17de zondag door het jaar B (2012)

De afgelopen twee weken hebben we meegemaakt hoe de leerlingen werden uitgezonden om te verkondigen en goede werken te doen aan de zieken en bezetenen. Toen kwamen ze terug om verslag uit te brengen van wat ze gedaan en geleerd hadden. Vervolgens nam Jezus ze mee naar een eenzame plaats, een miniretraite in de boot werd het, want aan land moesten ze meteen weer aan de slag. Dat was de afgelopen twee weken.

 

Vandaag gaan we een stap verder. De mensen die gekomen zijn, zijn zo talrijk dat er organisatorische problemen ontstaan, problemen met de logistiek en de infrastructuur. Hoe was het daar met sanitair, hoe was de voedselvoorziening? Het doet ons denken aan de grote tocht van veertig jaar door de woestijn. Daar begon het volk te morren omdat het voedsel zo weinig en eentonig was. Dit moment is een les voor de leerlingen en voor de mensen. Als je met Jezus meegaat, als je zijn weg volgt, dan zal je bij alle tekorten toch steeds een vorm van overvloed meemaken. Ze worden niet behoed voor de problemen, ze kunnen niet op gemak verder, of zomaar niets doen en afwachten; nee het is steeds weer aanpakken, maar er komen steeds ook oplossingen vanuit de hemel.

 

Jezus doet tekenen, je mag ook zeggen dat de Vader tekenen doet omwille van de Zoon. Dit is de weg. Zoek eerst het Koninkrijk Gods, zoek het Koninkrijk en zijn gerechtigheid en het overige wordt je erbij gegeven.

 

De leerlingen trekken met Jezus mee. Ze hebben huis en haard achter gelaten, zij geven zich helemaal aan die weg van Christus, ze hebben geen vast inkomen meer, geen vaste woon- of verblijfplaats, ze leven vanuit de voorzienigheid. Toch is ook dat geen doel op zich, alsof iedereen zo zou moeten leven, alsof wij geen verstand hebben gekregen om te zorgen en te organiseren en problemen te voorkomen. Armoede en soberheid is geen doel op zich, ze staan in dienst van het hogere doel: vrij zijn om Gods stem te horen en met Hem mee te doen.

 

Die vrijheid, die gehoorzaamheid aan de stem van de Vader, de influisteringen van de Geest en het voorbeeld van de Zoon, die vrijheid om mee te doen, en niet gehinderd te worden. Om in die vrijheid te kunnen leven, moeten zij tot het uiterste gaan in het loslaten en Jezus van nabij volgen.

 

Wat betekent dat voor ons? Ieder van ons zal daarin de eigen weg moeten zoeken. En al naargelang de omstandigheden en verantwoordelijkheden en eerdere levenskeuzen, zullen we onze weg met Hem mogen gaan. Dat is niet een eenmalige keuze, die wordt steeds opnieuw gemaakt, steeds opnieuw, want de omstandigheden veranderen. Je rol verandert van kind in volwassene, van vader en moeder in opa en oma, van student in beroepskracht en op een goed moment in een pensioen.

 

Het roept wel de vraag op wat de invulling van ons leven mag zijn, steeds opnieuw. Aandacht en zorg voor elkaar is niet leeftijdgebonden. Kiezen voor de weg van mildheid en geduld is ook niet leeftijdgebonden, maar de leeftijd helpt je wel daarin te groeien. Dat is waar het in Gods Koninkrijk om gaat, dat vreugdevol vertrouwen dat als we Hem de eerste plaats geven in ons denken en doen, Hij ons de eerste plaats geeft in zijn zorg. Tegelijk moeten we ook bereid zijn te delen in zijn lot. Want God wordt zelden gewaardeerd, zelden wordt Hem oprecht eer en dank gebracht, dus moeten we niet verwachten dat wij als Kerk zo gewaardeerd zullen zijn, eer en dank zullen krijgen.

 

Een wonderbare broodvermenigvuldiging, een teken uit de hemel, de broodvermenigvuldiging van Elisa is er niets bij. Alles wat er in het verleden is geweest, wordt hier overtroffen in het nieuwe en totale dat Jezus brengt. Wanneer wij delen in zijn Liefdesverbond, in zijn liefdesmaaltijd, het offermaal dat tranenbrood verandert in brood van de engelen, dat de lijdenskelk verandert in de kelk van de vreugde, deze dankzegging waarin Hij Zelf in ons midden is, hierin worden wij gesterkt om Hem te blijven volgen.

 

Wij maken de levensweg mee, en steeds opnieuw kijkt Hij ons aan en vraagt ons te zien waar nu onze kansen tot navolging liggen. Hij kijkt ons aan en nodigt ons uit te blijven groeien in overgave en vertrouwen, in navolging van Hem die onze Weg, onze Waarheid en ons Leven is. Amen.