Sufferds en doeners (2005)

Het wordt ons al jong ingeprent: Eerst gedaan en toen gedacht heeft menigeen in leed gebracht. Inderdaad, dikwijls doen we er goed aan eerst er eens goed over  na te denken of bijvoorbeeld het centrumplan wel voldoende financiële onderbouwing krijgt om het door de gemeenteraad te krijgen. Ook overleg vraagt tijd, bijvoorbeeld over het te kiezen tracé voor de nieuwe verbindingsweg ten oosten van Eindhoven( of vul maar een andere weg in). Misschien is het verstandig om de geplande familiereünie te verschuiven nu er twee familieleden nog herstellend zijn van een operatie. Geduldig afwachten, breed overleg, goed nadenken, het kan veel onheil voorkomen. Toch kan een beetje te veel daarvan soms tot niets en dus voor veel onheil zorgen. Die meisjes uit het evangelie van vandaag waren duidelijk van plan om hun beurt af te wachten, maar echt wakker waren ze geen van allen, want zelfs de slimme waren in slaap gesukkeld. Dat is het slechtste wat je kunt doen. Een goed idee, een goed plan op de lange baan schuiven, suffen en inslapen, daar zijn we persoonlijk minstens zo bedreven in als welke overheid dan ook.
We hebben ruzie gehad met de een of ander en het plan op gevat het bij te leggen, maar het is er nog steeds niet van gekomen. We hebben ons geërgerd aan de onveilige verkeerssituatie ergens en zouden een brief schrijven naar de niets vermoedende planoloog; we hebben niet eens naar het adres gezocht, er is zelfs geen postpapier in huis. We zouden ons toch gaan melden voor dat vrijwilligerswerk? Daar wachten ze nog steeds op onze deskundigheid en inzet. Als we nog even wachten om die zieke te bezoeken is ie misschien dood en begraven voor dat we werkelijk in beweging zijn gekomen. Oh ja, we zouden eens wat meer tijd uittrekken voor de levenspartner en/of de kinderen, werk en vrije tijd wat beter afstemmen. Natuurlijk, die werkijver levert wellicht promotie op, op het werk, maar misschien wel ontslag thuis. Wachten we  totdat het huwelijk uit elkaar spat of de kinderen de deur uitrennen?
Die meisjes uit het evangelie waren duidelijk verdeeld in sufferds en doeners, een verhaal van alle tijd en van nu. Er stond een bruiloftsfeest aan te komen. Daarmee wordt verwezen naar een wereld waar mensen in liefde en vreugde  naar elkaar omzien en met elkaar omgaan. U weet wel, die ideale wereld zoals door God gedacht en door Jezus van Nazareth in woord en daad bepleit. De sufferds lieten en laten hun kans voorbij gaan, er gaat bij hen geen lampje branden dat hun wekt uit hun slaap, dat hen tot daden brengt en juist op het moment dat alleen daden gelden zien ze dat ze te laat zijn opgekrabbeld. Ze vallen buiten de boot, doen niet meer mee.
Er zijn sufferds en doeners. De eersten doen mee in het feest, de anderen niet.
Ook vandaag is de boodschap weer zo helder als kristal: Als er een lampje is gaan branden omdat je te binnen schiet dat er iets gedaan moet worden naar iemand die in het vergeetboek is geraakt, stel het dan niet uit, laat je lampje niet uit gaan, maar ga vastberaden over tot actie. Ame