Toekomst (2002)

Bij jubilea vieren we wat er geweest is, het verleden, maar op deze feestdagen vieren we wat nog komen moet, we vieren de toekomst. Prachtig, als we dankbaar kunnen zijn om het verleden, maar een goede toekomst spreekt toch meer aan. We hebben nog enkele dagen ons te preparen op de viering van Oud- en Nieuwjaar. Om in de stemming te blijven is er binnenkerkelijk 60 jaar geleden nog een andere feestje tussen geperst. Het gezin, zoals dat eeuwen lang had stand gehouden, maakt donkere tijden door, want men is daar wat kritischer tegenaan gaan kijken en de hechte band van man, vrouw en kinderen staat al evenmin te floreren. Er vinden daarin verontrustende verschuivingen plaats. Waarom verontrustend? Omdat niemand weet waarin dat eindigt en dus is alweer de toekomst in het geding. We lazen vandaag van Aartsvader Abraham die zich daar indertijd ook al ongerust over maakte, vooral over de vraag waar de kinderen op af stevenden. Het vredeskind van kerstmis is snel vergeten en bij menigeen overheerst het beeld van pubers en jongelui die nieuwe richtingen inslaan. Welke richting is niet duidelijk, maar in elk geval een andere dan die van het verleden. Deze dag vieren we eigenlijk het feest van het ideale gezin en daartoe worden ons Jozef, Maria en Jezus voorgehouden. Dat geeft misschien toch niet helemaal de geruststelling van hoe het zou moeten en kunnen zijn. Er zijn in dat gezin moeilijkheden genoeg geweest: een problematische zwangerschap, een beroerde geboorteplek, vlucht naar Egypte, een zoon die drie dagen niet te vinden is en dan niet eens zegt dat Hem dat spijt, een zoon die heel andere wegen gaat en zijn familie laat voor wat ze is. Toch is deze dag bedoeld als een feestdag van het gezin. Dat kan, want weer vieren we niet wat er als ideaal al is, maar waarnaar we wel verlangen en de hoop blijven koesteren dat we het mogen meemaken.

Dan hebben we het toch even moeilijk als ons dit gezin als toekomstbeeld wordt voorgehouden.

Of zou het zo zijn dat die troubles doodgewoon horen bij het ideale gezin. Daar zal men bij het vaststellen van deze feestdag wel niet aan gedacht hebben, maar we mogen na jaren toch wat wijzer geworden zijn en ouders met opgroeiende kinderen en volwassen kinderen die zijn allemaal wel wijzer geworden. Ze zijn heel vaak heel gelukkig met hun gezin, niet als een volmaakt gezin, maar voor een ideaal goed genoeg.

Deze dagen zijn voor veel gezinnen dagen van elkaar weer eens ontmoeten. Dat is dan al reden genoeg om te vieren van wat er is en waar ze niet bij elkaar te brengen zijn, daar is dan weer reden genoeg om te vieren wat er niet is, maar om het verlangen en het vertrouwen vast te houden naar een goede toekomst. Met dank aan de caissière : "prettige feestdagen".