Tweede pinksterdag B (2012)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 194 niet laden

PREEK

Broeders en zusters, in het 14e hoofdstuk van het Johannesevangelie, vers 12, zegt Jezus het volgende: “Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: wie in Mij gelooft, zal ook zelf de werken doen die Ik doe. Ja, grotere dan die zal hij doen, omdat Ik naar de Vader ga”.

Wat heeft Jezus’ opgang naar de hemelse Vader te maken met dat wij nog grotere werken dan Hijzelf zullen doen? Nu, in zijn plaats komt de heilige Geest. Het is uiteindelijk altijd de heilige Geest, die een goed werk tot stand brengt. Dus als wij Hem aanroepen en Hij komt, kunnen er in onze parochie en in ons eigen leven grootse dingen gebeuren.

Heeft iemand van ons het gevoel dat hij of zij werken tot stand brengt, die groter zijn dan die van Onze Heer Jezus Christus!?

Misschien moeten wij meer bidden tot de heilige Geest! Enige tijd geleden vroeg ik aan een groep gelovigen of zij weleens tot de heilige Geest baden. Er was er ééntje, die dat weleens deed.

Iemand, die zich van kleins af aan liet leiden door de heilige Geest, was de kleine H. Theresia van Lisieux. Omdat zij zich bewust was van haar kleinheid en omdat zij een groot geloof in Gods liefde had, was zij vol van de heilige Geest en bracht zij al op jonge leeftijd grootse werken tot stand. Toen kleine Theresia nog heel jong was, 14 jaar, hoorde zij over een moordenaar, Pranzini. Hij was ter dood veroordeeld wegens de moord op drie mensen en toonde geen enkel teken van berouw. Theresia maakte zich grote zorgen over zijn zielenheil.

Maken wij ons weleens bezorgd over het zielenheil van onze medemensen?

Kleine Trees offerde gedurende anderhalve maand al haar gebeden en lijden aan de Heer op. En... vlak voor de executie, op het allerlaatste moment, greep de ter veroordeelde Pranzini het kruis en kuste het drie keer. Toen Theresia dat hoorde, zei zij tegen haar zus Céline: Dat is mijn eerste zoon.

Er gebeuren in onze parochie al heel mooie dingen, maar het zou mooi zijn als die mooie dingen in aantal toenemen. Als wij daaraan willen meewerken, gaat het misschien toch een beetje anders als wij denken. Als wij tot de heilige Geest gaan bidden, zal Hij eerst onszelf gaan aanpakken. Hij moet ons tot een geschikt instrument in Gods hand maken en... dat kan soms pijn doen. Hij moet ons leeg maken, onze verlangens een beetje losweken van het aardse en ons hart richten op God en het heil van andere mensen.

Het is als met het bouwen van een prachtig huis. Je gaat niet meteen de hoogte in. Nee, eerst wordt alles wat er staat aan oude bebouwing en beplanting weggehaald. Ons hart wordt leeggemaakt, geschikt om iets nieuws te ontvangen. Om het bouwterrein komt een hek te staan. Geen onbevoegde mag het terrein - ons hart - betreden. Wij worden dus een beetje van de wereld afgezonderd. Misschien dat niet al onze familieleden en vrienden onze nieuwe levensstijl begrijpen. Dan komt er een graafmachine om een groot gat te graven. Wij gaan de diepte in, het donker. Dat betekent, dat ook wijzelf het soms niet helemaal begrijpen. Afhankelijk van onze gehechtheid aan al wat voorbijgaat, afhankelijk ook van onze kleinheid en zwakheid, duren deze ontginnings- en graafwerkzaamheden voort.

Maar dan begint God een stukje zekerheid te geven. De bouwers beginnen het fundament te leggen. En daarna schiet het op. De ene verdieping volgt op de andere. De afwerking kan weer even duren, een mensenleven lang, maar het is al een prachtig geheel. God voelt zich thuis. Wijzelf voelen ons ook beter en kunnen inderdaad grote werken verrichten.

Wij zouden in de Kerk onderscheid kunnen maken tussen de rijke middelen en de arme middelen.

Wij hebben een prachtig kerkgebouw met een schitterend orgel, wij hebben veel catechetische middelen: dvd’s en videofilms, die wij via een beamer kunnen afspelen, een heel netwerk van computers om bijvoorbeeld mooie boekjes te maken en een eigen website. Dat zijn de rijke middelen van de Kerk en die zijn in deze tijd ook nodig.

Wij hebben echter ook eenvoudige mensen, die dagelijks hun gebeden verrichten, zieken en mensen, die anderszins te lijden hebben en die dat iedere dag opnieuw aan God aanbieden. En wij allemaal kunnen de grote en kleine moeilijkheden van ons leven aan God aanbieden om zo het verlossende kruis van Onze Heer Jezus Christus extra kracht te geven. Wie zijn grote en kleine kruisjes een vaste plaats in het leven geeft, geeft ook de verrijzenis een vaste plaats. Uiteindelijk zijn de arme middelen toch verreweg het sterkst.

Beste medegelovigen, het ontvangen van de heilige Geest begint dus altijd met jezelf leeg laten maken. Wij moeten geven en verdragen, van God, van elkaar en van het leven, en... ook van onszelf. En dan, als wij los zijn, kan de heilige Geest komen.

Ik wens jullie nogmaals van harte een Zalig Pinksteren toe. Dat wij mogen begrijpen, dat God altijd met ons bezig is, ook en juist als het leven of de omstandigheden eens moeilijk zijn. Dat wij ook nu al iets mogen ervaren van de vreugde en de kracht, de wijsheid en de liefde, die de heilige Geest ons kan geven. Dat er door de komst van de heilige Geest nieuwe tijden mogen aanbreken voor Kerk en maatschappij. Het kan, als wij maar geloven. Als wij God in ons leven laten werken.