Het Hart van God (27ste zondag vh jaar, B)

27ste zondag door het jaar, jaar B, 2012.

Het Hart van God

We leven in een geseculariseerde wereld, dat wil zeggen: in een wereld waar liefst niet al te veel over God gesproken wordt. Allerlei instellingen, levenspatronen enz. die met God en godsdienst te maken hebben, worden zoveel mogelijk teruggedrongen. Namen van scholen, organisaties, ziekenhuizen, bejaardentehuizen, instellingen die voorheen nog aan het heilige of de heiligen deden denken, zijn in die zin niet meer herkenbaar. Kruisbeelden in huizen, momenten van gezamenlijk gebed in huis, zijn eerder uitzondering dan regel. Enkele jaren geleden gaf ik een aanstaand bruidspaar wat teksten mee voor hun huwelijksmis. De volgende keer toen ze bij mij terugkwamen hadden ze de tekst die ze uitgekozen hadden dusdanig veranderd dat er het woord God niet meer in voorkwam. God geschrapt!

Wanneer je de wereld anno 2012 gadeslaat, dan kom je tot de conclusie dat een en ander niet zonder gevolgen blijft, wanneer we O.L. Heer uit ons leven samen met elkaar uitbannen. In sommige kringen worden priesters beschouwd als lastige lieden omdat - nog voordat ze een woord gezegd hebben – ze naar God verwijzen. Ik vermoed dat het in sommige kringen not-done is wanneer je een beroep doet op een priester, wanneer je een beroep doet op je kerk, parochie of godsdienst. Het wordt dan afgedaan als ouderwets, niet van deze tijd. Dat schrappen van God in het leven gebeurt natuurlijk niet van de een op de andere dag. Het is een geleidelijk proces: iedere dag een beetje minder God, iedere week een beetje minder kerk. En van regeringswege, incluis de plaatselijke politiek en commercie, wordt het alleen maar gestimuleerd. Denkt u maar eens aan de vergevorderde verwezenlijking van de plannen om de zondag als dag des Heren te schrappen; denken we aan de koopzondag en dergelijke. Dat schrappen van God uit het dagelijkse en gemeenschappelijke leven kan natuurlijk niet zonder gevolgen blijven. Je ziet veel tekenen van des-organisatie in het openbare leven, in huwelijk, gezin en families: ontbindingsverschijnselen.

Steeds minder bespeuren we daar de bereidheid om te leven vanuit de Heer, Die is de alles verbindende band van Liefde waaruit mensen pas echt kunnen leven: die relatie tot God. En wanneer die band er niet meer is, dan is er ont-binding: ontbinding in de relatie tot God, ontbinding in de relatie tot je medemensen, ontbinding in je relatie van je huwelijk met je man of je vrouw: God is echter een liefdevolle Vader van ons allen. Hij is oerbegin van ons bestaan, onze levensdraad, onze Schepper en Herschepper. Hij is de Bouwheer van heel de wereld, van alles wat ademt en leeft. Het lijkt erop alsof velen dit bouwwerk niet meer nodig hebben en zich een eigen huis bouwen, los van God. Het lijkt erop alsof velen zich eigen godjes zoeken, allemaal verschillende, en dus los komen te staan van O.L. Heer en dus ook van elkaar: ontbinding.

God onze Vader heeft 2000 jaar geleden in de geschiedenis, in zijn Bouwwerk een levende Hoeksteen geplaatst: Zijn Zoon onze Heer Jezus Christus. God wilde niet veraf blijven, maar ons menselijk lot delen. We lezen het in de Bijbel, in Gods Woord: De steen die de bouwlieden hebben afgekeurd is tot Hoeksteen geworden! Mensen hadden letterlijk God uit het leven geschrapt: ze hadden Jezus aan het kruis gebracht en gedood. Ze dachten daarmee God te doden. Maar God is onsterfelijk, Hij is de Eeuwige. Hij deed zijn Zoon Jezus verrijzen uit de dood.

Ook nu, anno 2012, schrappen mensen God weer uit hun agenda, uit hun levenspatroon. Dat kan niet zonder gevolgen blijven, zoals we horen in de volgende eigentijdse parabel: “Een spin leefde tevreden in baar web totdat iemand zei: Je moet gaan rationaliseren, alles wat niet meer dient moet je afbreken en opruimen. De spin ging direct aan de slag en inspecteerde haar web: maar geen enkele draad was overbodig, ze schenen allemaal nodig te zijn voor de vangst van haar prooi. Ze zocht en zocht verder totdat ze tenslotte een draad vond die kaarsrecht naar boven liep. Dat leek haar een schijnbaar nutteloze draad. Dus weg ermee. Ze beet hem door… en haar hele web stortte in elkaar. Het was de draad waaraan het hele web hing.” Die schijnbaar nutteloze draad is de levensdraad die ons verbindt met God.

Naar het heilig evangelie van deze dag. Aan Jezus werd de vraag gesteld: “Staat het een man vrij zijn vrouw te verstoten?” Daarmee wilden de Farizeeën Jezus op de proef stellen. Ze stellen niet zomaar een vraag, maar ze willen Jezus uitdagen en kijken of ze Hem ergens van kunnen beschuldigen. Namelijk dat Hij ofwel tegen het gebod van God ofwel tegen de wet van Mozes ingaat; ofwel om met Hem te kunnen discussiëren om welke reden zo’n scheidingsbrief dan wel of niet zou kunnen worden opgesteld. Jezus doorziet hun onoprechtheid en zegt dat de bepaling van Mozes is gekomen om de hardheid van hun hart, maar dat de bedoeling van God vanaf het begin heel anders was.

Het Hart van God is een hart van liefde en barmhartigheid; van onbaatzuchtigheid, van vrijheid en vergeving. Het Hart van God is niet hard, maar zacht. Het Hart van Jezus is eveneens zo: vol liefde, vol overgave, trouw, zachtmoedig, geduldig en vergevingsgezind.

Wij allen hebben een hart; een hart waarin goedheid kan wonen en waarin plaats mag zijn voor oprechte, trouwe liefde: vragen wij O.L. Heer in deze H. Mis om zo’n zachtmoedig en liefdevol hart, zodat wij elkaar steunen in ons gegeven woord, in onze relatie met elkaar en met God. Wat God verbonden heeft mag een mens niet scheiden: noch de liefde tot de medemens, noch de liefde tot God en Zijn Kerk.