Groeien tot we er in stikken..

Beste vrienden,

De pers heeft het ons weer eens kond gedaan, de vooruitzichten voor het komende jaar zien er niet rooskleurig uit. De groei neemt eerder af dan toe en we evolueren blijkbaar in de richting van een deflatie. Nul groei is te verwachten! Veel slechter kan het nieuws toch niet zijn. Alles hangt bij ons intussen blijkbaar af van de groei. Zonder groei dreigen recessie, werkloosheid en ook het wegglijden van heelder bevolkingslagen onder de armoedegrens. Zo wordt het ons toch telkens weer voorgehouden. Alle experten bevestigen dat onze welstand alleen maar het resultaat is van die voortdurende groei die we gedurende tientallen jaren hebben gekend. Daarom wordt ook telkens weer naar een maximale groei gestreefd. Daarom lijkt het ook zonder groei niet te functioneren. Daarom moet onze economie, willen of niet, altijd maar verder groeien. Omwille van de welvaart, dus uiteindelijk omwille van ons.

Maar, goede vrienden, al dat gepraat over noodzakelijke groei is toch een drogreden! En dat het een drogreden is, dat zouden intussen toch ook de verantwoordelijken moeten zien!!  Een voortdurende constante groei bestaat toch niet!

Wanneer bomen hoger groeien dan hun wortels het toelaten, dan breken ze af. Wanneer het aantal auto’s als maar toeneemt en de mobiliteit een absoluut hoogtepunt bereikt, dat betekent dat niet dat iedereen nu vrij kan rijden, neen, dan betekent dat files en regelmatig absolute stilstand van het verkeer. Het verkeersinfarct zoals we het bijna dagelijks op onze wegen kennen.  

En waarom toch dat als maar hoger, sneller en verder?  

Die voortdurend nieuwe records en die eeuwige groei hebben we toch echt niet nodig!  

Een geneesheer heeft me onlangs nog eens uitgelegd wat een dergelijke groei in het menselijk lichaam uiteindelijk teweegbrengt. Wanneer sommige cellen plots besluiten om alles op de groei te zetten, dan hebben we uiteindelijk het summum van groei: de kanker! Een groei die ook nu nog dikwijls de dood tot gevolg heeft. Groei als enige motor voor economie en welstand te beschouwen is zeer kortzichtig. En dat niet alleen met betrekking op de toekomst. Ook nu worden we in onze nabije omgeving reeds geconfronteerd met de gevolgen ervan en met hun wereldwijde consequenties.  

De groei van banken en multinationals voert tot de ondergang van de kleinere bedrijven. Vermogen wordt zeer ongelijk verdeeld. Waar reeds veel is komt uiteindelijk alles bijeen, en daar waar niets is, moet de rekening meestal met de gezondheid of met het leven zelf worden betaald.   De mensen in de arme ontwikkelingslanden kunnen daar van meespreken. Bijna alle crisissen en ook vele natuurrampen van de laatste decennia werden veroorzaakt door onze filosofie van onmisbare voortdurende groei.  

Maar dat klopt toch helemaal niet! We moeten de moed vinden om het ganse systeem vanaf de basis grondig door te denken. We moeten de moed hebben om alles terug onbelast en met nieuwe ogen te zien.  

Gedurende honderden jaren was groei voor onze maatschappij niet van belang. Toen ging het om voorzorg, om toe te zien dat iedereen voldoende had om goed te leven.   

Dat moeten we ook nu weer tot doel stellen wanneer we ook in de toekomst op deze aarde in vrede en veiligheid willen kunnen wonen. We zullen alleen maar overleven wanneer we terug leren dat het in onze wereld niet om groei, maar om rechtvaardig verdelen gaat. Dat we zullen moeten leren delen met anderen. Rechtvaardig delen. We zullen alleen nog kunnen leven wanneer we begrijpen dat het leven er niet om kan draaien dat we de anderen moeten overtroeven en verdringen om als eerste door het lint te gaan. Ons leven zal pas dan geslaagd zijn wanneer we solidair voor elkaar opkomen, wanneer we het woord „samen“ terug bontdekken en niet alleen het „samen met diegenen die wij als ons gelijken beschouwen”.  

Christus, onze Koning, die we vandaag vieren maakt ons weer zeer duidelijk wat onze wereld vooruit kan brengen, wat de welvaart werkelijk mogelijk maakt en waar het in ons leven uiteindelijk om gaat: “Wat ge voor de geringste van mijn broeders hebt gedaan, dat hebt ge voor mij gedaan!” 

Al diegenen die dat hebben begrepen, die zullen op het einde als succesvol gelden. Dat zijn de mensen die de wereld werkelijk vooruit helpen. Dat zijn de mensen die voor echte levenskwaliteit, voor welvaart en voor welstand van de mensen zorgen. Zij die hebben begrepen dat niet de groei, maar de bereidheid tot delen ons overleven garandeert; dat niet de balansen maar wel de solidariteit onder de mensen en het doorvoeld samen leven de kwaliteit van ons leven uitmaken. 

Mogen de verantwoordelijken in politiek en economie dat eindelijk begrijpen, en mogen de heersers en heerseressen van deze wereld het leren van hun eigenlijke heer, Jezus Christus zelf. Mogen zij dat leren voor wij allemaal stikken in onze groei fantasieën. Hopelijk begrijpen ze het ook voor het te laat is!  Amen.