Aan het einde staan wij dikwijls bij het begin

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

Op de troosteloze berghellingen van de Cevennen in Frankrijk lagen vier of vijf verlaten dorpjes behoorlijk ver van elkaar. De levenssituatie was er hopeloos. Het egoïsme vierder er hoogtij en iedereen had ruzie met iedereen. De een na de ander trok er weg. Toen kwam Eliazard Bouffier daar wonen. Hij zag dat heel die streek zou wegsterven bij gebrek aan bomen. en hij zocht er een oplossing voor. Hij bestelde eikels, drenkte die in water en met een ijzeren staaf maakte hij openingen in de rotsachtige bodem om ze te planten. In drie jaar tijd had hij op die grond, waarvan niemand meer wist wie de eigenaar eigenlijk was, 100.000 eikels geplant. 10.000 groeiden er van aan. Zo ging hij verder en langzamerhand ontstond er een bos van 11 km lang en 3 km breed. Daarna plantte hij nog beuken en berken. Er kwam weer water in de beken, en met het water velden, weiden en bloemen. Zelfs de lucht en de levenssfeer veranderden, de oude huizen werden opgeknapt, de ruïnes opgeruimd, nieuwe huizen met bloementuintjes werden gebouwd. De nieuwe bewoners kregen weer levensmoed en hielpen elkaar. Waar mensen denken aan het einde te staan, staan ze in werkelijkheid dikwijls aan een nieuw begin.

Schijnbaar staan wij in onze maatschappij ook aan een einde. Overal schijnt het egoïsme te triomferen en de haat dreigt de wereld tot een woestenij te maken. Schijnbaar bewerkt de haat meer vriendschap dan de liefde. Kijk maar eens hoe de grote mannen van het Oostblok elkaar om de hals vallen. De stelregel: je moet haten, je moet de oorlog voorbereiden, schijnt het overal te winnen: in Libanon, in Iran en Irak, in Afghanistan. De macht ligt schijnbaar in de handen van mensen die concentratiekampen of folterkamers in stand houden.

In het evangelie van vandaag horen we echter een andere leefregel, die door de meeste als onmogelijk wordt beschouwd. «Bemin je vijanden, doe wel aan die je haten». Zullen wij daarmee het Oost-West conflict oplossen, of de rassenstrijd of de sociale ongerechtigheid uit de wereld helpen? Onze goede man met zijn eikels geloofde dat het onmogelijke mogelijk werd door honderd-duizenden eikels te planten. Christenen geloven dat de liefde het zal winnen van de haat, door honderdduizenden kleine daden van liefde. De overwinning over het kwaad zal niet beginnen wanneer de machtigen der aarde zullen beginnen het IJzeren Gordijn op te rollen, wanneer de blanken en de zwarten als rechtsgelijken aan één tafel zullen zitten, maar wanneer waar zij in hun omgeving kleine, concrete daden van liefde zullen beginnen te verrichten zoals Jezus die vandaag in het evangelie opsomt. Bid als ze je vervloeken, wees verdraagzaam als iemand ruzie met je heeft, leen toch maar uit, ook als je denkt dat je het niet zult terugkrijgen. Met die kleine daden van liefde kunnen wij een heel andere levenssfeer scheppen. Een klein stukje van de wereld kan ieder van ons veranderen, namelijk ons eigen hart, misschien ons eigen gezin, of onze parochie. Bouffier vroeg zich in die troosteloze toestand niet af: "Wat zou ‘men' hier kunnen doen?" Hij vroeg zich af: "Wat kan ‘ik' hier nu doen?" Wij moeten ‘hier' en ‘nu' beginnen, zonder op de anderen te wachten.

Jezus legt in dit evangelie een heel stuk van de heidense mentaliteit bloot, van mensen die zich christenen noemen. "Beminnen de heidenen ook niet hen, die hen liefhebben? Bewijzen ze geen weldaden aan wie hun weldaden bewijzen? Ook zondaars lenen aan zondaars, met de bedoeling evenveel terug te krijgen." Van christenen wordt werkelijk meer gevraagd. Hier blijkt hoe moeilijk het is een waarachtige christen te zijn. Christus beziet de mensen anders dan wij. Hij deelt ze niet in in categorieën van goed en slecht, van rijk en arm, vriend of vijand. Hij heeft alle mensen tot zijn broeders gemaakt. Hij is voor alle mensen gestorven, zodat ook wij als christenen niemand aan onze liefde mogen onttrekken.

In de harde rots van egoïsme, hebzucht en eerzucht, die de wereld maakt tot een woestenij, zouden wij moeten proberen kleine eikels van liefde te planten, zodat er een levenssfeer van eerbied, dienstbaarheid en goedheid kan ontstaan, die de wereld kan veranderen in een paradijs van vrede en liefde. Daarvan droomde de Heer Jezus en Hij is ook bereid geweest die droom waar te maken door de gave van zichzelf.

Waar iedereen zegt dat wij aan het einde staan, kan een gelovige zeggen: wij staan aan een nieuw begin! Als wij christenen samen, meer dan driehonderd miljoen over de hele wereld eens samen een paar eikels van liefde in de rotsbodem zouden planten, gelooft u niet dat dan het aanschijn van de hele wereld zou kunnen veranderen? Tot u die naar Mij luistert, zeg ik: Bemin uw vijanden, doe wel aan die u haten!