse godsdienst daadwerkelijk beleefd, maar de strenge wetten onnodig geacht, omdat de mensen er slaaf van werden. Hij heeft van zijn gods-dienst een mensen-dienst gemaakt!
Zo is Jezus voor mij, door alle mensen die mij omringden van m’n geboorte tot op vandaag, m’n ultieme GPS, veel meer nog, m’n dagelijks appèl om m’n GPS goed en beter te verstaan en goed en beter te gebruiken, m’n dagelijks appél om een goed christen te worden!
En zing ik nu: ”Ubi caritas et amor, Deus ibi est”= “Waar liefde is, daar is God”.
Weet, lieve mensen dat ik dat zelf ook heel moeilijk vind! Dat ik de steun van de liturgie - en preekploeg en van jullie groot nodig heb in m’n verder zoeken en christen worden.
Hieraan wil ik aanstonds nog twee antwoorden van jullie toevoegen:
1) “Geen simpele vraag. Ofschoon ik van kindsbeen R.K. ben opgevoed, ben ik nog immer een zoekend iemand.
Het evangelie is voor mij een roman met liefdesverkondiging.
Hoe plaats je Christus daar?
Ik ervaar een opperste kracht: t.w. de onnoembare, onzichtbare, (cfr. Thomas van Aquino).
Nu volgens ‘De Duve’: La magie a disparu, mais le mystère reste..” Dit wil je ontrafelen, dit wil je weten…
Dus wie zeg ik als antwoord op jullie vraag:
Hij is een profeet, een agent, een woordvoerder, vertolker van deze Grote Onbekende, de Noembare van het onnoembare, met veel hoop en vertrouwen.
2) “Jezus is voor mij de "koninklijke mens" zoals de protestantse theoloog Karl Barth hem ooit omschreef. Met de nadruk op MENS. Een volledig mens en geen God, geen mirakeldoener, geen freak. Zijn verdienste was afstand te nemen van de joodse idee dat alleen Israël het door God uitverkozen volk was.
Jezus was inderdaad de koning van zijn rijk van liefde en vrede. Jezus zag het heil voor de hele mensheid en baseerde zich op de eeuwenoude joodse leer dat naastenliefde de kern was van het geloof in een God. Om die reden noem ik mij een volgeling van Jezus die zei, namens de Schepper te spreken, of de zuivere Geest die de kosmos met zijn vaste regels beheerst en die Jezus, Vader noemde.”
Toch schitterende antwoorden, waarover we nu met z’n allen mogen verder denken, waarmee we met z’n allen nog dagen aan de slag kunnen.
Deze antwoorden zeggen me hoe bekommerd wij zijn, wij die hier willen blijven samenkomen, om een goede christen, ne goeie mens te zijn, een man of vrouw naar Gods hart. Een man of vrouw waarvan Jezus nu zou zeggen:
“Ze hebben heel veel begrepen vanwat Ik ben komen voordoen en vertellen… Ze voelen zich (gelukkig maar) niet meer verplicht en hebben begrepen dat ieder uit vrije wil naar m’n boodschap luistert en aan zichzelf sleutelt om een goed christen te zijn.
Ze hebben begrepen dat waar ze het beste van zichzelf geven voor de anderen; als ze de liefde thuis, op straat en op het werk bewaren, iets van Mij en van mijn Vader laten zien, laten voelen en doorgeven in die nog altijd rusteloze wereld vol van vijandigheid en slavernij…
Ze hebben begrepen dat Ik het zelf geprobeerd heb tot ze Me gebroken hebben op het kruis. Ze hebben begrepen dat het hard en moeilijk kan zijn, Mij in de gans andere medemens te blijven (h)erkennen…”
Deze week hebben de nieuwsberichten verschillende mooie vb. gegeven:
De prijs ‘armoede uitsluiten” van Welzijnszorg ging naar de ‘de Kraanvogel’!
Een duizendtal mensen uit de middenveldorganisaties op Groenplaats ijverden voor subsidie!
65 jaar Reinhilde Decleir met haar sociaal artistieke theater Tutti Fratelli!
De Turk die ‘stil protest’ begon op het Taksimplein voor meer democratie!
Om de eerste communiekantjes, de vormelingen en hun familie die Jezus wat beter leerden kennen, en vandaag terug samenkomen, niet te vergeten!
Om jullie niet te vergeten, die wekelijks hier zitten en de kracht vinden om en echt zorg te blijven dragen voor zoveel mensen. Zoals onze bisschop Johan Bonny vorig jaar vroeg: “Wie is de mens waarvoor jij zorg draagt?”
Zoveel voorbeelden die ons herinneren aan het totaal breken en delen van Jezus, wetend dat dàt inspanning vraagt en niet altijd zo vanzelfsprekend is! Dikke proficiat en bedankt!