Samen op weg naar volwassenheid

Donderdag vierden we Hemelvaart:

Jezus in kracht gesteld, wij verder.

Hemelvaart -zeiden we toen- is een moeilijk feest.

Vooral omdat we het woord 'hemel' horen

in een bepaalde context die niet Bijbels is.

Hemel is niet een verre, hoge plek. Hemel is iets anders:

de hemel is de woonplaats van God.

Niet uitgekozen omdat het zo'n verheven oord is

maar uit strategische overwegingen.

De hemel omspant heel de aarde.

De hemel is de hemel van de Heer

om zo de hele aarde aan de mensen te kunnen geven.

 

De apostel Paulus noemt zijn mensen soms 'burgers van de hemel'.

Daarmee zijn geen mensen bedoeld

die al met één voet in het graf zouden staan

maar mensen in het volle leven, die met beide benen op de grond staan

en weten wat er gedaan moet worden om Gods Koninkrijk

op aarde werkelijkheid te kunnen laten worden.

 

Jezus’ volgelingen zullen niet verbaasd

naar hun ten hemel gevaren Heer blijven staren

maar zelf worden ingeschakeld en... de Geest zal hen sterken.

Jezus is de nieuwe messiaanse koning  die zijn volk met actieve onderdanen

die voor Zijn programma willen kiezen, krachtig bij zal staan.

 

Daarom wordt aan het einde van Lucas' evangelie ook gezegd

dat zij na de Hemelvaart meegemaakt te hebben

met blijdschap naar Jeruzalem terugkeerden,

God loofden en voortdurend in de tempel verbleven.

Ze ervoeren die Hemelvaart niet als een eind

Maar voelden: nu gaat alles pas goed beginnen:

wacht af in blijdschap: het zal gaan beginnen:

je zult vervuld worden van de Heilige Geest !

 

Van die blijde verwachting

hoorden wij vandaag spreken in de eerste lezing.

Het hele gezelschap, mannen en vrouwen, is daar bijeen.

Vol vertrouwen op de grote dingen die komen gaan.

 

En hoe is het met ons?

'We geloven heus nog wel hoor'

zeggen mensen haastig als je ze ontmoet..

'maar we vinden het wel moeilijk in deze tijd.'

Ook voor ons in 2011 zal het Pinksteren moeten worden maar hoe?

 

Kunnen wij die blijde verwachting nog wel opbrengen

van de leerlingen van toen? Eensgezind samen biddend met Maria

blij wachtend op de dingen die komen gaan ?

 

Tot onze troost vertelt het evangelie van vandaag ons 

dat Jezus voor ons gebeden heeft.

Hij bad - en misschien is dat ook een bemoedigende gedachte,

dat Hij dat ook nodig had - om kracht voor zichzelf

opdat Hij zijn eigen roeping tot het einde toe te volbrengen.

Er zal veel van Hem gevraagd worden:

een trouw aan zijn opdracht tot en met de dood.

 

Maar het grootste gedeelte van het gebed is een bede voor Zijn volk.

Dat laatste is voor ons

die ons op Pinksteren aan het voorbereiden zijn troostend.

 

Ik vindt dat geweldig.. te bedenken dat Hij voor ons gebeden heeft

opdat wij stand houden door alles heen.

Wij worden niet aan ons lot overgelaten,

hoeven niet te zuchten en te kreunen

onder de zwaarte van onze levensopdrachten.

Er is er één die voor ons opkomt en aan ons denkt wat er ook gebeurt.

Hij bidt voor ons die op Hem willen bouwen.

Die uit durven zien naar een nieuwe toekomst, een nieuwe wereld.

 

Over die wereld gesproken: er staat iets merkwaardigs in het evangelie

wat ons misschien een beetje schokt:  'niet voor de wereld bid ik U.'

Wat bedoelt Jezus daarmee?

 

Als er staat dat Jezus NIET voor de wereld bidt

wordt een heel bijzonder soort wereld bedoeld.

De wereld die wij helaas de gewone wereld noemen.

Die gewone wereld is de wereld waar het recht van de sterkste nog altijd geldt.

De gewone wereld is de wereld waarin het gaat om macht en aanzien.

Voor die wereld bidt Jezus niet.

 

Als je aan het Koninkrijk van God wilt bouwen zul je moeten beseffen

dat het 'niet van DEZE wereld' is. Het is anders, het is nieuw.

Het gaat uit van het onmogelijke dat mogelijk moet zijn.

Het gaat uit van het losmaken van situaties die verhard zijn,

het vernieuwen van dingen die verkalkt zijn.

 

De blijde hoop dat dat lukken zal mogen wij nooit verliezen

maar tegelijkertijd moeten we serieus blijven nadenken over die nieuwe wereld

zoals Jezus die voor ogen stond. Wat hebben we al gerealiseerd, wat niet?

Veel niet. Sommigen zeggen: eigenlijk niets.

Dat is gelukkig niet waar: de Verenigde naties zijn opgericht

De Europese samenwerking is er; in Europa zullen wij geen oorlog meer krijgen.

Maar er moet meer gebeuren:

een eerlijke verdeling van de welvaart, het uitbannen van de honger

het uitbannen van haarden van terrorisme vooral door nieuw initiatieven.

 

Het gaat om nieuwe kansen voor de kanslozen,

ruimte voor de mensen voor wie geen ruimte is.

De mensen van dat Koninkrijk zien hoop als er geen hoop meer is, 

zien licht waar iedereen alleen maar donker ziet.

 

Jezus gaf zijn leerlingen de belofte:

'Ik zal jullie niet als wezen achterlaten.'

En dat deed Hij ook niet, ze werden sterk.

En dat geldt ook voor ons  nog in deze dagen van onze eeuw:

Hij laat ons niet aan ons lot over.

Hij helpt ons, Hij helpt Zijn kerk. Hij begeleidt ons met Zijn Geest,

 de Geest die zacht maakt wat onbuigzaam is,

 die het kille hart koestert

 en die leidt wie zelf de weg niet vond.

 

"Een leerling vroeg de Baalsjem;

'Hoe is het mogelijk dat iemand die aan God hangt en zich Hem nabij weet,

soms een onderbreking, een verwijdering meemaakt?'

De Baalsjem verklaarde: 'Als een moeder haar  zoontje leert lopen,

zet zij het eerst dichtbij zich, opdat het niet valle

en zo loopt de jongen tussen moeders  handen op haar  toe.

Maar zodra hij dicht bij de moeder komt, trekt die zich een beetje terug

en houdt de handen verder uit elkaar

 en zo maar door om het kind te leren lopen.'

 

We hebben een moeder God, je mag hem ook Vader noemen

die ons begeleidde en nog begeleidt,

we hebben een gids op ons levenspad

maar we zullen zelf de stappen moeten zetten.