Pinksteren Lau (2009)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 198 niet laden

Pinksteren, een bijzonder feest is het. Ik weet niet wat het woord Pinksteren bij u oproept. Ik heb eens de proef op de som genomen toen ik een 20 tal jaren geleden les gaf op een middelbare school in Rotterdam. Niemand van de leerlingen kon ook maar iets aangeven wat dit voor een feest was- ofschoon het een katholieke school was.

Het woord Pinksteren is echter niets anders dan een telwoord, de vijftigste dag, de bekroning van 7 x 7 + 1. De joden kenden het Wekenfeest, die een periode van 50 dagen afsloot. Maar ook had het wekenfeest zich bij een groep joden ontwikkeld tot het jaarlijkse verbondsfeest, waarbij nieuwe leden konden toetreden, ja werden gedoopt. En in onze kerk vieren we Pinksteren op de 50ste dagen van Pasen.

Om Pinksteren te kunnen begrijpen denk ik dat we terug moeten gaan naar de Babylonische spraakverwarring die we in het Oude Testament aantreffen. Mensen moesten blijkbaar hun onafhankelijk en hun macht laten zien. Ze dachten alles zelf dat die kunnen doen. Je mag zeggen dat de toren van Babel het teken van de mens was die onafhankelijk van God was, van God los dus.

Pinksteren is juist de tegenhanger van de toren van Babel. God die verbannen was, komt weer neergedaald en zijn geest kan de aarde weer gaan doordringen. Mensen die verstrooid zijn, worden een. Ze begrijpen elkaar. Er wordt een begin gemaakt met de nieuwe Schepping. De Babylonische spraakverwarring verdwijnt, en mensen gaan elkaar echt verstaan.

Die bewuste morgen in Jeruzalem. Mensen van verschillende landen en culturen bij elkaar. Ze worden echter een grote familie en gaan elkaar begrijpen wanneer ze in vuur en vlam worden gezet. Het nieuwe Jeruzalem wordt als het ware even werkelijkheid, waar alle leed geleden en waar verdeeldheid wordt opgeheven en God echt tussen mensen komt wonen. Het begin van de nieuwe schepping is gemaakt door de kracht van de Geest.

Deze geest is echter geen dwingende geest. E moeten er ons welvoor open stellen; we moeten proberen uit die geest te leven en ons door Hem laten inspireren in onze handel en wandel.

Als wij heel eerlijk zijn, dan moeten we bekennen dat er in ons dikwijls nog wel eens dingen zijn die ons aan Babel doen denken.

Het is ons "Babylonisch hart" zoals een dichter wel eens zei, ons zelfgenoegzaam hart, dat de zachte werking van Gods geest wel eens buiten wil houden.

Laten we deze dag en alle komende dagen die Geest van God tot ons doordringen, dan kan het echt Pinksteren worden, dan wordt Pinksteren een echt Paasfeest waarin we vernieuwt en als verrezen verdergaan. Dan zal ons hart kunnen branden als een vuur dat nooit dooft en zal onze omgeving, onze wereld tot een nieuw Jeruzalem uitgroeien.

Zalig Pinksteren.