De 'Da Vinci Code' (2006)

Na vele publicaties vooraf ging enkele jaren geleden de film ‘the Da Vinci Code' in première,  een verfilming van het gelijknamige boek van Dan Brown. Vanuit kerkelijke zijde werd ietwat angstig gereageerd  omdat deze film een verkeerd beeld zou kunnen scheppen van het leven van Jezus.  Geïnspireerd door het woord van de apostel dat je alles moet onderzoeken en het goede moet behouden togen drie priesters uit de Parkstad naar het Royal-theater om deze creatie van menselijk vernuft te aanschouwen. Samen met vierhonderd prominente Limburgers waren zij, zoals de verkenners Kaleb en Jozua bij het beloofde land deden, er naar toe gegaan en stelden daarna onze provinciegenoten gerust. Niet bang er voor zijn, was hun antwoord,  dat mensen hun geloof verliezen wanneer ze deze film zien. Wanneer mensen stevig in hun schoenen staan kunnen zij ook deze film relativeren en zien als een roman. Dat gaf een pastoor uit het Heerlense ook duidelijk aan. "Wanneer je vasthoudt aan wat de Kerk ons leert brengt zo'n film je niet van het geloof af". Een eenvoudige wederwoord tegenover een verslaggever, maar ook een antwoord met goede bodem. Want wie begint te twijfelen, mag bij zichzelf de vraag stellen: hoe is het fundament van mijn geloof.
De vraag of het fundament van de leerlingen stevig genoeg is, leeft ook in Jezus,wanneer hij afscheid neemt van zijn leerlingen. Al eerder zei hij dat de leerlingen wel in de wereld moeten blijven, maar niet in het wereldse mogen opgaan. Hij bidt dat ze gevrijwaard blijven van het kwaad. Hij beseft dat zijn leerlingen te maken krijgen met een zuigende kracht van velerlei invloeden. Hij weet ook goed dat niet iedereen even sterk zal staan in het geloof en zal gaan twijfelen aan zichzelf en aan Jezus. "Was alles wel zoals het ons altijd werd verteld of zijn wij toch voor de gek gehouden". En "zouden die nieuwe ontdekkingen toch niet een woord van waarheid kunnen inhouden". Daar waar mensen bouwen op hun eigen inzicht of meegaan met wat tijdgenoten hen aanreiken dreigen zij de band met Jezus kwijt te raken. Op zo'n moment is het vasthouden aan Jezus belangrijk. Door studie van de Schrift, eigen gebedsleven en bekendheid met het gedachtegoed van vele eeuwen voor ons hoeft er geen angst te zijn om het geloof te verliezen bij alles wat zich aandient. Je moet er op vertrouwen dat verstandige mensen niet zomaar met elke wind meewaaien, maar ook verworven inzichten uit het verleden laten meetellen in hun opvatting. Zou de angstige houding vanuit bepaalde kerkelijke kringen misschien impliciet inhouden een gering vertrouwen in een groot aantal christenen. Indien dit zo is, zou dit inderdaad bijzonder jammer zijn. 
De manier waarop mensen commentaar gaven op deze film, kan ons misschien wijzen op het belang om je ook bij te scholen op het terrein van het geloof. Naarmate mensen zich meer verdiepen in wie Jezus werkelijk is zal het vermogen om de gave van het onderscheid der geesten te gebruiken zich steeds meer kunnen ontwikkelen en zal er ook een gevoel kunnen groeien voor wat ‘mensenwerk' en ‘werk van God' van God is. Mensen die hier werk van maken zullen daarvan kunnen profiteren. Wie nieuwe dingen op zich ziet afkomen zal zij dat ook met open blik kunnen aanschouwen en toch zichzelf blijven. Mensen die meer hebben geleefd op het kompas van de ander lopen het gevaar hierdoor hun koers op Jezus te kunnen verliezen. Gelukkig zijn er nog altijd plaatsen waar voldoende scholing in het geloofsleven geboden wordt. Op de eerste plaats is dat de parochie waar het geloof gevierd, verdiept en uitgedragen wordt, maar ook binnen de wereldkerk zijn er genoeg gelegenheden waar ons geloof cognitief en intellectueel kan worden bijgespijkerd. Bijscholing ook inzake het geloof zal de eenheid met Christus alleen maar ten goede komen.