Palmzondag (2006)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 201 niet laden
Echte palmtakken zien er anders uit, maar die hebben we hier niet. Maar zo'n buxustakje kan ook uitstekend dienst doen als we Palmzondag vieren. Het is een heel goed symbool voor Jezus. Het bijzondere van deze takjes is dat ze groen en levend zijn. Of het vriest dat het kraakt, of de sneeuw een meter dik ligt, of het hagelt of stormt: deze buxustakjes blijven groen, ondanks alle krachten die het tegen werken, blijft het levend.
Dat precies kun je ook van Jezus zeggen. Vandaag vieren we dat hij naar Jeruzalem ging, daar was het ijzig koud door arrogantie van de leiders. Hij wist dat hij daar felle wind tegen zou ondervinden, want hij werd door de elite gezien als een dwarsligger, een revolutionair die ze niet konden gebruiken.
Hij had de andere kant uit kunnen gaan, hij had kunnen vluchten, weg van al die negatieve krachten, hij had passief aan de kant kunnen blijven staan. Maar hij ging door met wat hij begonnen was, hij ging door tot het bittere eind, ondanks alle tegenwerking.
Jezus trok op naar Jeruzalem, want daar moest hij zijn zending afronden en voltooien. Eigenlijk heeft het gebeuren dat we vandaag gedenken iets bizars.
Hij wordt als koning ingehaald, enthousiaste mensen zingen hem toe, het lijkt een triomfantelijke optocht, maar het is het begin van het einde, wij weten dat en hij wist dat.
Ingehaald als een koning maar wel een koning op een ezel, en dat heeft iets van een karikatuur, een spotprent in de krant. Koningen hoorden hoog te paard te zitten, of op een kameel, maar niet op een ezeltje, de vervoer van de arme man. En toch: net als het buxusgroen heeft ook zo'n ezeltje iets taais: het draagt zijn last over moeilijk terrein en blijft koppig door gaan. Jezus is zo'n doorzetter, hij gaat door waar anderen afhaken, en waarom? Omdat hij geloofde in zijn opdracht, in de taak die God hem toevertrouwd had.
En die Jezus vraagt ook van ons, die zijn volgelingen willen zijn: wees toch geen dood hout maar levend hout, ga door ook al begin je moedeloos te worden, bij alle negatieve dingen die je om je heen ziet. Ga door ook al is het niet gemakkelijk door het onbegrip en soms zelfs de tegenwerking die je tegenkomt, Ga door ook al vindt men het onzin wat je doet. Ga door! Waarmee? Met te doen wat hij ons heeft voorgedaan: met aandacht voor de zieken en gebrekkigen, met verzoening en vergeving voor hen die verkeerd handelden, met zorg voor de buitenbeentjes en verschoppelingen, met hongerigen voeden en dorstigen te drinken geven.
Er is een hoop narigheid in de wereld maar in feite gebeurt dat door een relatief klein aantal mensen, die verkeerd handelen. Maar minstens evenzeer doordat te veel mensen passief aan de kant blijven staan of de andere kant opkijken. Er is veel dor hout onder de mensen. En als wij vandaag een palmtakje mee naar huis nemen, dan is dat een tastbare vraag aan ons: waar sta jij? Ben je ook als dor hout, passief, onverschillig, als het gaat om het welzijn van mensen dichtbij of veraf? Of willen we juist als Jezus levend hout zijn, juist als dat palmtakje, willen we juist als Jezus door gaan met goed zijn en goed doen, omdat we geloven dat dit onze opdracht is, als mens, als christen. Alleen dan beantwoordt dit palmtakje aan zijn doel.