Beste dorpsgenoten,
"Dit is mijn gebod, dat gij elkaar lief hebt zoals ik u heb liefgehad." U zult het niet geloven, en toch, toen ik die woorden las moest ik denken aan de verkiezingen voor het Europese Parlement op donderdag 4 juni. Ik zie de reclame er over, maar het doet me niets. Waarom zou ik gaan stemmen? En dan zie ik ook de foto's uit Sri Lanka waar bloedig en onbarmhartig gevochten wordt, Afghanistan, de aanslagen in Pakistan en ik zie de foto van de president van Frankrijk en de Bondskanselier van Duitsland die bij een herdenking elkaars hand twee minuten lang vasthouden. Misschien niet uit liefde, zoals Jezus die bedoelde, maar wel om vrede, vrede sinds 1945. Zolang hebben wij in West Europa nooit eerder vrede gekend. Ook al klagen we allemaal over "Brussel", de Europese Unie als geld weggooien en het Parlement als nutteloos, het zijn bewijzen van vrede, veel meer waard dan wat verkwiste miljoenen. We hebben geen kapot gebombardeerde steden meer, geen soldaten die in een lijkkist thuiskomen. Een wonder om intens blij en dankbaar voor te zijn. En de wapenindustrie heeft helaas nog genoeg afzetgebieden.
In de eerste lezing staat het zinnetje "Nu besef ik pas goed, dat er bij God geen aanzien des persoons bestaat, maar dat uit welk volk ook, ieder die Hem vreest en het goede doet Hem welgevallig is."
Petrus spreekt uit dat God niet kijkt naar godsdienst, ras, sociale positie of naar welk vlees je wel of niet eet. Hij laat open wat het betekent God te vrezen en wat het goede is dat Hem welgevallig is. De evangelietekst geeft daar in zekere zin antwoord op: "Dit is mijn gebod dat gij elkaar liefhebt." Het woord liefde valt in een paar regels wel acht keer, als in een modern liedje. Het is helaas een gooi-en-smijt-woord geworden.
Het goede dat God welgevallig is wordt beter uitgedrukt door de Gulden Regel, duizend jaar ouder dan woorden van Jezus: "Wat gij wilt anderen aan u doen, doe dat ook aan hen." (Mat. 7, 12) Daar zit alles in en toch zou ik durven zeggen dat dat-alleen op de duur ook wat saai wordt, zoals "de boer, hij ploegde voort."
Dan moeten we toch weer bij Jezus zijn: u heeft zojuist ook gehoord dat hij zegt: "Dit zeg ik u opdat mijn vreugde in u moge zijn en uw vreugde volkomen moge worden."
Die Gulden Regel wordt goud als hij ons brengt tot die volkomen vreugde. Dat wil zeggen: dan is er iets dat ons zwoegen en volhouden een heel andere dimensie geeft: alsof we de wind in de rug hebben, alsof onze fiets elektrische ondersteuning heeft.
Vreugde maakt het doen licht, vreugde brengt ons voorbij onze grenzen. Vreugde laat ons voelen dat onze aarde niet in een grenzeloze ruimte zweeft maar door twee handen barmhartig wordt vastgehouden.