Wat God verbindt

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden

Een op de vier huwelijken loopt stuk, weten de statistieken ons te melden. Sommige mensen zeggen: "Dat kan ook haast niet anders." Anderen beweren, dat de wet het erg gemakkelijk maakt, en dat mensen lichtvaardig uit elkaar gaan. Misschien is dat soms zo, maar ieder die scheiding van dichtbij heeft meegemaakt, weet dat het zelden lichtvaardig gebeurt. Daar gaan dikwijls veel tobberige dagen en slapeloze nachten aan vooraf. Nachten van waken en tranen. Scheiden gaat nooit gemakkelijk. Ieder mens kent immers het verhaal van Adam en Eva. Misschien niet precies met de woorden van de Schrift, maar wel op de manier waarop het in zijn hart is gegrift. Mensen zoeken elkaar en willen bij elkaar horen. Zo trekt, volgens de eerste lezing, Adam door zijn paradijstuin, of is het Eva, - maar dat is precies hetzelfde - op zoek naar de ander. Dan worden de dieren bij hem gebracht, en hij geeft hen namen. Zo kan hij ze aanspreken en hopelijk een antwoord krijgen.
Adam geeft wel namen, maar hij krijgt geen antwoord. De dieren zijn geen partners. Zo trekt Adam - of is het Eva - rond en in zijn zijde is een wonde van verdriet, omdat hij niet de mens vindt om mee te leven. Uit dat verdriet, uit die wonde, uit dat verlangen wordt een mens geboren, of gevonden, wie zal het zeggen, die op hem lijkt en toch anders is; een partner voor het leven. Iemand met wie je alles kunt delen. Nu wordt het verlangen gestild, want hij heeft gevonden wat hij zocht.
Dit verlangen leeft in elke mens, die van heel lang geleden tot op de dag van vandaag.
Iedere keer, wanneer mensen van elkaar scheiden, wordt die wond opengerukt en is er verdriet en pijn. Want elke mens die een ander vindt, droomt en belooft vanuit die droom, dat het zal zijn voor immer en altijd.
Dan komen de Farizeeën bij Jezus aan, vragen Hem niet naar liefde, maar naar de wet. Hoe streng of rekkelijk is die wet? Jezus antwoordt: welke wet heeft Mozes gegeven. Als ze dan met de voorschriften uit die wet aankomen zegt Hij: "Die wet, die is er om de hardheid van uw gemoed. Die wet is pas nodig als er geen liefde meer is. Zolang de liefde bestaat, zijn wetten overbodig."
Jezus wil de wet terugbrengen naar: zoals het was in het begin. Het allereerste begin toen de mens geboren werd, maar ook het begin, toen in iedere mens de liefde ontwaakte. De mensen terugvoeren naar het begin, dat lijkt echte zielzorg. Niet hen voorhouden hoe de wetten luiden, wat mag en niet mag, maar in herinnering roepen wat ze voelden toen het begon, hoe hevig en sterk dat was. Dat is de kracht die de liefde van mensen overeind houdt. Want liefde is de adem van God en die is even sterk als God zelf. Je kunt mensen het leven zuur maken en koeioneren, je kunt mensen gevangen nemen en zelfs doden, maar de diepste liefde kun je niet kapot krijgen, nooit! Het kan best zijn, dat ‘n mens daaraan niet toekomt en liefde noemt, wat geen liefde is. Dat kan en dat is jammer. Maar wat in echte liefde verbonden is, mág je niet alleen niet scheiden, maar de mens kán dat niet eens al zou hij het willen.
Door de liefde die in mensen aanwezig is, verbindt God, en wat God verbindt zal bewaard blijven. God verbindt de man aan de vrouw, vaak een leven lang. Maar God verbindt ook waar een eerdere relatie misschien is stukgelopen en mensen een ander hebben gevonden en gelukkig zijn geworden.
Soms verbindt God in die goddelijke liefde, die zo wonderbaarlijk is, ook een vrouw aan een vrouw, of een man aan een man. En dan mag je evenzeer zeggen: "Daar mag een mens niet tussenkomen." God in Zijn geweldige scheppingskracht heeft de mens de liefde meegegeven. De liefde die sterker is dan elke wet.