Zoiets lijkt in de dagen van Johannes het geval. Heel Judea en alle inwoners van Jeruzalem liepen uit naar Johannes, die opriep tot bekering, om de weg van de Heer te bereiden, en zijn paden recht te maken. Wat was toch de reden dat zij zo massaal uittrokken naar Johannes? Wat zochten zij toch in hem? Mensen hadden in die dagen kennelijk ook behoefte aan een krachtig leider, die een visie had op een nieuwe toekomst en hen daarin kon voorgaan. En Johannes lijkt de persoon te zijn, die zij zochten. Hij spreekt hen aan; hij spreekt krachtige taal; hij klaagt het kwaad in de wereld aan en roept op om de weg van de Heer te bereiden en zijn paden recht te maken.
Naar die Johannes liep het volk massaal uit. Van hem verwachtte het volk, dat hij hen voor zou gaan naar een nieuwe wereld, naar een betere toekomst. In hem zagen zij de Messias. Maar toch...wat gebeurt er? Johannes zegt: ‘Ik ben het niet , ik ben slechts een bode. Na mij komt iemand, die krachtiger is dan ik'.
De Doper beschouwt zichzelf als de voorloper. Hij heeft geijverd om de weg te banen voor de Messias; hij heeft het volk de weg gewezen; hij heeft zich verzet tegen het kwaad dat hij om zich heen zag en zich gericht tot de machthebbers en daarbij geen onderscheid gemaakt. Maar hij heeft er ook een prijs voor betaald, want die boodschap was niet welgevallig. Hij belandde in de gevangenis. En daar, in de stilte van de cel, slaat de twijfel toe. Hij hoort dat Jezus het zo anders doet, zich ophoudt met kleine mensen, met zondaars, tollenaars en prostituees. Johannes wil zekerheid en hij stuurt zijn leerlingen naar Jezus om op de man af te vragen: Ben jij de Messias of vergissen we ons? Jezus gaat zich niet verdedigen, maar stuurt hen terug met de boodschap: "Gaat aan Johannes zeggen wat gij gezien en gehoord hebt: blinden zien lammen lopen, melaatsen worden gereinigd,, doven horen, doden staan op en aan armen wordt de Blijde Boodschap verkondigd. Gelukkig hij die aan Mij geen aanstoot neemt."
Is dat niet het wonder dat bij Jezus gebeurt? Niet het fysieke genezingswonder, maar de wonderlijke transformatie van mensen, die er in onze wereld niet mogen zijn, maar die er bij Hem (de Messias die komen gaat!) wél meetellen en centraal mogen staan? Mensen die er niet mochten zijn, mogen er weer zijn; mensen die niet meer in zichzelf geloofden, geloven weer in zichzelf. Mensen die gebukt gingen, gaan weer rechtop; mensen die in de fout gingen, krijgen nieuwe kansen. Dat is het wonder dat bij Jezus gebeurt?
Precies in die grondhouding lag het verschil tussen Johannes en Jezus. Net als Jezus had ook Johannes een nieuwe wereld voor ogen, Gods Rijk; daarom noemt Jezus hem de grootste die geboren is uit een vrouw. Jezus heeft respect voor Johannes; Hij noemt hem een gaaf mens, een groot profeet. Maar Johannes heeft een andere kijk hoe dat Rijk van God er moet komen. Hij is van het harde soort (de beuk erin); hij richt zich vooral op leiders, koningen en machtigen, die slachtoffers maken, die mensen onderdrukken. Jezus is van het milde soort, hij richt zich tot kleinen en uitgeslotenen zelf, die slachtoffer zijn geworden van de machtigen; hij solidariseert zich met hen; hij laat hen voelen 'jullie mogen er zijn'; zijn benadering maakt kleinen sterk en doet hen opstaan. Ook al is zijn houding anders, het is allesbehalve een slappe houding. Ook Hij betaalt een prijs; Hij belandt op het kruis voor zijn keuze. Want als de kleinen overeind komen, vormen zij een bedreiging voor de positie van de machtigen.
In deze verwachtingstijd zien we uit naar de geboorte van die Jezus. Naar het kind, dat - als Hij volwassen zal zijn - zó met mensen zal omgaan, dat ze meetellen, dat ze weer in zichzelf geloven en fier rechtop gaan.