Elke mis een trouwmis

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 459 niet laden

We hoorden als eerste lezing het Hooglied van de Liefde uit de brief van Paulus. Wij zijn gewoon deze lezing vooral in verband te zien met huwelijk en gezin. Heel wat koppeltjes die in de kerk trouwen kiezen deze lezing voor hun huwelijksviering.

In de brief van Paulus is deze brief gericht op de gemeenschap van Corinthe. Aan de parochie van de stad Corinthe.

Paulus spreekt daarin over de kerk als een menselijk lichaam. Zoals er vele ledematen zijn in het lichaam: zo zijn er vele taken in de kerk. Elke taak is belangrijk en onmisbaar. Maar het belangrijkste is dat er een onderlinge liefde heerst in die parochie.

Er waren veel talenten in de parochie van Corinthe: maar er was ook nogal wat verdeeldheid. Daartegen reageert Paulus.

 

Er zijn mensen die het goed kunnen zeggen, en dat is belangrijk. Er zijn profetische figuren: mensen die als het ware aanvoelen wat er nodig is voor de dag van morgen en dat is onmisbaar. Tenslotte zijn er de harde werkers... die zich afsloven....de mensen die niet veel zeggen, maar het doen. Ze zijn onschatbaar.

Alle drie zijn ze onmisbaar voor een parochie maar toch, zegt Paulus, alles wat deze mensen doen zal maar echt ten goede komen aan de gemeenschap als deze gedragen worden door de liefde. De liefde is de hoogste gave! Paulus roept ieder van ons op:

Durf beseffen dat ieder van ons een taak heeft in de parochie

Durf uw talenten ten dienste stellen van de gemeenschap

Laten we vooral bezorgd zijn om de onderlinge liefde bij alles wat we doen.

 

Vandaag staan jongeren aan de kerk voor de Damiaanactie. Is Damiaan, iemand uit ons land niet een levend voorbeeld van deze liefde waarover Paulus spreekt.

Liefde is een groot woord en het wordt te pas en te onpas gebruikt en misbruikt. Als Paulus de liefde beschrijft dan vind je er telkens deze kentrek in terug. Liefde heeft alles te maken met het mysterie van de graankorrel, dat uit sterven leven komt.

Pater Damiaan heeft dat gedurfd en gedaan:

Hij ging met zijn bisschop op bezoek naar Molokai om koeien en melaatsen af te leveren. Hij kon zijn ogen niet geloven wanneer zij op de landingsplaats aankwamen. Zoveel ellende. Mensen die de bisschop smeekten om iemand die bij hen wilde blijven. Een priester die hen kon leren wie ze zijn en hoe ze moeten leven. Niet iemand die eventjes op bezoek komt, maar een priester die mag blijven. En Damiaan smeekt zijn bisschop om te mogen blijven. Het heeft veel moeite gekost om te kunnen blijven. Het gezond verstand vindt zoveel redenen om te zeggen dat het niet kan, dat het niet mag, dat het onverantwoord is. Alleen God kon dit als een vraag en verlangen in het hart van een mens leggen. Pater Damiaan is gebleven, voor altijd. Hij is als melaatse gestorven, maar hij leeft verder als de voorvechter voor melaatsen, tbc, aids-patiënten, drugverslaafde enz. Hij roept ook ons op tot solidariteit voor alle uitgestotenen in onze wereld.

 

Tenslotte is er een derde belangrijke gedachte in deze lezing. Liefde is een gave, zegt Paulus; de Hoogste gave.

Ik hoor daarin: liefde moet je geschonken worden. Je kan niemand verplichten lief te hebben. Je moet ze eerst zelf ontvangen hebben om ze te kunnen geven. Liefde heeft iets goddelijks. God is liefde zegt St. Jan. In Jezus is Gods liefde tastbaar geworden en zichtbaar aanwezig. In de mate we Jezus in ons binnen laten, in die mate wordt Gods liefde bron van liefde in ons leven.

 

We kunnen het woordje "liefde" vervangen door het woordje Jezus. Dan klinkt deze lezing anders. Het wordt nog concreter en een hele opgave wanneer je het woordje liefde vervangt door je eigen naam. Dan wordt de liefde onze levenswet.

In de eucharistie wordt dit telkens gevierd. Ons leven van brood en wijn, werk, vreugde en verdriet, wordt doordrongen met de levenskracht van Jezus zelf. Elke mis is een trouwmis.