Evangelieprikje 2015

Ik maak het als leerkracht nog af en toe eens mee: je denkt dat je iets zeer goed uitgelegd hebt, maar op de toets blijkt dat de leerlingen het toch niet gesnapt hebben. Het is best wel frustrerend, maar het evangelie leert ons vandaag dat het Jezus ook overkwam. Net als Hij zijn leerlingen wil voorbereiden op de pijnlijke confrontatie die Hem te wachten staat, lijken ze Hem niet te begrijpen. Hun ambities lijken hen doof en immuun te maken voor het naderende einde. Dat is eigenlijk heel normaal. Als het goed gaat en je hebt succes, is het moeilijk om je in te beelden dat het ooit allemaal gedaan zal zijn. Het drama van veel popsterren, vooral van die onehitwonders maar ook van andere beroemdheden. We weten allemaal dat Palmzondag en Goede Vrijdag akelig dicht bij elkaar liggen, maar toch geloven veel mensen dat hun roes zal blijven duren.

De leerlingen waren dus niet bezig met wat Jezus hen verteld had, wel met de vraag wie onder hen de grootste was. Een zeer menselijke vraag. Jezus ridiculiseert de vraag hier niet, Hij lijkt zelfs mee te gaan in hun bezorgdheid. Toch brengt Hij iets nieuws binnen want Hij laat de leerlingen kijken door de bril van God om te zien wie echt groot is. Bij God – en dat klinkt zeer contradictorisch – word je groot door je klein te maken en zo dienstbaar te zijn voor anderen. Veel mensen vullen dat anders in. Groot ben je in hun ogen als je de macht hebt of grijpt en bereid bent om dat desnoods met alle middelen die je daarvoor nodig hebt te doen. Macht ten dienste van je eigen ego. Bij God stel je macht ten dienste van anderen door de grootste te zijn in dienstbaarheid. Kijk naar de levensgeschiedenis van veel heiligen. Zij worden heiligen genoemd omdat zij hun leven ten dienste gesteld hebben van anderen.

Voor wie het nog niet begrepen zou hebben, haalt Jezus er een kind bij. Een kind in Jezus tijd is nog niet de “verwende” versie zoals we die nu kennen. Kinderen worden vandaag de dag terecht beschermd, o.a. door de rechten van het kind. In Jezus’tijd was daar geen sprake van: vrouwen en kinderen hadden heel weinig rechten, zolang de man des huizes leefde. Het gaat over het opnemen van zo’n “rechteloze”. Als je zelfs zorg draagt voor diegene die het niet waard is volgens sommigen, dan ben je echt groot in dienstbaarheid. Een boodschap die kan aankomen in deze tijden van migratiecrisis.

Na het beluisteren van dit evangelie kan het moeilijk anders of we moeten ook eens in ons eigen leven kijken hoe dienstbaar wij al dan niet zijn. De vraag is eigenlijk eenvoudig: leven wij ons leven ten dienste van anderen of enkel voor onszelf? Hoe eenvoudig die vraag ook is, het antwoord is dat niet. Bij de meeste mensen ligt het ergens in het midden. Dat is niet erg, zolang er de goede wil is om dienstbaar te zijn voor anderen. Dat dienstbaar zijn voor anderen is bij sommigen een gewone, natuurlijke reflex, bij veel anderen is het iets waar men moet in groeien. Je moet daar dus aan werken en op focussen. Voor wie dat alles nogal lastig is, deze tip: kijk eens in je eigen leven wie er voor jou echt belangrijk is. Het zullen vooral de mensen zijn die je helpen, die er zijn voor jou. Iedereen heeft zo’n mensen nodig, dus zou het niet fantastisch zijn als we zelf zo’n mens kunnen zijn voor anderen?

Blijft dit alles nog heel menselijk, Jezus heeft aan de dienstbaarheid een goddelijk karakter. Wie dienstbaar is voor mensen, is dat niet alleen voor die mens. Neen, als je dienstbaar bent voor iemand, ben je dienstbaar voor God. Het is in de dienstbaarheid voor anderen dat we onze gods-dienst beleven. Ons geloof moet het niet alleen hebben van mooie gebeden en prachtig geformuleerde intenties, hoe goed die ook moge zijn. In ons geloof tellen ook je daden. Dienst aan en voor mensen wordt hier door Jezus gezien als god-s-dienst. Misschien zou Jezus er vandaag wel een moslimkind bijnemen dat aan onze Europese deur klopt op zoek naar een vredevolle toekomst. Wat zouden bepaalde zogenaamde christelijke leiders daar dan moeten op zeggen?