Alleen de liefde telt

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

Onlangs was ik in een stad en voor een stoplicht moest ik een tijd lang wachten: ‘werk in uitvoering'! Ik zag daar een transportband lopen; twee arbeiders stonden ervoor en wierpen grond en stenen op de band, die dan op een wagen afgeladen werden. Dan gingen de arbeiders weg: de een pakte een boterham, de andere rookte een sigaret en de transportband bleef verder lopen. Tien minuten lang gebeurde er niets; alleen de band liep verder en de chauffeur van de wagen las zijn krant.

Ik dacht: had Jezus in zijn tijd dit tafereel gezien, dan had Hij misschien de volgende gelijkenis verteld: Je kunt het leven vergelijken met een transportband. Hij loopt steeds verder. Maar let er wel op dat de band goed geladen wordt, anders kan hij nutteloos doorlopen. Misschien zouden de leerlingen naar de betekenis van de gelijkenis gevraagd hebben en de Heer zou hun verklaard hebben: de transportband is jullie leven. Wat je daarop laadt, zijn je goede werken, je daden van liefde tot God en je medemensen. Velen laden de band vol, maar anderen hebben wat anders te doen, terwijl het leven verder loopt. Zie goed toe, dat de band vol geladen wordt met goede werken, want die alleen hebben waarde voor het eeuwige leven. Daar komt het op aan.

Dat is het thema van deze zondag. De weetgierige Schriftgeleerde wil van Jezus horen wat tenslotte waarde heeft bij al het doen en laten van de mens. Hij kende zeker de 613 geboden en de 365 verboden van de wet, maar juist die veelheid van geboden zou hij in een formule willen zien samenvatten. Op die vraag geeft Jezus een meesterlijk antwoord: 'Gij zult de Heer uw God liefhebben met heel uw hart en uw naaste als uzelf. Dit is de samenvatting van de wet de profeten.' Uitgangspunt en middelpunt van alles is God. God geeft ons als eerste zijn liefde. Hij heeft het eerste woord tot ons gesproken, zodat ons antwoord alleen liefde en dankbaarheid kan zijn. Maar die liefde van God moet zichtbaar worden in onze liefde tot de naaste, geschapen naar het beeld van God. Dat antwoord schijnt de wetgeleerde wel te bevallen. 'Heel goed, Meester', zegt hij. En Jezus bevestigt dat woord: 'Gij zijt niet ver van het Godsrijk'. Dat is zeker een hoge lofprijzing.

Hoe actueel en interessant dat antwoord van Jezus voor zijn tijd geweest is, voor onze tijd schijnt het minder interessant te zijn. Niet omdat de goede wil ontbreekt om lief te hebben! Wie wil tenslotte niet liefhebben? Maar wij hebben dat antwoord al zo dikwijls gehoord in catecheselessen en in preken, dat het langs ons afglijdt en ons niet meer raakt. Wij nemen die woorden eenvoudig niet meer ernstig. Werkelijke liefde leer je ook niet door klinkende slagzinnen en niet door daverende preken. Het grote gebod van de liefde kun je alleen wáár maken in kleine stappen, die je elk ogenblik zet. Nu niemand veroordelen, nu vergeven, nu geduldig luisteren, nu geen oordeel uitspreken, nu een stuk van je geld, van je tijd, van je hart geven: dat is liefde!

De liefde is werkelijk groot als ze zich voortdurend uit in kleine eenvoudige daden. Moeder Teresa van Calcutta heeft voor haar medewerkers deze eenvoudige leefregel opgesteld: zorg ervoor dat iedereen die u ontmoet moediger en gelukkiger is geworden door u. Want vruchten rijpen door de zon, mensen door de liefde.

Het leven gaat voorbij als een transportband. Alleen de daden van liefde - stuk voor stuk - zijn het waard om meegevoerd te worden. De arbeiders die voor de grote transportwagen staan, twijfelen niet aan het resultaat. Zij weten dat hij gevuld kan worden, niet door enkele krachttoeren, maar door veel kleine gebaren, schop voor schop.

Als we zo, deze week, eens zouden proberen God lief te hebben en onze naaste als onszelf, dan zouden we niet ver af zijn van het Rijk Gods.