Eerste zondag van de advent (2008)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 457 niet laden
Ik was verleden week op een plaats
waar de kerstboom al was opgesteld,
met lichtjes en mooi versierd.
De advent was nog niet begonnen,
de Sint is zelfs nog niet geweest,
en toch was het daar precies al Kerstmis.
Op die manier wordt Kerstmis eigenlijk versmald
tot kerstsfeer, tot warmte scheppen in de koude wintertijd.

Voor christenen is Kerstmis meer dan iets van de buitenkant.
Kerstmis is voor christenen een geschenk van God ...
En dat geschenk kunnen zij ontvangen
als onze binnenkant ervoor klaar is.
‘Wees waakzaam', zegt Jezus vandaag,
‘wees waakzaam, opdat de Heer je niet slapende vindt'.
Hebben wij een waakzame binnenkant?
Zijn wij waakzaam voor Gods aanwezigheid?

Waar is God nu?
Waar is er plaats en tijd voor God?
De Joden in ballingschap zeggen tegen God:
‘Jahwe, wij hebben U vergeten ...
en daarom zijn wij weggevoerd naar een ander land.
Wij zijn losgeraakt van U, wij zijn als afgevallen bladeren,
en zijn nu de speelbal van de wind ...
Het lijkt alsof Gij Uw goddelijke gezicht van ons hebt afgewend,
maar het zijn wij die U hebben vergeten ...'
Ik heb de indruk dat die situatie vergelijkbaar is
met de situatie van onze tijd.

Onze samenleving draait en evolueert ...
en blijkbaar is er nergens een God die tussenkomt.
Vele mensen leven ... alsof ze ook geen God nodig hebben.
En wijzelf, doen wij beroep op God,
leven wij op een of andere manier in verbondenheid met God,
of zijn ook wij mensen die God eigenlijk vergeten?
Je zou kunnen zeggen:
ook wij zijn soms van het land van God afgedwaald
naar het land van de consumptie,
naar het land van het goede leven,
of, in sommige gevallen misschien,
naar het land van de tegenslagen en het klagen.
Zien wij nog ergens het land dat God heeft gedroomd
voor al zijn mensen?

‘Wees waakzaam', zegt Jezus.
Laat in je hart weer de droom groeien
die God heeft voor al zijn mensen.
Probeer met je binnenkant weer op het spoor te komen
dat God met jou voorheeft.
Daar zal dus de eerste opdracht liggen
voor christenen in de advent.

Daarbij wil de kerk ons ook helpen,
vandaag via de eerste kaars van de adventskrant.
Die eerste kaars ... is eigenlijk het lichtje van de waakzaamheid ...
Laten wij er voor onszelf ook een oefening in waakzaamheid van maken.
Steek bij je thuis deze week ergens een kaarsje aan ...
en doof dan alle andere lichten.
Dan zijn er geen andere dingen meer die je kunnen afleiden.
Dan zie je niet meer wat je allemaal nog te doen hebt.
Dan kan je echt tot stilte komen, tot waakzaamheid.
En waak en wacht maar in die stilte ...
en je zal wellicht ontdekken:
na enige tijd van stilte ... zal Hij tot je spreken.
Hij zal naar je toekomen
en iets tot jou zeggen ...
Hij spreekt ... en blijf dan stil ...
waken en mijmeren bij Zijn Woord en Zijn Aanwezigheid.
Zo kan Hij komen ...naar jou, naar je binnenkant, naar je leven.

Vandaag zingen wij:
‘Bevrijd ons, Heer, bevrijd uw volk ...
Het komt in deemoed naar U toe ...'.
Mogen wij in de komende weken onszelf wat bescheidener opstellen,
tot stilte komen
en waakzaam zijn voor wat God ons dan te vertellen heeft.
Eerste kaars ..., breng de warmte van God in ons hart.