7e zondag in de paastijd B - 2012

Zusters en broeders,

Met ongeveer honderdtwintig waren ze. Na de hemelvaart van Jezus verzamelden ze zich rond de elf overgebleven apostelen, om eensgezind te bidden in de verwachting van Jezus’ heilige Geest. Dan stelt Petrus voor een vervanger te kiezen voor Judas. Hij vindt dat het iemand moet zijn die Jezus van bij zijn doopsel tot aan zijn hemelvaart is gevolgd. Het is dus niet voldoende dat hij de verrezen Heer kent, nee, hij moet de hele Jezus kennen, want zijn boodschap ligt niet alleen in zijn verrijzenis, maar in zijn hele leven, in al zijn woorden en daden. Daarmee wordt duidelijk dat de apostelen een weg willen gaan die anders is dan de gekende wegen: ze willen alleen de weg van Jezus gaan. De volledige weg, alles wat Hij gezegd en gedaan heeft. Daarom ook kiezen ze een twaalfde apostel. Het móéten er twaalf zijn, want Jezus heeft er twaalf aangesteld. Het is het eerste teken dat zij Jezus’ weg tot in de puntjes willen gaan. En hoewel Petrus de onbetwiste leider is, zegt hij niet: ‘het moet’, hij stelt het alleen voor. Hij pleegt dus overleg. Dat is nadien ook het geval: telkens als er in de jonge Kerk problemen opduiken, legt Petrus zijn  wil niet op, nee, hij pleegt overleg. Spijtig genoeg lijkt zulk overleg tussen het gezag en de basis in de loop der tijden meer en meer verloren te zijn geraakt.

De apostelen willen dus enkel en alleen de weg van Jezus gaan. Ze weten nochtans dat dit geen gemakkelijk weg zal zijn. Ze hebben gezien hoe het Jezus vergaan is, en Hij heeft hen ook gewaarschuwd. Dat horen we in het evangelie. Het is een fragment uit Jezus’ afscheidsrede tijdens het Laatste Avondmaal. Jezus bidt tot zijn Vader dat zijn volgelingen één zouden zijn, en dat Hij hen zou bewaren voor het kwaad. De wereld zal hen haten, omdat zij niet van de wereld zijn, zoals Hijzelf ook niet van de wereld was. Dat betekent niet dat Jezus de wereld afwijst, maar toch waarschuwt Hij voor de wereld, want de wereld maakt niet één, maar splitst en verdeelt. We merken die splitsingen en de daaruit groeiende spanningen en oorlogen  met onze ogen toe. Splitsingen en spanningen tussen de continenten, tussen Noord en Zuid, tussen Amerika en China, tussen Rusland en Europa, tussen de islam en de rest, tussen arm en rijk. Dikwijls ook verdeeldheid tussen partners in een relatie, tussen ouders en kinderen, tussen families, buren, kennissen. Verdeeldheid alom, ook in de politiek, de Kerk, de top en de basis.

Het is tegen die verdeeldheid in dat Jezus om eenheid bidt. Maar Hij  belooft zijn volgelingen geen gemakkelijk en zorgeloos leven, want het zal anders zijn dan het verdelende leven van de wereld. En daarom zal de wereld hen haten: omdat ze het anders en beter willen. Dus werden en worden christenen altijd vervolgd, de hele geschiedenis door, tot op vandaag. In de islamitische wereld worden er vandaag kerken in brand gestoken, en christenen worden vervolgd, gebroodroofd en vermoord. Meer en meer is dit ook het geval in de hindoe-wereld van Indië. En in onze westerse maatschappij word je als christen al evenmin op handen gedragen. Men vindt ons achterlijk en naïef, een luis in de pels. En altijd en overal is de reden dezelfde: omdat een christen die echt christen wil zijn, niet van deze wereld kán zijn, want hoe meer hij meegaat in de wereld die splitst en verdeelt, hoe meer hij zich van Jezus verwijdert. Dat geldt voor ieder van ons én voor onze Kerk als instituut. Niet de wereld is de weg, maar Jezus.

Jezus belooft ons dus geen gemakkelijke weg, maar wel een leven van zoeken naar zin. Hij toont ons een weg die verder reikt dan wat de wereld te bieden heeft. Hij belooft ons, tegen de verscheurdheid en de onvrede van de wereld in, een weg van vrede en van vreugde. En waarom? Omdat zijn Rijk op liefde gebouwd is, en liefde verdeelt niet, maar verbindt. Dat zien we in gelijk welke relatie: het is enkel en alleen de liefde die de partners bindt, en is er geen liefde meer, dan gaat de relatie kapot.

En Jezus leerde ons ook verder kijken dan de wereld, want de wereld is eindig en dus beperkt. ‘Verzamel schatten in de hemel’, zegt Hij, want de hemel is eeuwig. En de hemel is ook één. Dat kan de wereld ons niet bieden: eeuwigheid en eenheid. De wereld splitst en verdeelt, Jezus daarentegen verbindt. Voor eeuwig. Laten we dus vol vertrouwen zijn weg gaan. Die weg is meer dan de moeite waard. Amen.