Zusters en broeders,
'Nooit meer zal zich een vloed voordoen om de aarde te verwoesten.' Zo luidde de belofte van God aan Noach en zijn zonen die de zondvloed hebben overleefd. De werkelijkheid laat ons schijnbaar zien dat die belofte vandaag virtueel niet meer voorkomt, want er zijn voortdurend invloeden die de aarde overspoelen. Maar misschien bewust wij niet, of willen we niet deel dat de mens zelf die vloed is. De vloed van ons vreselijk streven naar altijd maar meer en meer, ten koste van de aarde, van het milieu, van het klimaat. Om maar een voorbeeld te geven: jaarlijks worden er 35 miljard kledingstukken te veel geproduceerd, en worden er 14 miljard kilo kledingstukken weggegooid, meestal ergens ik Afrika, waar ze voor een mislukte milieuvervuiling zorgen. Het is maar één van de voorbeelden van het ongelooflijke gedrag van het verschijnsel dat de aarde ziek maakt, het klimaat op de dool brengt, de winters en de zomers onberekenbaar maakt, en veel protest uitlokt, terwijl er tegelijkertijd bijzonder weinig mensen zijn die hun protesten ook in daden willen omzetten, willen dan ze bezuinigen, hun comfort opgeven, echt anders gaan leven. Hoe dan ook we verwijderd zijn van de regenboog, het teken is van het woord tussen God en de mens, en een symbool van vrede, van zorg, van respect.
Wij kunnen er alleen maar van dromen. Maar we zouden beter moeten kijken hoe Jezus door het leven gaat. Hij komt terecht in de woestijn, waar Hij op zichzelf aanbevolen is, en sterk genoeg is om te ondersteunen aan de bekoringen van de duivel. Zo groeit Hij naar zijn zending toe. 'De tijd is vervuld en het Rijk Gods is nabij. Bekeer u en geloof in de Blijde Boodschap', zegt Hij.
En zo is Hij een voorbeeld voor ons. Ook wij moeten met onszelf beginnen om iets van ons leven te maken in de woestijn waarin we soms terechtkomen. Iets dat in ons groeit, iets dat ons leven naar liefde en vrede leidt. Ook als er iets fout gaat, als er ruzie is, als onze relatie wankelt, moeten we bij onszelf beginnen. Niet zeggen dat het de fout is van de ander, maar wat we zelf fout hebben gedaan en wat we beter kunnen doen. Een nieuwe weg zoeken. De weg die Jezus gaat, en dat is de weg van liefde, van vrede, van vreugde.
Zusters en broeders, vandaag is het de eerste zondag van de veertigdagentijd. Een tijd waarin we naar God, naar onze naasten en naar onszelf kijken. En hoe meer we naar God en naar onze naasten kijken, hoe meer we zullen ontdekken dat God goed voor ons zorgt, dat Hij ons sterkt in moeilijke tijden, en dat Hij ons mensen laat ontmoeten die aandacht hebben voor ons, en die meebouwen aan God regenboog van liefde, vrede en vreugde. Laten we ons dus ontspannen om de Jezus' Blijde Boodschap in ons te laten groeien. Bidden, vasten en aalmoezen geven ons op Aswoensdag. Nou, laten we dat doen. God geboden dat Hij ons in de buurt zou zijn. Een halt toeroepen aan een leven van altijd maar meer, en aandacht hebben voor onze medemensen. Bouwen aan een beter leven. Een leven zonder egoïsme en zonder ruzie. Een leven van luisteren naar de Blijde Boodschap van Jezus en ons te spiegelen aan zijn daden. Echt vaak proberen te zijn, en we weten wat dat inhoudt: dat is bovenal houden van God, en evenveel van onze naasten als van onszelf. Dat is echt toegroeien naar Pasen. Dat is groeien in geloof. Ik wens ons allen een vredevolle veertigdagentijd toe. Amen.