Naar wie zouden we gaan (2012)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 198 niet laden
NAAR WIE ZOUDEN WE GAAN?



Tijdens Jezus' toespraak over bet 'brood van het leven' die wij de vorige zondagen beluisterden, waren veel toehoorders weigerachtig. Die houding was er wel een van mensen die eigenlijk niet echt voor Jezus openstonden. Hun weerbarstigheid bleef als het ware buiten ons eigen leven. Wij zijn immers mensen die op een of andere manier sympathiseren met Jezus' boodschap.

Maar vandaag horen wij in het evangelie hoe leerlingen die wel al enige tijd met Jezus sympathiseerden, bewust voor Jezus moeten kiezen. Ineens kunnen wij dan beseffen: het gaat in dit evangelie ook over ons. Voor christenen bestaat er geen verworven snelheid. Telkens opnieuw en sommige keren zelfs op een heel beslissende manier moeten wij ons afvragen: ben ik bereid om mijn leven op Jezus Messias af te stemmen, me door zijn boodschap to laten leiden, de weg van zijn liefde en gerechtigheid ten einde toe to gaan? Daarom is, denk ik, Jezus' vraag in bet evangelie van vandaag zo heilzaam: 'Willen ook jullie soms heengaan?' Velen van Jezus' leerlingen gaan dan ook heen. In plaats van Jezus daadwerkelijk to volgen, nemen Ze afstand van Hem. Ze hadden wel een zekere sympathie voor Jezus en diens boodschap. Maar bet lijkt hun to veel gevraagd, hun leven helemaal of to stemmen op Hem en zijn boodschap. Die radicale uitnodiging komt voor hen to hard over. Wat is de reden van het    afstand nemen door zulke mensen? Het evangelie suggereert dat hun sympathie to louter 'menselijk' was. Ze hadden niet genoeg geestelijke diepte. Het is - zo zegt bet evangelie van vandaag - de Geest die levend maakt (6, 63), die het geloven levensecht maakt (6, 64). In de stilte van het hart, in het gebed - zo zegt het evangelie ook - wekt de Vader onze innerlijke overtuiging (6, 65).

Van zijn kant spreekt petrus in naam van zijn vrienden, de groep van de twaalf,
zijn vertrouwen in Jezus uit. Dit woord is een ervaring. Die ervaring is dubbel. Enerzijds zegt Petrus: alle andere wegen om aan het leven zin to geven, zijn zonder uitkomst. Anderzijds getuigt hij: zijn vrienden en hijzelf hebben, door met Jezus op te trekken, ervaren dat Jezus levensechte woorden spreekt en dat Hij een man van God is - zelfs 'de' man Gods, in wie Gods heiligheid sprekend verschijnt. Ook spreekt Petrus een belijdenis uit: samen met zijn vrienden vertrouwt hij zich toe aan Jezus van Nazaret, de enige die aan het leven zin geeft.
En tenslotte is het antwoord van Petrus in zekere zin ook een vertrouwvol gebed vanuit de kwetsbaarheid van die omstandigheden: wij mogen van U, Jezus, toch zeker wel alles verwachten?

Telkens weer in de geschiedenis van de geloofsgemeenschap en van de samenleving en ook Nu staan sympathiserende christenen in beslissende omstandigheden voor dezelfde vraag als Jezus' leerlingen in het evangelieverhaal van vandaag. Dit evangelie kan ons leren, waar de waarborg van de trouw ligt in crisis-situaties zoals in de snel veranderende tijden die wij nu beleven. Er zijn voor ons christenen meerdere mogelijkheden. Daarop meer concreet in te gaan zou ons hier nu te ver voeren. Maar welke mogelijkheden wij ook kiezen, van belang blijft deze weg: - ons geloofsleven verdiepen in bezinning en gebed, in het beleven van Gods Woord, n in een leven vanuit en met Jezus Messias in de concrete omstandigheden. Mensen die proberen zo oprecht mogelijk hun weg te kiezen en te gaan, zijn van grote betekenis voor de geloofsgemeenschap en voor de maatschappij.