De handreiking

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 233 niet laden
Deze week zijn er niet, zoals de vorige week, deuren en ramen gesloten, maar harten en geesten.

Het Emmaüsverhaal is een prachtig verhaal. Het is ook een mysterieus verhaal. Wie zijn die twee?  Waarom wordt er maar één naam - die van Kleopas - genoemd? Wie was zijn metgezel? Sinds Origenes heeft die vraag commentatoren bezig gehouden. Was het Petrus, zoals wellicht Rembrandt meent als hij zijn doek van het ge¬beuren schildert, of wellicht Kleopas' vrouw? Zelfs het dorpje dat genoemd wordt is wat raadselachtig. Er staat een plaatsje Ammaous op een Romeinse lijst van plaatsnamen rond het jaar 66, maar die plaats ligt zover van Jeruzalem af - een dertigtal kilometer - dat het niet in aanmerking komt. Het ligt te ver om er in een nacht op en neer naar toe te lopen. Er is een ander Ammaous dat ongeveer vijfeneenhalve kilometer van Jeruzalem aflag. Misschien dat Lucas als hij zijn elf kilometer noemt, de afstand heen en terug bij elkaar telt. De moeilijkheid is dat dit tweede Emmaüs eigenlijk geen stadje was, maar een Romeinse kazerne. Dat is een interessante mogelijkheid, want in dat geval zijn Kleopas en zijn gezel waarschijnlijk Hebreeuwse bedienden in een Romeinse context. Hetgeen het dan weer begrijpelijk maakt dat ze zo gebrand zijn op de mogelijkheid dat Jezus de verlosser van Israël is. Om de een of andere reden gedwongen om voor de bezettende macht te werken, hebben ze als oprechte nationalisten alle redenen om van die bezetting af te willen. Dat dit het geval is, is een van de zekerheden in het verhaal.

Ze hebben gehoord hoe Jezus in de week voor Pasen in Jeruzalem als bevrijder ontvangen is. Ze nemen een vrij weekend om in Jeruzalem het paasfeest mee te vieren, in de hoop, zoals ze zelfzeggen, dat hij degene is die Israël gaat verlossen. Als het verhaal begint komen ze van Jeruzalem terug. Ze zijn teleurgesteld. Hun verwachting is met uitgekomen. Jezus is gearresteerd, ter dood veroordeeld en gekruisigd. De normale executie van oproerkraaiers. Ze hebben van zijn verrijzenis gehoord. Enkele vrouwen hebben een verschijning gekregen van engelen die hun zeiden dat hij weer leefde. Ze weten zelfs dat dit nieuws nagetrokken, gecontroleerd en waar bevonden is. Ze weten dus eigenlijk van de verrijzenis, maar zijn toch teleurgesteld. Ze hebben namelijk in hun kazerne nooit op een verrijzenis zitten wachten. Wat heb je aan zo'n verrijzenis? Lazarus was verrezen, en er waren ook nog wat andere verrijzenisverhalen, maar wat schiet je daar mee op? De wereld was niet veranderd. Ze zitten op die verandering te wachten. Het herstel van de oude nationale glorie en trots van Israël!

Terwijl ze hierover praten, komt Jezus op hen toe en loopt met hen mee. Hij vraagt hun waarover ze aan het praten zijn. Ze staan met bedrukte gezichten stil. Ze verwijten hem dat hij niet begrijpt wat hen bezighoudt. Ze vragen of hij dan niet weet wat er in Jeruzalem gebeurd is. Hij vraagt: ‘Wat dan?' Ze vertellen hem hun teleurstelling. Hij gaat er op in. Hij legt hun de werkelijke rol van de messias uit. Hij gebruikt daarbij hun heilige Schrift. Hij haalt de profeten aan. Hij maakt hun duidelijk dat het de messias om veel meer gaat dan het herstel van hun natie. Ze hebben ongelijk als ze de rol van de messias zo beperkt en provinciaal zien. Wel hebben ze gelijk als ze menen dat het de messias inderdaad om iets in deze wereld gaat. Maar het gaat om de hele wereld, en niet alleen maar om één volk of zo. Hij verruimt hun horizon.

We weten niet wat hij hun precies zegt. Maar het heeft zeker iets te maken met wat hij die laatste avond in de kring van zijn leerlingen deed, toen hij ná het maal brood brak en het hun gaf zeggend dat ze één lichaam moesten vormen, en dat het dat was waarvoor hij in deze wereld gekomen was. Het zó breken van brood is de hint die hij hun geeft om de messias in deze wereld te ontdekken.

Als ze aankomen bij hun standplaats, wil hij verder. Ze vragen hem te blijven. Hij blijft. Hij ligt aan met hen, neemt hun brood en breekt het op de manier die hij zojuist onderweg beschreven had. Ze herkennen hem en hij verdwijnt.

De handreiking die zij kregen om de messias te herkennen, is de enige norm die wij ook nu nog hebben om te testen of wijzelf en of anderen in zijn Messiasschap delen!...