Vrouw van mijn dromen (2002)

×

Waarschuwing

JUser: :_load: Kan gebruiker met ID: 198 niet laden

DE VROUWEN VAN DE PASTOOR

De pastoor van Scharn was berucht en beroemd om zijn clownesk optreden. Ik was nog jong. De pastoor beklom de kansel en begon: ‘Er zijn drie vrouwen die ik bemin.’ Het werd doodstil. Het hoesten verstomde. Zelfs de pasgeborenen staakten hun gejengel. Schichtige blikken gingen richting tweede bank zijbeuk, naar de huishoudster die daar vroom met de ogen dicht zat te bidden. De pastoor vervolgde. ‘De eerste vrouw in mijn leven is Maria’, natuurlijk, dat is een makkelijke. ‘De tweede vrouw’- hij wachtte even - ‘is mij moeder.’ Oké, maar nu de derde. ‘De derde die ik liefheb is... Elisabeth Bas’. Waarover de preek verder ging weet ik niet, misschien over de lezing van vandaag: het loflied op de sterke vrouw.
Veel mensen kennen deze lezing en waarderen hem. Bij uitvaartdiensten wordt er vaak om gevraagd. Begrijpelijk, want de bijbel is niet vaak zo lovend over vrouwen. Zeker het boek spreuken niet.

SPREUKEN OVER DE VROUW

Daar staan venijnige opmerkingen in. Bijvoorbeeld deze: ‘Beter zitten òp de nok van het dak dan met een ruzie-zoekende vrouw ònder een dak.’ Of: ‘Het geruzie van een vrouw is als een druppelend lek.’
Het boek wijsheid houdt van tegenstellingen die je aan het denken zetten. Ze relativeren. Daarom besluit het boek, na alle verdachtmakingen jegens vrouwen, met een grandioos loflied op haar.

MOEDER - DOCHTER

De wijsheid van een spreuk ligt niet in de bewering zelf, maar in het moment waarop zij wordt geciteerd.
Je kunt je afvragen wanneer dan het ‘loflied op de sterke vrouw’ werd gedeclameerd. Was het een lijkrede op een sterke moeder? Of was het misschien een allegorie op de wijsheid zelf, die liefdevol en oppassend is. Misschien was het een hekeldicht waarin de overheid van Israël werd voorgehouden hoe ze het land moet besturen, namelijk als een degelijke boerin.
Veel bijbelgeleerden menen dat het lied eigenlijk een levensles is. De les van een moeder aan haar opgroeiende dochter. De moeder leert aan haar dochter hoe zij invloed en respect kan afdwingen in de mannenwererld van die dagen.

VAN 'A' TOT 'Z'

Vroeger, toen je elkaar op een feestje kon verstaan omdat er geen dove diskjockey’s waren die pijnlijk veel decibellen drums in je oren plugden, toen bestond er een traditie om een liedje te maken voor het bruidspaar, en wel op het alfabet. Zo in de trant van: ‘De A is de A van alle gasten die jullie toezingen dit uur. De B is de B van bruid en de bruidegom die er tussenuit knijpen op den duur. De C is de C van... en bij de X werd het pas echt moeilijk. Het loflied van de vrouw is een dergelijke gedicht. De beginletters van iedere zin vormen het Hebreeuwse alfabet. Daarmee geeft de auteur aan dat de wijze vrouw die hij beschrijft compleet, heilig is. Ze is het helemaal!
Het valt op dat de vrouw functioneert ergens op het platte land. Ze is boerin. Van wol en linnen vervaardigt zij kleren voor haar gezin. Als ze met haar boodschappentassen huiswaarts keert lijkt ze op een koopvaardijschip. Het is nog donker als ze boterhammen begint te smeren. Ze koopt een akker. Maar niet alleen een goede huishoudster is ze. Ze is ook sociaal bewogen. De armen kloppen bij haar aan. Ze deelt met wie misdeeld is. De vrouw is ook spiritueel. Ze ziet de toekomst lachend tegemoet en uit haar mond komen wijze, lieve lessen.

GROOT IN HET GEWONE

Iemand vertelde onlangs dat ze niet zoveel met heiligen op had. In haar jonge jaren had ze horen beweren dat er bijna geen gehuwde heiligen waren. Wel, de wijze vrouw uit het boek Spreuken is heilig en gehuwd. En, nog mooier: ze was heilig in de gewone dingen van het leven. Ze is geen moeder Theresa of Beatrix. Ze is huisvrouw en daarin geeft zij zich volledig. De liefde doet wonderen in eenvoudige plichtsvervulling.

GOD DEELT PRIJZEN UIT

Volgens Jezus hebben we de straatprijs gewonnen in de postcodeloterij. We hebben allemaal meerdere gouden enveloppen gekregen met talenten. Dat wil zeggen meerdere malen 40 kilo zilver. Daarmee bedoelt hij iets dat veel kostbaarder is dan goud. Veel kostbaarder dan bijzondere aanleg voor muziek of rekenen. Het talent waarmee we moeten woekeren is de tijd om te leven en lief te hebben. Taal om te vergeven en te bemoedigen. Benen om te lopen en iemand op te zoeken. Handen om iemand te strelen. Daarmee woekert de wijze vrouw. Ze excelleert in haar dagelijkse doen. Ze lijkt op onze moeder!

RAOUL PAST OP

Lieve kinderen.
Het was zaterdag. Pappa en mamma gingen boodschappen doen. ‘Nou moet jij op het huis passen’, zei mamma tegen Raoul, ‘en goed op je zusje letten. Je hebt mijn telefoonnummer. En niet opendoen als het belt.’ Raoul kreeg een dikke kus en even later stond hij alleen in huis. Zo! Nu was hij de baas. Het hele huis was voor hem. De chips in de kast, de draaistoel op het kantoor, de ijskast in de keuken en de rommelkist op zolder. Alles was voor hem en hij was de baas over zijn zusje. Hij moest ervoor zorgen dat er geen boeven kwamen. Raoul liep naar de keuken en naar de gang en terug naar de kamer, zonder precies te weten wat hij als baas moest doen. Toen besloot Raoul ‘zijn’ keuken maar wat op te ruimen. Met koud water en zeep waste hij de kopjes af. En toen het er mooi uitzag begon hij in de kamer alle spellen in kisten te bergen. Zijn zusje had hij met enkele toffé’s achter de spelcomputer met Harrie Potter gezet. Het was zíjn huis en dat moest er prachtig uitzien. Hij ging ook nog maar naar boven om de slaapkamer op te ruimen. Tweeëneenhalf uur later ging de bel. Raoul naar de voordeur. Toen pappa en mamma naar binnen wilden stappen riep Raoul geschrokken: ‘Wat doen jullie nou? Eerst goed je schoenen vegen!’ Want Raoul had na al het oppassen het gevoel gekregen dat het zíjn huis was. ‘Prachtig, Raoul, heb jij dat allemaal gedaan?’ Mamma kon het bijna niet geloven. En pappa stopte Raoul trots twee Euro toe.
Zo ongeveer vertelde Jezus het. Als Vader God weg is moeten jullie goed op de wereld passen.