8e zondag door het jaar C - 2001

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 362 niet laden
Dat hebben we weeral eens gehad! Dat kunnen ze ons toch niet meer afnemen! " Dat is vaak de uitspraak als mensen uit een restaurant komen, of als ze van een gelukte skivakantie terugkeren. Zo zelfvoldaan kunnen nagenieten is plezierig. Maar als mensen gaan leven alsof dat nu het enige is waar het op aan komt...Als zij opgaan in de genietingen van het leven en daar hun enige specialiteit van maken, dan zullen zij op den duur een beetje meewarig neerkijken op die anderen die zo onnozel zijn van hun energie, hun tijd en hun geld te steken in één of andere goede zaak, zich in te zetten voor mensen veraf of dichtbij. Mensen die zo leep zijn dat ze steeds van een ander profiteren, zullen eens lachen met die anderen die het serieus opnemen, die rekening houden met hun geweten en zich altijd ergens verantwoordelijk voor voelen. Zijn dat dan echt onnozele kinderen ? Is dat zo ? Is het leven van een goed mens die zijn plicht doet, maar flauwe koffie in vergelijking met het boeiende leven van diegenen die er op los leven? Heeft dat echt minder kwaliteit ? Je kunt proberen om je leven te vullen met zelfvoldaanheid, met zoveel mogelijk rijkdom te vergaren, er zoveel mogelijk van te profiteren, er zo goed mogelijk voor te komen. Misschien allemaal zeer waardevol maar iedereen die nadenkt moet tot het besluit komen dat zo'n dingen het leven niet vullen. De honger wordt alleen maar groter. Leven wordt maar echt leven als het kan gevuld worden met zorg en verantwoordelijkheid voor anderen, als het overloopt van vriendschap, van liefde. Leven is maar echt leven als het weggegeven wordt. Voor een gelovige mens gebeurt dit onder de zachte aandrang van God die aan dat leven een bijzondere diepgang geeft. Natuurlijk dat dit niet de gemakkelijkste weg is, dat God in je leven een beperking is Zoals elke relatie stelt ook hier de liefde haar eisen. In God geloven en vanuit dat geloof ook leven, ja zeggen tegen God betekent dat men van veel dingen afziet in het leven. Maar neen zeggen aan God laat een leegte achter die heel snel opgevuld wordt door de afgoden van vandaag, die ook beperkend zijn en een veel groter gehoorzaamheid eisen. Dan moet je gehoorzamen aan de wetten van de heersende mode, dan moet men zich voortdurend aanpassen om mee te zijn en een steeds beter figuur te slaan. De eisen die God ons stelt liggen in het verlengde van zijn droom over ons : worden zoals Hij ons heeft gedroomd. "Weest volmaakt zoals uw hemelse Vader volmaakt is ". Kiezen voor God is kiezen voor Diegene die ons uitdaagt om onszelf te overtreffen. Het evangelie vergelijkt de rechtvaardige met een boom die aan het water staat, die met zijn wortels voortdurend in voeling is met de grote levenskracht en zo sappige vruchten kan voortbrengt. Als wij kwaliteit willen leggen in ons leven, zullen wij ook voortdurend in voeling moeten treden met Diegene die onze levenskracht is. Dan zullen wij sappige vruchten kunnen voortbrengen van blijdschap en levensmoed, ook in moeilijke omstandigheden. Leven is meer dan de optelsom van voorbijgaande genietingen. Het is een groeiproces dat zijn oorsprong vindt in de oceaan van Gods liefde en uitloopt op de vruchten van menselijk geluk in al zijn variëteiten.