1e zondag van de advent (1999)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 201 niet laden
Wees op je hoede, die waarschuwing aan het begin van de evangelietekst van vandaag, is ook nu nog actueel.
Als je een nieuwe fiets hebt, wees op je hoede, en sluit hem af met een dikke ketting, want anders ben je hem zo kwijt. Als je waardevolle spullen in huis hebt, wees op je hoede, houd de deur goed op slot, want anders loop je het risico om ongewenst bezoekers in huis te krijgen.
Als je in grotere plaatsen 's avonds nog de straat op gaat, zeker as je alleen gaat, wees dan op je hoede voor straatrovers. Als je mensen ruzie ziet maken, wees op je hoede en komt er niet tussen, voor je het weet ben je zelf het slachtoffer. Wees op je hoede, want anders wordt je beduveld waar je zelf bij staat. Dan leven we nog in een heel veilig land, zeker vergeleken bij Israël waar overal bommen kunnen ontploffen.
Wees op je hoede, het is niet veilig, dat is helaas te vaak de werkelijkheid. en de reden ervoor is geen andere dan dat we bang zijn, bang moeten zijn voor medemensen. En dat is een heel triest gegeven. Waar mensen bang zijn voor elkaar, daar kan nooit een echte vrede komen, daar kunnen mensen nooit echte vreugde vinden in hun leven. Wees op je hoede, wees waakzaam.
Vroeger werd ons dat vaak voorgehouden als een dringende oproep om toch maar goed te leven, want je had, toen, zo een doodzonde op je geweten en God kon elk moment komen om je te halen, als een dief in de nacht.
Wees dus waakzaam, maar ook hier is de eigenlijke reden: angst, geen angst voor mensen, maar angst voor een strenge straffende God. Ook dat is een heel verdrietig gegeven. Want waar mensen bang zijn voor God, kunnen ze nooit echt zichzelf zijn, hebben ze nooit innerlijke vrede en echte levensvreugde.
Als we vandaag op deze eerste adventszondag opgeroepen worden om waakzaam te zijn, dan gaat het hier beslist niet om een oplettendheid die voortkomt uit angst. Bang zijn voor anderen, voor God, bang zijn voor het kwaad dat er in onze wereld kan gebeuren, dat is nooit de juiste motivatie voor een goed leven. Het gaat Jezus om waakzaamheid ingegeven door hoop en geloof dat het toch anders kan, dat het toch beter kan, maar dan moet je zelf wel alles in het werk stellen om dat te bewerken.
Het gaat erom om wakker te blijven en je niet in slaap te laten sussen door sleur, door wat "men" gewoon vindt, om te voorkomen dat je, wellicht ongemerkt, afglijdt naar een oppervlakkiger, onverschilliger en minder goed bestaan, want dat is een belemmering om echte vreugde in je leven te vinden.
Het gaat ook om een stuk oplettendheid dat je je niet te gauw laat meeslepen door de vele negatieve dingen die gebeuren en de daarmee samenhangende negatieve manier van denken van velen, zo van: het gaat toch allemaal naar de knoppen. We moeten proberen te voorkomen dat we zelf ook negatief gaan denken en geen oog meer hebben voor de vele goede dingen die er gebeuren.
Het gaat vooral om waakzaamheid om de mogelijkheden te zien die we krijgen, als individu of als gemeenschap, om een bijdrage te leveren aan het goede dat gebeurt, of om kwaad dat er gebeurt in te dammen of te verzachten, om zo daadwerkelijk mee te werken aan een betere toekomst, waarin alle mensen vreugde kunnen vinden in hun bestaan.
Als we dan kijken naar de grote wereldproblemen, bijvoorbeeld naar de oorlog tussen Joden en Palestijnen, of de dreigende oorlog tegen Irak, dan kunnen wij kleine individuen gewoon niets om de situatie daar te verbeteren.
En toch gaat ook hier om een stuk waakzaamheid, maar dan m.b.t. onze ideeën erover, ons praten erover, misschien de mogelijkheid om iets bij te dragen aan een hulpactie om daar wat noden te lenigen, misschien ook in de manier waarop we denken over het probleem van de asielzoekers. Maar dichter bij huis, gaat het ook om de vraag: hoe gaan wij met elkaar om, hoeft niemand bang te zijn van ons, van wat we zeggen of doen. Want alleen als we in het klein onze samenleving bewoonbaar en vrij van angst kunnen maken, alleen dan kan er ook in het groot misschien iets veranderen.