Beste vrienden,
In het evangelie van vandaag lijkt het wel alsof Jezus zegt dat je de dag van het einde van de wereld en van het laatste oordeel zou kunnen voorspellen. Die vermeende uitspraak van Jezus heeft reeds talrijke mensen ertoe bewogen om bij één of andere sekte aan te sluiten. Sommigen werden zelfs aangetrokken door uiterst extreme groepen wier doen en geloven ontaardden in een dodelijk fanatisme. We herinneren ons nog aan het spectaculaire geval van de „Zonnetempel“ sekte waar in 1994 drieënvijftig mensen zelfmoord pleegden omdat het einde van de wereld werd voorspeld voor het jaar 2000. Intussen is ook de voorspelling voor een einde op 21 december 2012 niet uitgekomen. Die datum werd vooropgesteld omdat op die datum de kalender van de Mayas ten einde liep.
Maar nu terug naar het evangelie van vandaag. Wat brengt die tekst in ons teweeg en hoe kunnen we er mee omgaan? Voor mij bewijst hij dat mensen toch zo graag een blik zouden willen kunnen werpen op wat hen in de toekomst te wachten staat. Er zijn ook veel mensen die veel geld uitgeven aan het opstellen van hun persoonlijke horoscoop, of die aan één of andere waarzegger, helderziende of kaartlegster vragen om hun persoonlijke toekomst te voorspellen. Volgens de statistieken gelooft ca één derde van de bevolking aan astrologie of beïnvloeding door de sterren. Sommigen plannen hun ganse dagelijkse leven in functie van hun horoscoop. Ik zou wel eens willen weten hoevelen onder hen ook gelovige christenen zijn? De middeleeuwse Franse apotheker Michel de Nostredame of Nostradamus is wel de bekendste en de meest geciteerde waarzegger. Hij beweerde dat hij toekomstige gebeurtenissen in de wereldgeschiedenis kon voorspellen. En er zijn altijd wel mensen geweest die op basis van uitspraken zoals we ze in het evangelie hebben gehoord, het juiste einde van onze wereld menen te kunnen berekenen. De resultaten waren, gelukkig voor ons, altijd fout. Anders zouden we hier niet meer zitten. Het enige bereikte resultaat was angst en paniek bij diegenen die erin geloofden. Maar bij de gedachte aan het einde, of het nu om ons persoonlijk einde of om het einde van de mensheid of van de wereld gaat, moeten we toch zeker geen angst of paniek ervaren.
Wanneer in de Bijbel gesproken wordt over het einde der tijden en over het laatste oordeel, dan gebeurt dat met bepaalde beelden: zons- en maansverduistering, kosmische catastrofes, aardbevingen, vuur, stormen en andere natuurrampen. Ze horen allemaal bij de verhalenschat van het einde der tijden. Het zijn beelden, die zowel door Jezus toen, als door de profeten voorheen, als vanzelfsprekend werden gebruikt wanneer ze het over het einde der tijden hadden. We moeten al die catastrofen natuurlijk niet zien als gebeurtenissen die zich op dat ogenblik zo, en niet anders, zullen voordoen. De Bijbelse vertellers, en ook Jezus, hadden niet de bedoeling om een natuurwetenschappelijke beschrijving te geven van datgene wat het einde zal aankondigen of van hoe dat einde zich zal voltrekken. Voor Jezus gaat het er alleen om dat zal vervuld worden waar wij allemaal dagelijks om bidden tot God: Uw rijk kome!
Bij de meeste mensen ligt de nadruk, wanneer ze aan het einde van de tijden denken, bij „ondergang“ – „De wereld zal vergaan“! En juist daarom werden die gebeurtenissen en catastrofes ook altijd gezien als voorboden van die ondergang.
Maar dan zouden wij toch elke ochtend of avond, bij het bekijken en beluisteren van het nieuws, moeten zeggen: “Nu is het zover!!” Want wat horen en wat zien we daar toch allemaal: Mensen blazen zichzelf op in een mensenmenigte; Gletsjers smelten en doen het peil van de oceanen stijgen; Tsunami’s verwoesten enorme gebieden; Uitgediende satellieten storten op aarde neer enz... Maar dat zijn allemaal rampen die wij zelf hebben veroorzaakt en waarvoor we dan ook zelf verantwoordelijk zijn.. Daarom is het zinvoller om al het mogelijke te doen om dergelijke catastrofes, waarin telkens een deel van onze wereld ten onder gaat, in de toekomst te vermijden in plaats van te geloven dat God er het einde der tijden mee aankondigt.
In plaats van verlamd van angst te staren op die vermeende ondergang van de wereld, zouden we beter de handen in elkaar slaan om die dagelijks weerkerende zelf veroorzaakte rampen een halt toe te roepen: met elke uitgestorven diersoort gaat een stukje van onze wereld ten einde. Met elke hectare gekapt regenwoud gaat een stukje wereld verloren en met elk vat olie of gif afval dat in de zee wordt gestort sterft een stukje van de wereld.
Ik weet, de bekoring is groot om te zeggen: “wat kunnen wij daar aan doen, wat moet gebeuren gebeurt toch. Laat ons gewoon verder doen, eten, drinken, en van het leven genieten, want morgen kan het al voorbij zijn. Na ons de zondvloed! Het is toch al gelijk!
En op die houding zegt het evangelie van vandaag luid en duidelijk: Neen, het is niet gelijk, want wat wij doen beslist mee over de eeuwigheid! En we moeten het nu, in dit leven, doen!
Het is toch wel deprimerend dat zo vele mensen, ook christenen, hun leven zo inrichten als zou dat het definitieve zijn, en zou het andere, het „eeuwige“ leven hen onverschillig laten. Hoe dikwijls omringen wij Christenen ons niet met een hoop prullaria, bijkomstigheden, bagatellen, vrome leugentjes en uitvluchten. Onder het mom van iets voor onze gezondheid te doen slapen we op zondag uit of joggen door het bos we tot we er bijna bij neervallen in plaats van in een zondagsviering ons gemeenschapsgevoel te komen versterken. Het Evangelie vertelt ons toch dat onze tijd veel te kostbaar is om hem alleen maar als in een steeds meer consumerende soap te verdoen. We kunnen onze tijd beter doorbrengen door ons leven in gemeenschap met anderen door te brengen, ervan te genieten en dat leven ook zelf te bepalen.
De boodschap van het evangelie voor vandaag en voor gans ons verdere leven luidt: Leef bewuster, intensiever en vooral liefdevoller en met deemoed vanuit datgene wat je Christelijk geloof noemt. Leef in een maatschappij van “kinderen van God” en niet in een steeds groter wordende zucht naar oppervlakkig genot. Waarom zijn onze kerken alleen maar vol na catastrofes, zware ongelukken of bij het overlijden van één of ander idool of bekende persoonlijkheid?
Op Facebook stuurde iemand onlangs een leuze door: „Zorg ervoor dat de dag van vandaag telt!“ Als Christen zou ik zeggen: “Benut de kansen die God je elke dag van je leven geeft ten volle.“ Want God zegt telkens weer tegen jou: “Ook als die kleine wereld van je instort, laat ik je nooit alleen, maar hou ik mijn beschermende hand over je. Ik geef je de moed om de gebeurtenissen aan te kunnen. Ik ben bij je als de angst voor de toekomst je overvalt. Er zullen steeds breuken en onverwachte tegenslagen in je leven voorkomen – maar ik help jou daar over en geleid je naar een nieuwe wereld.“ Het zou mooi zijn als we die belofte van Jezus voor ons persoonlijk leven zo zouden kunnen verinnerlijken dat we kunnen zeggen: “Heer, vandaag is de eerste dag van de rest van mijn leven. Help me die dag zo te leven dat ik Uw nabijheid voel en dat door mijn toedoen ook anderen kunnen ervaren dat: “Hemel en aarde zullen vergaan, maar Uw woord is waar en helpt ons om te leven.” Amen