Opdat ze

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden
In de lezingen van vandaag rolt het woord ‘liefde' van de ene zin naar de andere. En tenslotte komt dat woord stil te liggen in het gebed van Jezus: opdat ze één mogen zijn.

Nu zijn er twee redenen waarom we hier eens bij stil moeten staan. Ten eerste geloven we dat in de heilige Schrift God zelf tot ons spreekt. God, die wij nooit hebben gezien maar in wie wij kunnen verblijven als we elkaar liefhebben. En ten tweede: zijn het niet onze gelukkigste ogenblikken als wij in vrede en liefde met elkaar leven?

Het is duidelijk in het evangelie: Jezus wil ons niet loslaten. Hij is bang voor ons en hij kent onze angst. Hij zegt: ‘zolang ik bij hen was heb ik hen bewaard, heb ik over hen gewaakt. Maar nu kom ik naar U toe'. Er is een afscheid op til. Zolang hij er was heeft hij over zijn mensen gewaakt. Maar nu moet hij ons loslaten. Daarom bidt hij tot zijn Vader: ‘Vader bewaar hen, opdat ze één mogen zijn'. Ze moeten in de liefde blijven.

Nu zitten we met een vraag: is dat gebed van Jezus verhoord, ja of nee? Ogenschijnlijk niet. Hoewel: je ziet toch wel veel liefde tussen mensen. In het zonnelied van Franciscus staat een couplet dat zo positief is: ‘Gezegend zijt Gij om hen die elkaar liefdevol verdragen'. Je ziet inderdaad veel mensen die in de liefde zijn, die vechten om elkaar trouw te blijven, die de ander echt alle goeds gunnen, die altijd klaar staan. In zover is het gebed van Jezus verhoord. En die mensen zijn ook diep gelukkige mensen.

Maar je ziet ook andere dingen. Je ziet mensen die elkaar het licht in de ogen niet gunnen, die over de rug van een ander naar boven kruipen om zelf carrière te maken, die een ander niet aan het woord laten komen, die voor een ander een levensgrote bedreiging zijn. In zover is het gebed van Jezus niet verhoord, nog niet verhoord.

Hoe komt dat dan? Want we zijn er zelf het slachtoffer van. Wij zijn niet gelukkig, als wij zonder de liefde zijn. Dat weten we allemaal. Waarom komt dan de liefde die in ons hart is uitgestort niet tot uiting?

Er was eens iemand die koffie mee wilde nemen in een thermosfles. Hij spoelde de thermosfles een paar keer om met heet water. De laatste keer vergat hij het water eruit te doen. Toen schonk hij de koffie erin. Onderweg smaakte de koffie nergens naar.

God wil ons vullen met zijn liefde, als antwoord op het gebed van Jezus. Maar als wij niet leeg zijn van onszelf, dan wordt het wel erg dunne liefde, die eigenlijk nergens naar smaakt.