Palmzondag, een dag met een blije kant en een droeve kant.
We mogen mee in een feeststoet, vlug en verrassend ineengestoken.
Jezus op een geleende ezel, vergezeld van enthousiastelingen, rijdt door een van de stadspoorten van Jeruzalem en trekt naar de tempel.
Er wordt gezongen en gewuifd.
De ezel, het lastdier van de gewone man.
We houden van een ezel, maar steigeren wanneer iemand ons als een ezel bestempelt. Wij prijzen hem om zijn nederigheid en eenvoud, maar hekelen hem soms om zijn koppigheid en halsstarrigheid.
Op Palmzondag zijn onze ogen gericht op hem die op een ezel zit.
Wij leggen een band met een oude profetie over de Messias die zal komen, gezeten op een ezel.
“Hij was maar de man op een ezel, eenvoudig en zonder aanzien.
Zonder grote parade, zonder rode loper onder de voeten, zonder lijfwachten.
Geen speciale veiligheidsmaatregelen, geen agenten, geen afzettingen en geen geblokkeerde wegen.
Hij was maar de man op een ezel,
de koning der armen, de Messias van dienst.
Zonder troon, zonder triomfantelijke en plechtige ontvangst van de overheid, zonder diplomatieke aanwezigheid.
Hij was maar de man op een ezel,
vol aandacht voor de minstbedeelden, vol zorg voor de uitgestotenen
en toch in het verzet tegen uitbuiting en onrechtvaardigheid.
Hij was maar de man op een ezel, de zachtste van alle mensen.
Hij reed op een zacht dier, de hardste stad van alle steden binnen.
Moeten wij dan ook die Man op de ezel in ons leven niet binnenlaten
en ons grondig veranderen als wij Zijn Naam willen dragen?”
(4ingen, De man op een ezel – KU Leuven. Thomas)
Soms kunnen we zelf de ezel zijn, bereid om langs eenvoud en dienstbetoon Jezus te dragen naar mensen bij wie hij wil zijn.
.
En daarbij de spot horen van Nietzsche in zijn Zarathustra over het ezelfeest en de ezel omdat hij de last draagt van hem, die de knechtgestalte aannam., die lijdzaam is van harte en nooit ‘neen’ zegt. Het is een spotlied om wie zich inzetten voor zwakken.” Immer I-a sagen – das lernte allein der Esel, und wer seines Geistes ist!“
“Schaam u niet een lastdier te zijn en de Heer te dragen.” Dit is een woord van Sint Augustinus in een preek op kerstdag.
Maar eigen u niet het applaus toe, dat gericht is voor hem die je draagt.
Op weg naar Calvarie
Op Palmzondag lezen we wat zich enkele dagen nadien heeft voltrokken, vooral op Goede Vrijdag. Die dag lezen we het passieverhaal van Johannes. Op Palmzondag van het leesjaar B luisteren we naar het passieverhaal uit het evangelie van Marcus.
Zijn evangelie is een passieverhaal met een lange inleiding. Zo heeft de Duitse exegeet Martin Kähler het ooit bestempeld. De passie van Jezus werpt haar schaduw af over heel het evangelie. “Het Marcusevangelie duwt de lezer voortdurend met zijn neus op het schandaal van de overtuiging van de christenen: zij geloven in een Messias die gekruisigd en geëlimineerd werd in plaats van één die daadwerkelijk orde op zaken is komen stellen in deze wereld. Het evangelie is weliswaar helemaal geschreven vanuit de belijdenis dat de gekruisigde de Messias is – hij is immers verrezen - maar het wil de christenen voortdurend waarschuwen voor een te goedkoop en triomfalistisch geloof in Christus: de Messias is die gekruisigde man, en wie hem wil navolgen, moet zich daarvan bewust zijn” (P Schmidt, Woord van God - Boek van mensen, p. 168).
Gaan wij ook op deze weg? Zijn we bereid om desgevallend het kruis van Jezus te helpen dragen zoals Simon van Cyrene? Hij werd daartoe opgevorderd bij zijn terugkeer van het veld (Mc. 15,21).. Hij is de man op de vijfde statie van de kruisweg.
Tijdens de Goede Week, vooral op Goede Vrijdag denken wij aan het lijden van Jezus en danken wij hem voor de weg die hij voor de mensen is gegaan.
Wij denken tevens aan het lijden van zoveel mensen en aan de vele, die werden vermoord, van kant gemaakt en gedood. “Dood niet”, een van de grote geboden. Van in het begin is er geweld geweest. Hoe veel doden zijn er al niet gevallen door de oorlog in Oekraïne, in de strijd tussen Hamas en Israël, op zoveel plekken in Afrika?
Velen hebben in Rusland de voorbije dagen de moed gehad om hun medeleven te uiten op de dag van de uitvaart van Aleksey Navalny, de belangrijkste oppositie politicus tegen het regiem van Poetin.
De eerste die de waarheid spreekt, moet uit de weg geruimd en omgebracht Le premier qui a dit la vérité, il doit être exécuté (Guy Béart).
Le premier qui dit se trouve toujours sacrifié
D'abord on le tue
Puis on s'habitue
On lui coupe la langue on le dit fou à lier
Après sans problèmes
Parle le deuxième
Le premier qui dit la vérité
Il doit être exécuté.
.
Jezus wordt aangehouden, bespot, veroordeeld, tot de kruisdood veroordeeld. Wij zijn geraakt door zijn laatste kreet: “Eloi, Eloi, lama sabaktani!” “Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?” (Mc. 15,34). En wij mogen met de honderdman bij het kruis ons geloof uitdrukken: “Waarlijk, deze mens was een Zoon van God” (Mc. 15,34).
De Goede Week wordt op vele plaatsen goed gevolgd en beleefd.
In Duitsland is Goede Vrijdag sinds lang een wettelijke feestdag.
Eric Gruloos, Fidei donum priester van het bisdom Gent werkzaam in Guatemala, schrijft: “Hier in Guatemala zegt men dat er wellicht geen enkel land is waar zo intens de Goede Week gevierd wordt. Voor ons is die steeds een week van ‘bezinning’. Moeilijker is het de weg te vinden om iets van die beleving en sfeer over te brengen naar de bergdorpen. De verkopers van alcohol doen goede zaken. In de families brengen ze veel problemen en verdriet. Maar het is ook een week waarin mensen die buiten San Miguel werken, een paar dagen naar huis komen vanuit de grote stad. Dat maakt van de Goede Week een ontmoetingsweek als geen andere in het jaar.”
Moge deze week er een zijn van ingetogenheid en solidariteit, dank om de liefde die God ons toedraagt.