Zalig prediking (1999)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 198 niet laden

STERKE FIGUUR

Terecht wordt er de laatste jaren, veel gesproken over leiderschap. Zowel in de kerk als in de samenleving speelt de vraag een rol: Wie kan goed leiding geven, vooral ook in moeilijke omstandigheden? Vragen te over! Zoals: In wie hebben wij werkelijk vertrouwen; wie heeft zoveel gezag dat je van harte wilt doen wat hij of zij zegt? Juist omdat wij leven in een onzekere tijd, waarin van alles op de helling staat of zelfs verdwenen is, hoor je wel 'ns roepen om een zogeheten sterke figuur die alles duidelijk en van bovenaf regelt. Je ziet dan ook, dat nogal wat leidinggevende personen, zowel in de maatschappij als in de kerk, de macht naar zich toe trekken, van bovenaf de touwtjes in handen nemen en ze steeds strakker aantrekken. Toch hebben wij eigenlijk veel meer behoefte aan iemand die niet vanuit de hoogte op ons neerkijkt, maar die gewoon dichtbij ons komt staan en ons het gevoel geeft: ik wil het.samen met jou, met jullie doe, ik respecteer je, ik vertrouw je, ik geloof in jullie.

JEZUS ZIET ONS VANAF DE BERG

Wanneer Jezus van Nazaret de massa mensen ziet die zoeken naar een zin in het leven, gaat Hij de berg op. Hij gaat iets hoger een plek zoeken. Maar Hij kijkt dan niet vanuit de hoogte op de mensen neer. Nee, Hij ziet des te scherper wie die mensen zijn. Hij kan hen stuk voor stuk aankijken. Hij ziet mensen die nooit door anderen worden gezien of gehoord. Het zijn kansarme en berooide mensen, die geen macht bezitten, die verdriet hebben om wat er in de wereld gebeurt, die het allemaal niet zo zeker weten. Maar ze voelen wel vlijmscherp aan, waar het in het leven om gaat: vergeving, verzoening, je niet verrijken ten koste van anderen. En hartstochtelijk verlangen zij naar wat meer harmonie, vrede, gerechtigheid. Ze hebben weinig te verliezen. Want hebben al zoveel prijsgegeven, ze zijn al zo dikwijls uitgekleed, ze beseffen dat je leven uiteindelijk niet daarvan afhangt. Naar zulke mensen kijkt Jezus. En Hij ziet hoe rijk die mensen zijn. Hij wordt geraakt, ontroerd, verrast. En dan begint Jezus te spreken. Of liever: Hij begint zégenend te spreken, Hij begint te zégenen,

GOD PRIJST JULLIE

'Zalig zijn jullie ... armen, beroóiden, verdrietigen, barmhartigen, zachtmoedigen'. Zalig': dat woord vertalen sommige joodse rabbijnen met: 'Mensen wat zijn jullie gezegend'. Zoiets van: 'Wat ben Ik blij dat Ik jullie heb leren kennen; en misschien weet je het zelf niet, maar je mag van Mij weten dat jullie een geweldige bron van vreugde in jullie hebben, dat jullie in de ogen, voor het hart van God, heel belangrijk zijn. Bij jullie hoort het rijk der hemelen: als Ik jullie zie, als Ik kijk naar jullie manier van leven, dan mag Ik jullie zeggen: "God is rijk met jullie en ooit zal God de tranen uit je ogen wissen, ooit zal God echt vrede bewerken, samen met jullie en door jullie heen"'.

DE WEG DIE JEZUS ONS WIL WIJZEN

De tekst van de zaligsprekingen is het begin van Jezus' bergrede, het begin van de weg die Jezus zijn medemensen wil wijzen. In die zin begrijp ik ook wel, dat sommigen in plaats van 'Zalig' vertalen: 'Op de goede weg'. Heel de bergrede is een indringende oproep om misbruik van macht en om geweld te doorbreken, om nu 'ns echt te doen wat je kunt doen, ook al ben je kansarm, ook al ben je berooid, ook al ben je maar een heel eenvoudig mens. Dat is de juiste weg... Juist die beginwoorden, de zaligsprekingen of gelukkigprijzingen, zijn een verrassend begin: Jezus begint met een hartverwarmende bevestiging van al die mensen die uitgenodigd en uitgedaagd worden om te werken aan een nieuwe wereld. Want zulke mensen zijn de zogenoemde armen van God over wie in de eerste lezing de profeest Sefanja spreekt.

VERTROUWEN OP GOD

zusters en broeders. Dát is leiderschap: mensen uitnodigen, uitdagen, omdat je hen ernstig neemt, omdat je blij met hen bent. Het zogeheten rijk der hemelen is er heus nog niet helemaal. De tranen zijn nog heus niet weggewist. Maar het mosterdzaadje van de hoop is er, en dat kan niemand hun ontnemen die oprecht proberen te zijn. Want zij dragen het in zich als een onverwoestbaar teken en onderpand van hoop en verwachting.