27ste zondag - St Dionysius (2009)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 194 niet laden

OPENINGSWOORD

Beste mensen, allemaal van harte welkom bij de viering van het hoogfeest van de heilige Dionysius, de patroon van onze parochie.

Ik ben pastoor Frank Domen, de nieuwe pastoor van jullie parochie, of beter gezegd, de administrator, dat is een soort tijdelijke pastoor. Hoe dat verdergaat, dat tijdelijke, dat weet ikzelf ook nog niet helemaal zeker.

Jullie hebben in het parochieblad al een stukje over mij en over mijn zus, Wiljan, kunnen lezen. Wij zijn al 27 jaar bij elkaar en werken nauw samen. Voordat Wiljan bij mij kwam werken, was zij wetenschappelijk bibliothecaresse in achtereenvolgens Amsterdam en Nijmegen en toen mijn diakenwijding in zicht kwam heeft zij ontslag genomen en kwam bij mij inwonen om de huishouding te doen. Maar algauw werd zij, tot mijn grote vreugde, steeds meer betrokken bij allerlei pastorale en catechetische en administratieve werkzaamheden. En ook hier in de parochie - dankzij de huishoudelijke inzet van een paar heel lieve dames - gaat het in korte tijd weer diezelfde kant op.

Mijn zus - en ook mijn broer - is geboren in Silvolde in de Achterhoek. Zelf ben ik als jongste van de drie kinderen geboren in Bussum waar onze vader directeur van een Mavo was. Ik heb mijn studie gedaan op het grootseminarie Rolduc in Kerkrade. Dat was indertijd het enige seminarie in Nederland. Ik ben eerst in twee verschillende plaatsen kapelaan geweest, in Reuver bij Roermond en vervolgens in Brunssum bij Heerlen. Toen kwam de eerste pastoorsbenoeming in Venlo. In totaal hebben wij 10 jaar lang met veel plezier in Limburg gewerkt. Maar toen werden onze ouders steeds ouder en ook wat gebrekkiger en wilden wij dichter bij hen gaan wonen. Wij kwamen toen terecht in Velsen-Noord waar wij 16 jaar lang hebben gewerkt. De laatste drie jaar van hun leven hebben onze ouders daar bij ons ingewoond. Na Velsen-Noord hebben wij een klein jaar gewerkt in vier kleine parochies, De Rijp, Westbeemster, Schermerhorn en Oosthuizen. Maar toen kwam, helaas door ziekte van pastoor Luis Vergara, deze grote en vooral prachtige parochie vrij. Jullie weten waarschijnlijk wel, dat pastoor Luis Vergara een brief heeft geschreven waarin hij aangeeft dat zijn herstel te lang op zich zal laten wachten en dat hij daarom zich genoodzaakt ziet zijn werkzaamheden voor deze parochie vroegtijdig te beëindigen. Wij willen bidden dat hij op den duur toch zal genezen en weer een plekje in de kerk zal vinden.

Mijn zus Wiljan en ik zijn intussen heel erg blij dat wij hier mogen zijn. We hebben al heel veel lieve mensen leren kennen. En ook met mijn beide collega's, Frank kamp en pastoor Louis Weel kunnen wij het erg goed vinden. Mijn eerste opdracht is natuurlijk het vieren van de heilige eucharistie en van de andere sacramenten, maar op de tweede plaats staat huisbezoek: kennismaken met jullie allen. Ik ben begonnen met de vrijwilligers. Maar ik hoop ooit met ieder van jullie persoonlijk thuis kennis te kunnen maken.

Laten wij nu samen met feest gaan vieren van de heilige bisschop en martelaar Dionysius. Een man met een geweldig groot geloof en doorzettingsvermogen. Een man die zich helemaal liet leiden door de heilige Geest van God. Onze Kerk maakt een moeilijke tijd door en ook de economische crisis maakt het voor de mensen, die reeds werkloos zijn geworden, er niet gemakkelijker op. Een goede voorspreker in de hemel kunnen wij daarom goed gebruiken. Laten wij daarom in Naam van Jezus Christus en op voorspraak van onze heilige patroon, Dionysius, samen God prijzen en danken en Hem om zijn zegen vragen.

Belijden wij nu eerst dat wij tekortgeschoten zijn en vragen wij om vergeving.

OPENINGSGEBED

Laat ons bidden. Almachtige en barmhartige God, met uw hulp heeft de heilige martelaar Dionysius alle folteringen op zijn lijdensweg kunnen door-staan. Bij de viering van zijn overwinning vragen wij: schenk ons uw bescherming ons steeds sterker te zijn dan de vijand die ons belaagt. Door Onze Heer Jezus Christus, uw Zoon...

PREEK

Als ik zou vragen "Wie van jullie kan vanmiddag even €100.000,- verzamelen voor onderhoud van de kerk en voor de aanschaf van wat nieuwe zaken?", dan zouden jullie zeggen: "Pastoor, heb je niets slimmers te vragen dan dat, want dat gaat natuurlijk niet, dat is Godsonmogelijk".
Jezus zegt in het evangelie dat een kameel makkelijker door het oog van een naald kan gaan dan dat een rijke in de hemel kan komen. De apostelen zijn verbijsterd als zij dit horen. Een kameel, die door het oog van een naald gaat is net zoiets onmogelijks als het verzamelen van €100.000,-. Nou, het voorbeeld, dat ik geef is dan wel een beetje onzinnig, maar Jezus antwoordt de apostelen, dat voor God niets onmogelijk is. ‘Godsonmogelijk' is een woord dat wij eigenlijk niet zouden moeten gebruiken. Jezus Christus wil aangeven, dat rijkdom een heel grote belasting. Rijkdom kan het voor jou heel moeilijk maken om in de hemel te komen.
Het hangt er natuurlijk helemaal vanaf hoe je er mee omgaat. Je mag best rijk zijn, maar als je je er krampachtig aan vasthoudt, als je alles voor jezelf houdt en aan mensen in nood voorbijgaat, dan kun je bij de hemelpoort nog weleens voor een lelijke verrassing komen te staan. Misschien had God jou al die rijkdom wel gegeven om er in ieder geval een aardig deel van weg te geven aan anderen. Sommige mensen zijn slimmer dan anderen, veel slimmer, zij krijgen veel meer voor elkaar en bij elkaar. Maar God geeft hen die slimheid en die rijkdom, om andere mensen, die niet genoeg bij elkaar krijgen, te helpen. Als je alles krampachtig voor jezelf houdt, vraagt God je strakjes: Zeg, Ik had jou toch een trommeltje gegeven om uit te delen. Waarom heb je het voor jezelf gehouden?
Velen van ons hebben al lang geleden het sacrament van het vormsel gekregen. Wij krijgen in dat sacrament de volheid van de heilige Geest. De Geest schenkt ons dan ook zijn zeven heilige gaven. Kennen wij ze nog? Wijsheid en verstand, inzicht en sterkte, kennis, ontzag en liefde voor Gods Naam.
Wij lezen vandaag in de eerste lezing uit het boek ‘Wijsheid' en deze lezing begint over ‘inzicht'. Dan hebben wij al meteen twee gaven van de heilige Geest te pakken. En de schrijver zegt, dat wijsheid en inzicht meer waard zijn dan het kostbaarste gesteente. Zelfs meer waard dan gezondheid. Je kunt blijkbaar beter je gezondheid missen dan wijsheid en inzicht.
Wat is voor ons belangrijk? Ons gezin, ons huis, onze baan, ons pensioen, vrienden, geld, vakantie, aanzien? Wat wij ook belangrijk vinden, zonder de wijsheid en het inzicht van God maakt het niet gelukkig.
Sint Nicolaas is nog lang niet in het land, maar hebben wij misschien toch al een verlanglijstje? Dingen die wij van God willen hebben? Wat zijn onze grootste hartenwensen?
Jezus heeft het in het evangelie over het binnenkomen in het Koninkrijk van God. Dat zou voor ons, katholieke christenen, heel belangrijk moeten zijn. Maar het Koninkrijk Gods is niet alleen de hemel, het leven na de dood, maar begint al in het hier en nu. Lid zijn van het Koninkrijk van God is leven in de liefde van Jezus Christus. Alles wat je op je levensweg tegenkomt, goed of kwaad, leuk of saai, blij aanvaarden en er het beste van maken. Weten dat je God, Jezus en andere mensen er een plezier mee kunt doen. Jezelf vergeten. Wie zo leeft, is ècht rijk.
Wat willen wij vooral? Een goede baan en leuke dingen kunnen doen? Een rustige en onbezorgde oude dag, niet vanaf ons 67e levensjaar, maar vanaf 65 jaar? Of willen wij vooral wijs zijn, wijs in de ogen van God, rijk op Gods manier, rijk aan liefde.
Ik las in een tijdschrift van de Focolare, Nieuwe Stad, een artikeltje van een priester. Hij beschreef hoe je in de loop van je leven voor God kunt hebben gekozen, om te leven als priester, als religieus of als leek in de wereld, en dat je na verloop van tijd kunt merken dat je eigenlijk innerlijk niet meer groeit. Je leven als gelovige blijft hetzelfde. Je bent misschien wel een redelijk goed mens, een goed christen, maar je wordt niet steeds beter. Je wordt niet een nòg beter christen. Wat is er nu de laatste jaren in je leven als christen ten goede veranderd? Als er niets of te weinig is veranderd, schrijft hij, dan wordt het misschien tijd voor een nieuwe keuze voor God. En dan beschrijft hij hoe je inderdaad alles wat je overkomt in de liefde van God kunt aanvaarden en doen. Wie van alles een liefdewerk maakt, die verandert, die groeit. Maar dat vraagt een stellig voornemen aan het begin van elke nieuwe dag: God, vandaag wil ik met de hulp van uw genade proberen om alles, maar dan ook alles, in liefde te doen. Maken wij zo´n voornemen. Dan komt het Koninkrijk Gods dichter bij ons. Dan zal God sterker in Heerhugowaard en in onze familie- en vriendenkring aanwezig zijn. Zo leven is getuigen van ware wijsheid.
Onze grote vriend, de heilige Dionysius, heeft zeker zo geleefd. Hij heeft God en zijn medemensen altijd op de eerste en de tweede plaats gezet en zichzelf op een bescheiden derde plaats. En de kracht daartoe vond hij in een volhardend geloof, volhardend tot de dood, want hij is als martelaar gestorven. Mogen ook wij groeien en volharden in ons geloof, in onze hoop en liefde, juist in deze zo moeilijke tijd. En mogen wij daardoor een lichtend voorbeeld zijn voor anderen. Amen.

SLOTWOORD

Er was eens een opperhoofd, ‘Buigend Hert' geheten, die na 33 jaar zijn leven overzag. Hij verzamelde zijn bezittingen om zich heen en riep de stam bijeen.
"Broeders en zusters, bloed van mijn bloed, toen mijn moeder mij doopte in de rivier, keek ze na de onderdompeling op en zag in de verte een hert zich over de rivier buigen om te drinken, en zo ontving ik mijn naam. Nu ik ongeveer halverwege mijn leven ben en al het materiële aan mij heb onderworpen en er in overvloed van heb vergaard, wordt het tijd om ook naar die naam 'Buigend Hert' te gaan leven. Ik wil mij voortaan buigen naar de rivier van wijsheid om er mijn dorst mee te lessen. Ik merk immers, dat de materie mij ongemerkt in haar greep heeft gekregen. Hoe meer ik ga bezitten, des te meer ik bezeten word. Ja, het is zover gekomen, dat ik geen bezittingen meer heb, maar zij mij hebben.
Daarom vraag ik u van dit alles een verdeling te maken voor hen, die ze het beste kunnen gebruiken, zodat ik opnieuw kan gaan beginnen met uitsluitend die dingen, die ik direct nodig heb."
Een van zijn stamleden sprak hem toe: "Eerbied heb ik voor uw beslissing, oudere broeder, maar de vraag die ik overhoud is deze: bent u niet onzeker over wat u op deze nieuwe weg in de toekomst nodig zult hebben? De weg is u immers onbekend."
Waarop ' Buigend Hert' hem antwoordde: "Een weg die niet voorziet in wat de reiziger nodig heeft, is niet waard om gegaan te worden."
Beste mensen, ik ga niet als het opperhoofd alles weggeven en ik denk ook niet dat jullie naar aanleiding van deze viering gaan doen, maar laten wij in ieder geval niet al te zeer op gaan in het materiële. De liefde in onze geloofsgemeenschap, in onze gezinnen, op onze scholen en de plaatsen waar wij werken en spelen is veel belangrijker. Ik hoop, dat wij daar de komende week een beetje extra over willen nadenken en willen proberen om het in praktijk te brengen.