33e zondag door het jaar B

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

Echt in de toekomst kijken kun je niet. Je kunt er wel tegen aankijken. Sommigen kijken er optimistisch tegenaan; anderen zien het somber in, en zijn pessimistisch. De optimist zegt: het zal uiteindelijk allemaal beter gaan. Kijk maar om je heen, zegt hij. Er zijn geen slaven meer. In de meeste landen is er democratie, en ontvangen mensen loon naar werken. Veel volkeren worden steeds meer zichzelf. De wereld wordt bij stukjes en beetjes, door schade en schande, en vaak gelouterd door veel verdriet, verlost. Een ander is pessimistischer. Hij meent dat er van de wereld niets terechtkomt. Kernwapens bedreigen de mensheid. Volkeren staan op tegen volkeren. Etnische zuiveringen jagen honderdduizenden op de vlucht. Duizenden die asiel zoeken, blijken niet welkom. De criminaliteit groeit. De ellende is niet te overzien. En het einde - denkt de pessimist - is niet ver meer.

Wanneer Marcus in het evangelie het onheilspellende einde van de wereld beschrijft, doet hij dat in een tijd waarin er volop reden is voor pessimisme. De tempel van Jeruzalem - symbool van nationale trots - is verwoest. Binnen het jonge christendom doen zich de eerste hevige conflicten voor, en er is een bloedige vervolging van de Jezus-beweging. Het is één en al ellende wat ze meemaken. Dan kun je op twee manieren reageren. Je kunt je ogen ervoor sluiten, en doen alsof er niks aan de hand is. Dat was toen ook al fout. Maar je kunt ook tot je laten doordringen wat je meemaakt, en er lering uit trekken. Dat laatste wil Marcus zien te bereiken.

Kijk om je heen, zegt hij, maar verkijk je niet. Te midden van veel negatieve, angstaanjagende dingen, die je doen geloven dat het eind van alles nabij is, te midden van dat alles is er ook het nodige positieve: volop dingen die je blij kunnen maken en hoopvol kunnen stemmen. De evangelist gebruikt daarvoor het beeld van de boom aan het eind van de winter, wanneer het lente gaat worden. Zijn twijgen worden zacht, en dat betekent dat de zomer en weer aankomt. Uiteindelijk, wil Marcus zeggen, zal het goede overwinnen. In alle duisternis is er ook licht. Bij allerlei verdrietigs is er, vaak tegen de verdrukking in, ook een andere werkelijkheid te zien. Bij allerlei vervelende dingen die je dagelijks om je heen ziet gebeuren, en bij alles wat je kan ontmoedigen wanneer mensen elkaars leven verpesten, is er ook veel goedheid en trouw tussen mensen, en zie je dat ze elkaar overeind houden en door iets heen slepen. Elkaar daarvoor wat meer oog geven, leren kijken met wat hoopvollere ogen, is een stukje huiswerk dat Marcus deze zondag aan ons meegeeft.

Als onze wereld een oude knoestige boom lijkt, zullen we als gelovige mensen moeten blijven zoeken naar de twijgen die al zacht worden, en in de kale winter blijven geloven in de volle zomer.