Een nieuwe wereld voor kinderen (1997)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 198 niet laden

"KINDJES WORDEN NIET GEMAAKT"


Ik herinner me de vroege jaren zestig. Wij zaten net op de middelbare school en gebruikten de taal van de jeugd op een manier die wij ruig vonden. Soms viel dan het woord "kindjes maken". Mijn moeder, die gewoonlijk nooit iets over ons taalgebruik zei en zich er zeker niet door zou laten uitdagen, reageerde daar steeds zeer fel op. "Kinderen worden niet gemaakt..." zei ze bits, "die worden geboren". Ik begrijp dat de uitdrukking "maken" te weinig eerbied uitspreekt, te weinig vertelt dat het om een mysterie gaat, een geschenk, een gebeurtenis die je maar zeer ten dele in eigen handen hebt!

DE ZANG VAN DE ZWANGERE VROUWEN

Twee vrouwen verwachten een kind. Ze verheugen zich allebei zeer. Ze hebben er lang op gewacht, veel hebben ze erom gehuild en gebeden. Zonder kind waren ze het middelpunt van spot en medelijdende blikken. Nu is het zover. Ze zoeken elkaar op, Maria en Elisabeth. Het gesprek tussen de moeder van Jan de Doper en die van Jezus is door Lucas zelf gecomponeerd. Hij doet het met citaten uit de joodse heilige geschriften, maar hij doet dat niet toevallig. Elisabeth en Maria beginnen God met hun lied lof toe te zwaaien. Aan Hem hebben zij het te danken dat er toekomst is, dat hun liefde vruchtbaar wordt in een kind.
Maar er is meer. Als jonge ouders een kind krijgen, en al in de periode daarvoor, kijken ze opnieuw naar de wereld. Hier zal hun kind gelukkig moeten worden. Hoe warm of koud zal het worden in de komende eeuw? Hoe vol zullen de wegen zijn? Hoe gevaarlijk wordt het om over straat te gaan? Zal er werk zijn? Zullen de mensen nog blij zijn en zengen, en zullen ze nog vol verwachting fluisteren over God? Hoeveel dieren zullen er nog leven en hoeveel oerbossen zijn er nog? Zal er vrede zijn? Hoe hoog lopen de spanningen op tussen rijke en arme landen.
Elisabeth en Maria kijken naar de wereld rondom hen heen. Ze zien toenemende vijandigheden tussen joodse vrijheidsstrijders en de Romeinse overheerser. De Romeinen willen geld uit hun kolonies zien. Misschien zit Jozef wel bij het verzet, en is dat de reden voor zijn merkwaardige vlucht naar Bethlehem. Lucas zegt wel dat het een volkstelling betrof, maar die heeft pas later plaatsgevonden. Lucas haalt de scherpe kantjes er wat vanaf. Hij schrijft immers voor een Romeinse wereld. Maria ziet de kinderen die het slachtoffer van de oorlog zijn. Ze kent de gruwelijke verhalen ver kannibalisme in steden die langdurig belegerd worden. Ze kent de honger. In deze wereld zal zij een kind baren.
Daarom zingt zij niet alleen Gods lof, zij roept ook een heldendicht uit, een lied van verlangen, een vurige droom naar een nieuwe tijd waarin God de kracht van zijn arm laat zien. Waarin hij de machtige, arrogante leiders van hun troon stort en de armen met tassen vol voedsel naar huis laat gaan. Maria verwacht haar kind en droomt van een betere wereld.

BOETEVIERING

Zo doen wij vandaag met het oog op kerstmis. Verlangen naar een betere wereld. Laten we bidden dat onze gevoeligheid voor het wonder van de schepping mag groeien voordat het te laat is. Dat wij de aarde niet laten regeren dor mensen die niet verder zien dat de volgende verkiezingen. Dat wij niet moedeloos en cynisch worden, dat we niet zeggen: "na ons de zondvloed" en "God zegene de greep". Dat wij ons verantwoordelijk voelen voor de aarde, precies zover als we eer macht over hebben, te beginnen waar we zelf omgaan met geld en goed, met breken en delen, met liefde en vergeving. Laten we bidden dat de verdraagzaamheid onder mensen mag toenemen. Dat we elkaar het leven gunnen en niet veroordelen op grond van kleur of taal. Laten we met Maria zingen over een nieuwe aarde en God vragen of hij ons opnieuw in dienst neemt als de getuigen van zijn koninkrijk. Het spijt ons God, dat het eigenlijk zo slecht gaat met de aarde die u aan onze zorgen hebt toevertrouwd, het spijt ons, maar leidt ons verder uw toekomst tegemoet. Daarvoor bidden wij.

Het spijt ons, God, dat het ons soms zo moeilijk valt om een woord van liefde en dank te zeggen... En dat er te weinig woorden van vergeving zijn gesproken...

God, het spijt ons, dat er te weinig meeleven was van mensen met elkaar. Dat er te weinig woorden van troost en trots gesproken zijn.....

Het spijt ons, God, dat het ons ontbrak aan respect voor elkaar. Dat jaloersheid donkere woorden en gedachten maakte en dat er kwaad gesproken is....

Het spijt ons God, dat er zo weinig tijd en rust overblijft in onze dagen, om even stil te staan bij het leven, en er u voor te danken....

Het spijt ons God, dat er zoveel discriminatie bestaat en vreemdelingenhaat. Dat wij een onderdeel zijn van een wereld vol honger en onrecht....

Het spijt ons God, dat wij U moeten ontvangen in een wereld die zo vol is met geweld, met ruzie en oorlog....

Laten we nu al ons kwaad voorleggen aan God en er zijn zegen over vragen.... (stilte) Bidden we de schuldbelijdenis.