Pinksteren A (1999)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 201 niet laden
Vrede zij u, zoals de vader mij gezonden heeft zo zend ik jullie. Eén wezenlijke zin uit het evangelie van vandaag, maar wel twee totaal verschillende werelden van denken en doen. Een vredewens en gezonden worden zoals Jezus gezonden was zijn twee dingen die eigenlijk met elkaar in tegenspraak zijn.
Vrede verstaan we meestal als rust en orde maar zending heeft hier te maken met beweging en dat gaat meestal niet goed samen. In de praktijk van het leven zijn rust en beweging twee tegengestelde gedachten die elkaar niet verdragen. Het is net als bij een klok: die loopt zolang de slinger heen en weer beweegt. Zet je de slinger stil, dan staat de klok stil. Zo is het in het leven ook.
In heel veel organisaties en verenigingen botst het tussen hen die rust en orde in de tent willen die alles willen houden zoals het is, dat is het gemakkelijkst en hen die beweging willen, die nieuwe wegen willen gaan, omdat ze vinden dat een veranderende tijd dat vraagt.
De gevestigde orde, heel vaak de leiding, spant zich in om alles beheersbaar te houden en in goede banen te leiden en dus worden er allerlei regels en gedragscodes opgesteld om dat te bereiken. En als er een groep opstaat die dingen anders wil, dan wordt er al gauw geroepen: dat kan niet, dat is tegen de regels, dat is tegen de afspraken.
Natuurlijk moet er een zekere orde zijn, met chaos schiet je ook niet op. Maar waar men de rust en orde overmatig benadrukt, ontstaat er starheid, onbuigzaamheid, soms zelfs bekrompenheid daar wordt beweging vaak als hinderlijk ervaren, als gevaarlijk voor de orde. Maar dan gaat wel de beweging eruit en staat alles stil en dat is niet goed.
Je ziet het in de politiek: de gevestigde orde wil zijn positie handhaven en als er dan iemand opstaat die een knuppel in het hoenderhok gooit, dan wordt die persoon of partij als vreselijk lastig ervaren. En als verkiezingen duidelijk maken dat velen een andere koers willen, dan zitten ze in de politiek met een groot probleem.
Je ziet het ook heel sterk in de kerk van Jezus Christus, waar bij de leiding haast paniek uitbreekt als mensen in beweging komen en andere wegen gaan dan die officieel voorgeschreven en goedgekeurd zijn. Toen jaren geleden Paus Johannes de Drieëntwintigste en bisschop Bekkers een frisse wind door de kerk lieten waaien, toen kwam er van alles in beweging.
Maar behoudende krachten in de kerk schrokken zich dood en deden alles om die beweging weer de kerk uit de krijgen, dat was veel te gevaarlijk. Dat kon niet en mocht niet volgens het boekje. Op sommige punten hadden ze toen misschien wel gelijk, want een aantal vernieuwende krachten sloegen toen wel een beetje op hol, en dat was ook niet goed. Maar die beweging onderdrukken, was nog veel slechter. Want het gevolg is wel dat kerk in onze streken vaak terecht verweten wordt dat de beweging eruit is, en dat ze niet echt meer leeft, dat ze de grote massa mensen niet meer aanspreekt.
Zoals de vader mij gezonden heeft, zo zend ik jullie. Dat zegt hij ook tegen ieder van ons. Jezus was een gezondene, en daarom was hij steeds in beweging, naar mensen toe, naar zieken en gehandicapten, naar de verschoppelingen van zijn tijd. Ik ben niet gekomen om gediend te worden maar om te dienen. Jezus heeft zich nooit druk gemaakt over dogma en regels. Hij had maar één gebod: bemin je naaste, dat was de leiddraad van zijn leven. Maar ook hij kwam regelmatig in botsing met de gevestigde orde van zijn tijd, die hem een lastpost vonden, een ketter want zijn beweging, zijn bewogen zijn, paste niet altijd in hun straatje.
En eigenlijk gebeurt dikwijls hetzelfde nog steeds met degenen die zich echt door zijn geest laten bewegen, en gelukkig gebeurt dat nog steeds op alle mogelijke manieren, want die H. Geest laat zich niet onderdrukken. En links en rechts zet hij steeds weer mensen in beweging, hopelijk ook ieder van ons, zoals we hier samen zijn.
En de vrede die Jezus ons toewenst is er niet een van gezapige rust, of van strakke orde die door niets en niemand verstoord wordt, die vrede zit veel dieper en kan heel goed samengaan met onvrede om de manier waarop dingen verlopen, met onrust om dingen te veranderen. Die vrede van Pinksteren wens ik u toe.